Ἕνας ἄθεος ἐξομολογεῖται

ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ

 

Εἶμαι ἄθεος ἐκ πεποιθήσεως.

Ἔτυχε ὅμως προχθές βράδυ νά ξενυχτήσω

ἀκούγοντας ἕνα ἀηδόνι.

Τί θεσπέσιο ἄκουσμα! Τί μουσική δεξιοτεχνία!

Τί συναρπαστικές ἀκροβασίες πάνω στό πεντάγραμμο!

Τί μαγεία τόνων καί συνθέσεων!

Τί μελωδική πληρότητα!

Ὁμολογῶ ὅτι ἐκεῖνο τό βράδυ

δέχθηκα τόν πιό ἱσχυρό κλονισμό

στίς ἀθεϊστικές μου πεποιθήσεις.

Ἡ ἀθεΐα μου ὑπέστη δεινή δοκιμασία.

Ἀλήθεια! Ποιός κινοῦσε τήν μπακέτα

στήν συγκλονιστκή αὐτή «ἐκτέλεση»;

Ποιός κρατοῦσε ἀνοιχτή τήν παρτιτούρα

μπροστά στά μάτια τῆς ντίβας αὐτῆς;

Καί ἀπό ποῦ ἀντλοῦσε τίς μουσικές του ἐμπνεύσεις

τό μικροσκοπικό, τό σχεδόν ἀθέατο αὐτό πουλί;

Ποιός καί ἀπό ποῦ;

Νά τά δύο σφυριά,

πού σφυροκοποῦν ἀλύπητα τήν ἀθεΐα μου.

Καί πού μέ ραμφίζουν ἀσταμάτητα

μέ τό ράμφος ἑνός ἀηδονιοῦ!

 "Εὐλογείτω ἡ Κτίσις πᾶσα τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψούτω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας"!