Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι λιμάνι γαλήνιο (Χρυσοστομικά μαργαριτάρια)

Χρυσοστομικά μαργαριτάρια

Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι λιμάνι γαλήνιο

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἀφοῦ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ταραχή καί τόν θόρυβο καί τά κύματα, ἄς ἀγκυροβολήσουμε στήν ψυχή μας, σάν σέ γαλήνιο λιμάνι τήν ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Γιατί ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι λιμάνι ἀκύμαντο, τεῖχος ἀρράγιστο, πύργος ἀσάλευτος, δόξα πού δέν ἀφαιρεῖται ἀπό κανένα, ὅπλο ἀνίκητο, χαρά ἀμάραντη, ἀπόλαυση παντοτινή καί ὅλα τά ἀγαθά πού θά μποροῦσε νά πῇ κανείς. Ἡ Ἁγία Γραφή καί τήν ἀθυμία διώχνει καί τή χαρά διατηρεῖ καί τόν φτωχό τόν κάνει πλουσιότερο ἀπό τούς πλουσίους καί τούς πλουσίους ἀσφαλίζει καί τόν ἁμαρτωλό τόν κάνει ἐνάρετο καί τόν ἐνάρετο τόν ἀσφαλίζει ἀπόλυτα καί τά ὑπάρχοντα κακά τά ξεριζώνει καί τά καλά που λείπουν φυτεύει, ἀπομακρύνει τήν πονηριά, ἐπαναφέρει τήν ἀρετή καί δέν τήν ἐπαναφέρει μόνο, ἀλλά καί ριζώνει καί τήν κάνει μόνιμη, γιατί ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι φάρμακο πνευματικό, εἶναι γλυκό, θεϊκό καί μυστικό τραγούδι, δύναμη πού καταστρέφει τά πάθη.

Γιατί ξεριζώνει τά ἀγκάθια τῶν ἁμαρτιῶν, κάνει τή γῆ καθαρή καί γόνιμη, ρίχνει στήν ψυχή τούς σπόρους τῆς εὐσέβειας καί ὁδηγεῖ τόν καρπό στήν ὠρίμανση. Ἄς μήν παραμελοῦμε λοιπόν τά τόσα πολλά ἀγαθά, οὔτε νά ἀπουσιάζουμε ἀπό τίς συνάξεις, ἀλλά νά τρέχουμε συνεχῶς ἐδῶ στήν Ἐκκλησία, γιά νά θεραπευόμαστε διαρκῶς, καί κανένας νά μήν κυριεύεται ἀπό φθόνο βλέποντας πλούσιο, οὔτε νά στενοχωριέται ἀπό τή φτώχεια· ἀλλά μαθαίνοντας τήν πραγματική φύση τῶν πραγμάτων, νά παρατρέχῃ στίς σκιές καί νά ἀφοσιώνεται στήν ἀλήθεια. Γιατί πράγματι ἡ σκιά ἄν καί φαίνεται πώς εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τό σῶμα, εἶναι ὡστόσο σκιά· ἄλλωστε δέν εἶναι μεγαλύτερη, ἀλλά φαίνεται μεγαλύτερη, καί φαίνεται τότε, ὅταν πηγαίνουμε πιό μακριά ἀπό τήν ἀκτῖνα. Ἔτσι λοιπόν, ὅταν γύρω ἀπό τό μεσημέρι ἡ ἀκτῖνα στέκεται πάνω ἀπό τό κεφάλι, μαζεύεται ἀπό παντοῦ καί συστέλλεται καί γίνεται πιό μικρή, πρᾶγμα που μποροῦμε νά τό δοῦμε καί στά ἀνθρώπινα πράγματα. Ὅσον καιρό κρατάει κανείς τόν ἑαυτό του πιό μακριά ἀπό τήν ἀρετή, φαίνονται μεγάλα τά πράγματα τῆς ζωῆς αὐτῆς, ὅταν ὅμως ἐγκαταστήσει τόν ἑαυτό του μέσα στό ὁλόλαμπρο φῶς τῶν Θείων Γραφῶν, τότε βλέπει πόσο εὐτελῆ καί μηδαμινά εἶναι τά πρόσκαιρα αὐτά πράγματα, καί μαθαίνει καλά, ὅτι αὐτά δέν εἶναι καθόλου καλύτερα ἀπό τά νερά τῶν ποταμῶν, τά ὁποῖα συγχρόνως μέ τήν ἐμφάνισή τους φεύγουν γρήγορα. Γι' αὐτό ἀκριβῶς ὁ Προφήτης φιλοσοφώντας καί θέλοντας νά ἐνισχύσει τούς μικρόψυχους καί ταλαίπωρους καί αὐτούς πού σέρνονται στή γῆ καί χάσκουν μπροστά στήν λάμψη τοῦ πλούτου, καί φθονοῦνται καί τρέμουν ἐκείνους πού ὑπερηφανεύονται γι' αὐτά, καί νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό αὐτή τήν ἀγωνία καί νά μᾶς πείσει νά τά περιφρονοῦμε, διότι δέν εἶναι τίποτε, ἔλεγε· 

"μή φοβᾶσαι, ὅταν πλουτίσει ὁ ἄνθρωπος ἤ ὅταν αὐξηθεῖ ἡ δόξα τοῦ σπιτιοῦ του. Γιατί ὅταν πεθάνει δέν θά τά πάρει αὐτά" (Ψάλμ. 48, 17).

Πηγή: 

Πνευματικά μαργαριτάρια Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, 
ἐκδ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"