Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ δέν εἶναι μόνο γιά τούς μοναχούς, ἀλλά καί γιά τούς λαϊκούς (β΄μέρος...) Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ 

δέν εἶναι μόνο γιά τούς μοναχούς,

ἀλλά καί γιά τούς λαϊκούς (β΄μέρος...)

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Τό α΄ μέρος θά βρεῖτε ἐδῶ:

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3565.html

"Ἀδελφοί μου, ἄς μή νομίσει κανείς πώς μόνο οἱ μοναχοί ἔχουν χρέος νά προσεύχονται ἀκατάπαυστα καί παντοτινά καί ὄχι ὅσοι ζοῦν καί κινοῦνται μέσα στόν κόσμο. Ὄχι. Ὄχι. Ὅλοι γενικά οἱ Χριστιανοί ἔχουμε χρέος  καί μᾶς εἶναι ἀπαραίτητο νά προσευχόμαστε πάντοτε. Ὁ Ἁγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος, μᾶς ἀναπτύσσει τό θέμα αὐτό, ἀναφερόμενος στόν βίο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ, καί μᾶς διηγεῖται τήν ἑξῆς ἱστορία:

"Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ μοναχός Ἰώβ":

Ὅ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶχε ἕνα φίλο ἀγαπημένο πού ὀνομαζόταν Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄνθρωπος πολύ ἁπλός καί πολύ ἐνάρετός. Μ' αὐτόν, κάποια φορά συνομιλοῦσε κάι τοῦ ἀνέφερε σχετικά μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, πώς κάθε ἄνθρωπος πρέπει νά ἀγωνίζεται στό θέμα τῆς προσευχῆς, ὥστε νά φθάσει νά προσεύχεται ἀκατάπαυστα. Ὅπως τό παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ ὅλους τούς Χριστιανούς: "Ἀδιαλείπτως νά προσεύχεσθε". Καί καθώς τό λέει καί ὁ Προφήτης Δαβίδ, "βλέπω πάντοτε τόν Κύριό μου νά βρίσκεται ἐνώπιόν μου" (καί Τόν ἔβλεπε προσευχόμενος ἀκατάπαυστα), παρόλο πού ἦταν βασιλιάς καί εἶχε ὅλη τή μέριμνα γιά τό βασίλειό του καί καθώς μᾶς τό ἐξηγεῖ καί ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, λέγοντας ὅτι ὅλοι οἱ Χριστιανοί πρέπει νά ἐπιδιδόμαστε στήν προσευχή καί νά μνημονεύουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ περισσότερο καί ἀπό τήν ἀναπνοή μας. "Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἤ ἀναπνευστέον". Καθώς, λοιπόν, τά ἔλεγε αὐτά ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στό φίλο του τόν Ἰώβ, τοῦ ὑπογράμμιζε ὅτι ὅχι μόνο πρέπει νά φροντίζουμε νά προσευχόμαστε ἐμεῖς ἀδιάλειπτα, ἀλλά νά παρακινοῦμε καί ὄλους τούς ἄλλους, μοναχούς καί λαϊκούς, σοφούς κάι ἀμόρφωτους, γυναῖκες καί παιδιά, νά προσεύχονται κι αὐτοί ἀκατάπαυστα. Τά ἄκουσε αὐτό ὁ Γέροντας Ἰώβ καί τά θεώρησε ὑπερβολικά κάι νεωτεριστικά, γι' αὐτό ἄρχισε νά ἀντιλέγει πρός τόν Ἅγο Γρηγόριο καί νά τοῦ λέει πώς ἠ ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι μόνο γιά τούς ἀσκητές καί τούς μοναχούς, πού εἶναι ἔξω ἀπό τόν κόσμο καί τούς περισπασμούς, καί ὄχι γιά τούς κοσμικούς πού μπλέκονται σέ τόσες μέριμνες καί ἔχουν τόσες δουλειές. Ἀλλά ὁ Ἅγιος Γρηγόριος τοῦ ἔφερνε καί ἄλλες μαρτυρίες καί ἀποδείξεις, ὅμως ὁ Γέροντας Ἰώβ δέν πειθόταν καί ὁ σοφός ἅγιος Γρηγόριος, γιά νά ἀποφύγει τή φιλονικία καί τήν πολυλογία, ὑποχώρησε καί σιώπησε καί ἔτσι πῆγε ὁ καθένας στό κελλί του. Ἐνῶ ὅμως προσευχόταν ὁ Γέροντας Ἰώβ, φανερώθηκε μπροστά του Ἄγγελος Κυρίου, σταλμένος ἀπό τόν Θεό "πού θέλει ὄλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά ἔλθουν σέ ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας". Ὁ Ἄγγελος τόν ἔλεγξε αὐστηρά πού φιλονικοῦσε μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο καί τοῦ ἔφερνε ἀντιρρήσεις σέ θέματα τόσο ξεκάθαρα καί φανερά, ἀπό τά ὁποῖα ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία τῶν Χριστιανῶν, καί τοῦ παρήγγελε ὅτι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι νά προσέχει πολύ στό ἑξῆς κάι νά μήν πεῖ τίποτε ἀντίθετο γιά τό θέμα αὐτό τῆς προσευχῆς στόν Ἅγιο Γρηγόριο, γιατί μ' αὐτή του τή στάση ἀντιστέκεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά οὔτε στό νοῦ τον νά κρατήσει τέτοιο λογισμό καί νά σκέπτεται διαφορετικά ἀπ' ὅ,τι τοῦ ἐξήγησε ὁ Ἅγιος. Τότε ὁ ἁπλός ἐκεῖνος Γέροντας πῆγε ἀμέσως στόν Ἅγιο Γρηγόριο καί ἔπεσε στά ποδια του ζητώντας του συγχώρηση, γιά τήν ἀντίσταση καί φιλονικία του, καί τοῦ ἔκανε γωστά ὅσα τοῦ εἶπε ὁ Ἄγγελος τοῦ Κυρίου. 

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με

Βλέπετε, ἀδελφοί μου. πῶς ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἀπό τόν πιό μικρό ὡς τόν πιό μεγάλο, ἔχουν χρέος νά προσεύχονται ἀδιάλειτπα μέ τή νοερά προσευχή, τό "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με"; Βέπετε ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νά τό συνηθίσει νά τό λέει ὁ νοῦς κα ἡ καρδιά τους; Καί σκεφθεῖτε πόσο εὐαρεστεῖται ὁ Θεός μέ τήν προσευχή μας αὐτή καί πόση Χάρη κάι ὠφέλεια λαμβάνουμε ἀπ' αὐτή, ὥστε ἀπό τήν ἄκρα Του φιλανθρωπία, ἔστειλε καί οὐράνιο Ἄγγελο στόν Γέροντα Ἰώβ γιά νά μᾶς τό ἀποκαλύψει ἔτσι, ὥστε νά μήν ἀμφιβάλλουμε πιά γιά τό θέμα αὐτό. 

Ἀλλ΄οἱ κοσμικοί λένε:

-Ἐμεῖς εἴμαστε μέσα σέ τόσες ὑποθέσεις καί μέριμνες, πῶς εἶναι δυνατόν νά προσευχόμαστε ἀδιάλειπτα;

Κι ἐγώ τούς ἀποκρίνομαι:

-ὁ Θεός δέν παρήγγελε σέ μᾶς κάτι πού δέν μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ, ἀλλά μᾶς ζήτησε πράγματα πού μποροῦμε νά τά κάνουμε. Ἐπομένως καί αὐτό εἶναι δυνατόν νά τό ἐπιτύχει ἐκεῖνος που ζητᾶ ἐπίμονα τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Γιατί, ἄν ἦταν ἀδύνατον, θά ἦταν γενικά γιά ὄλους τούς κοσμικούς καί δέν θά εἶχαν βρεθεῑ στόν κόσμο τόσοι πολλοί νά τό ἐπιτύχουν" (Φιλοκαλία, ἔκδ. Περιβόλι τῆς Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1993, τ. 5, σελ. 314-316).

Ἡ μονολόγιστη εὐχή τοῦ Ἰησοῦ

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με"

στήν κατ' ἰδίαν προσευχή τῶν πιστῶν

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου

Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου