ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ...
|
ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ; |
Γκρίζες ζώνες στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο
Γκρίζες ζώνες στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο
Του Σάββα Καλεντερίδη
Κατατέθηκε στη Βουλή το λεγόμενο
αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο, αντί να καταπολεμήσει αυτό που υποτίθεται
ότι επιδιώκει, μάλλον θα επιφέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, εκτός κι αν
κάποιοι κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδας επιδιώκουν κάτι τέτοιο.
Δεν κρίνουμε το νομοσχέδιο σε σχέση
με τους περιορισμούς που μπορεί να επιβάλει στη δημόσια έκφραση και την
επιστημονική ιστορική έρευνα. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα και δεν θα ασχοληθούμε
μ’ αυτό στο παρόν άρθρο μας.
Θα μείνουμε στην ποινικοποίηση του
εγκωμιασμού, της επιδοκιμασίας και της κακόβουλης άρνησης της σημασίας των
εγκλημάτων γενοκτονίας ή κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου,
καθώς και του Ολοκαυτώματος και του ναζισμού, όπως αναφέρονται στο άρθρο 2 του
νομοσχεδίου.
Το πρώτο ολίσθημα, για να μην
χρησιμοποιήσουμε κάποια πιο σκληρή λέξη, γίνεται με το διαχωρισμό της
γενοκτονίας που έγινε εναντίον των Εβραίων από τους Ναζί, τον Β’ Παγκόσμιο
Πόλεμο, έναντι των άλλων γενοκτονιών που υπέστησαν έθνη και λαοί της περιοχής.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ονομαστικά το Ολοκαύτωμα, ενώ δεν αναφέρονται
ονομαστικά οι γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, καθώς
και των Αρμενίων, οι οποίες έχουν αναγνωριστεί με νόμο παρακαλώ του ίδιου
κοινοβουλίου που θα ψηφίσει και το εν λόγω νομοσχέδιο!
Στην
δε αιτιολογική έκθεση, όσον αφορά στο συγκεκριμένο άρθρο,
αναφέρει τα εξής: Στο
άρθρο 3 προβλέπεται ειδικότερα η ποινικοποίηση των ξενόφοβων και ρατσιστικών
συμπεριφορών που εκδηλώνονται με αφορμή τον εγκωμιασμό ή την κακόβουλη άρνηση ή
την εκμηδένιση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της
ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και
8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, το οποίο έχει κυρωθεί με
το Ν. 3003/2002, ή στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που
προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8ης Αυγούστου 1945, εφ’ όσον
θεωρούνται πρόσφορες να οδηγήσουν στη θυματοποίηση ομάδων ή προσώπων σύμφωνα με
τις προϋποθέσεις του άρθρου 3. Η ποινική απαξία των συγκεκριμένων συμπεριφορών
συνίσταται στην κακόβουλη άρνηση ή εκμηδένιση ιστορικών γεγονότων, χωρίς, σε
καμία περίπτωση, να επιδιώκεται η απαγόρευση ή ιδεολογική χειραγώγηση της
επιστημονικής έρευνας. Γι’ αυτό άλλωστε οι πράξεις
αυτές τιμωρούνται μόνον εφ’ όσον έχουν αναγνωριστεί ως εγκλήματα με
αμετάκλητη απόφαση είτε ελληνικού είτε διεθνούς δικαστηρίου.
Δηλαδή,
επί της ουσίας, αν ψηφιστεί αυτός ο νόμος, όποιος στην Ελλάδα εγκωμιάζει ή
αρνείται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και τη γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου,
που αναγνωρίστηκαν από διεθνές δικαστήριο, θα τιμωρείται από το συγκεκριμένο
νόμο, ενώ οι κεμαλιστές και ισλαμιστές φασίστες με τους εν Αθήναις και
Θεσσαλονίκη συνοδοιπόρους τους, θα είναι ελεύθεροι να λοιδωρούν τα θύματα και
τους απογόνους της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και
των Αρμενίων και των Ασσυρίων, αφού οι γενοκτονίες αυτές δεν έχουν αναγνωριστεί
από ελληνικό ή διεθνές δικαστήριο!