Πατερικό ἀνθολόγιο παρηγοριᾶς γιά ἄλυπον βίον. (Ἕνας συμβουλευτικός ὁδηγός στίς δοκιμασίες μας) (ζ΄μέρος καί τελευταῖο))

Πατερικό ἀνθολόγιο παρηγοριᾶς

γιά ἄλυπον βίον.

(Ἕνας συμβουλευτικός ὁδηγός στίς δοκιμασίες μας)

(ζ΄μέρος καί τελευταῖο)

Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος:

Ἐκεῖνος πού θέλει νά εὐαρεστήσει τόν Θεό καί νά γίνει κληρονόμος Του μέσῳ τῆς πίστεως καί νά ὀνομαστεῖ καί ὁ ἴδιος παιδί τοῦ Θεοῦ πού γεννήθηκε ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, πρέπει, ἀφοῦ ἀποκτήσει πρίν ἀπ' ὅλα τή μακροθυμία καί τήν ὑπομονή, νά ὑπομένει μέ γενναότητα καί εὐχαρίστηση τίς θλίψεις καί τίς δυσκολίες ποῦ συναντᾶ, δηλαδή σωματικές ἀρρώστειες καί πόνους, ἐξευτελισμούς καί προσβολές ἀπό τούς ἀνθρώπους ἤ διάφορους ἀόρατους πολέμους, πού κινοῦν ἐναντίον τῆς ψυχῆς τά πονηρά πνεύματα, θέλοντας νά τήν ὁδηγήσουν σέ χαύνωση καί ἀμέλεια. Αὐτό γίνεται μέ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, πού παραχωρεῖ νά δοκιμαστεῖ ὁ καθένας μας μέ διάφορες θλίψεις, γιά νά φανοῦν ἐκεῖνοι πού Τόν ἀγαποῦν μέ ὅλη τους τήν ψυχή, ἄν ὑπομένουν μέ γενναιότητα καί εὐχαρίστηση ὅλα ὅσα προξενοῦνται ἀπό τόν πονηρό καί δέν ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ἐλπίδα καί τήν ἐμπιστοσύνη σ' Αὐτόν, ἀλλά πάντα περιμένουν μέ πολλή πίστη καί ὑπομονή νά λυτρωθοῦν ἀπό τίς δοκιμασίες μέ τήν βοήθεια τῆς χάριτος. 

Μ' αὐτόν τόν τρόπο θά μπορέσουν νά γλυτώσουν ἀπό κάθε πειρασμό καί νά πετύχουν ἔτσι τήν ἐκλπήρωση τῆς ὐποσχέσεως, ἀφοῦ φάνηκαν κι αὐτοί ἄξιοι τῆς Βασιλείας, μέ τό νά ἀκολουθήσουν τά ἴχνη ὅλων τῶν ἁγίων κάθε ἐποχῆς καί τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, καί ἔγιναν κοινωνοί ὄχι μόνο τῶν παθημάτων τους, ἀλλά καί τῆς δόξας τους.

Παρατήρησε λοιπόν καί δές, πώς ἀπό τήν ἀρχή ὅλοι οἱ Πατέρες καί οἱ Πατριάρχες καί οἱ Προφῆτες καί οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Μάρτυρες, ἔτσι κατόρθωσαν νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό, περνώντας δηλαδή μέσα ἀπό τόν δρόμο τῶν θλίψεων καί τῶν πειρασμῶν καί ὑπομένοντας μέ καρτερικότητα κάι χαρά ὅλες τίς δυσκολίες, χάρη στήν ἐλπίδα τῆς ἀναμενόμενης ἀνταμοιβῆς, ὅπως λέει καί ἡ Γραφή: "Τέκνον, εἰ προσέρχῃ δουλεύειν Κυρίῳ Θεῷ, ἑτοίμασον τήν ψυχή σου εἰς πειρασμόν· εὔθυνον τήν καρδίαν σου καί καρτέρησον" (Σοφ. Σειρ. 2:1-2), ἀποβλέποντας, θέλει νά πεῖ, στόν Θεό καί παίρνοντας δύναμη ἀπό τήν ἐλπίδα σ' Αὐτόν. Καί ὁ Ἀπόστολος ἐπίσης λέει: "Εἰ δέ χωρίς ἐστέ παιδείας, ἧς μέτοιχοι γεγόνασι πάντες, ἀρα νόθοι ἐστέ κάι οὐχ υἱοί" (Ἑβρ. 12:8). Καί ὁ Κύριος μακαρίζει ἐκείνους πού ἀγωνίζονται γι' Αὐτόν καί βασανίζονται σκληρά, εἴτε φανερά ἀπό τούς ἀνθρώπους, εἴτε κρυφά ἀπό τά πονηρά πνεύματα, τά ὁποῖα πολεμοῦν, ὅπως εἴπαμε, τήν ψυχή πού ἀγαπάει τόν Θεό καί προκαλοῦν σ' αὐτήν ποικίλες θλίψεις, γιά νά ἐμποδίσουν τήν εἴσοδό της στήν αἰώνια ζωή, ἄν βέβαια τήν κάνουν νά γλυστρήσει στήν ἀμέλεια καί τήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί, ἐπομένως, δοκιμάζουν καί ξεχωρίζουν τίς ψυχές πού ἀγαποῦν τόν Θεό, ἀπό ἐκεῖνες πού δέν Τόν ἀγαποῦν κι ἔτσι φανερώνουν ποιές εἶναι ἄξιες τοῦ Θεοῦ καί ποιές ἀναξιές Του.

Κάθε ψυχή λοιπόν πού θέλει νά εὐαρεστήσει τόν Θεό, ἄς κρατάει μέ γενναιότητα, πρίν ἀπ' ὅλα, τήν ὑπομονή καί τήν ἐλπίδα κι ἔτσι θά μπορέσει νά σηκώσει καί νά ξεπεράσει κάθε ἐπίθεση καί προσβολή τοῦ πονηροῦ. Γιατί ὁ Θεός, σέ μιά ψυχή πού ἐλπίζει σ' Αύτόν καί Τόν περιμένει μέ ὑπομονή, δέν ἐπιτρέπει νά πέσει σέ τόσο μεγάλο πειρασμό, ὥστε νά ἀπελπιστεῖ ἀπό ἕνα βάρος πού δέν μπορεῖ νά σηκώσει. Οὕτε ὅμως καί ὁ πονηρός πιεράζει καί θλίβει τήν ψυχή ὅσο θέλει, ἀλλ' ὅσο τοῦ ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Γιατί ξέρει ὁ Πλάστης μας πόσο πρέπει νά μπεῖ ἡ ψυχή σέ δοκιμασία καί πειρασμό, καί τόσο μόνο ἐπιτρέπει. 

Ὁ ἄλυπος βίος καί ἡ πλάνη τῆς ἐκζητήσεώς του

(Παράρτημα Πατερικῶν Κειμένων)

Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου

Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου