Ποιό φιλί δέν εἶναι τῆς ζωῆς
καί τῆς ἀγάπης...
Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
"Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ"
(Κορινθ. Β' 13, 12)
Εἶναι τά φιλιά πού δίδονται μεταξύ ἀνθρώπων
πού ἐνεργοῦν κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ,
ἐν ἁγίῳ πνεύματι καί ἐν ἀληθείᾳ.
Τηροῦντες τίς ἐντολές Του.
Ποιοῦντες τό θέλημά Του.
Εὐθυγραμμιζόμενοι μέ τόν Χρυσό Κανόνα,
σύμφωνα μέ τόν ὁποῖον
συμπεριφέρονται στόν πλησίον τους
χωρίς ἰδιότελεια, χωρίς πονηρία,
χωρίς κρυφή σκοπιμότητα κι ἐκμετάλλευση,
ἀλλά ὅπως ἐπιθυμοῦν καί οἱ ἴδιοι νά τούς φέρονται οἱ πλησίον τους,
συγχωροῦντες, ἀληθεύοντες καί ἀγαθοποιοῦντες.
«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως»
(Λουκ. 6, 31)
Ὑπάρχουν ὅμως καί τά δόλια φιλιά.
"Ἰούδα, φιλήματι τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;"
(Λουκ. κβ' 47)
Εἶναι τά φιλιά πού δέν εἶναι ἀνεκτίμητα,
ἀλλά ἔχουν περιορισμένη τιμή
καί ὄχι ἀξία.
Εἶναι τά φιλιά πού δέν χαρίζονται δωρεάν, ὁλόκαρδα κι ἀνιδιοτελῶς,
ἀλλά ἐξαγοράζονται γιά "τριάκοντα ἀργύρια" καί προσδοκοῦν ἴδιον ἀντάλλαγμα.
Εἶναι τά παραστρατημένα ἀπό τήν ἀλήθεια (τόν Χριστό) φιλιά
πού δέν ἔχουν ζωή (Χριστό) καί ἀγάπη (Χριστό),
ἀλλά ψέμμα, θάνατο, κόλαση καί μασκαρεμένο φθόνο,
ὅ,τι δηλαδή δέν εἶναι Χριστός.
Κι ὅπως ὁ Ἰούδας φίλησε τόν Χριστό
ὡς συνθηματική κίνηση στούς ἐχθρούς Του
γιά νά Τόν συλλάβουν πρός θάνατον,
ἔτσι κι αὐτοί πού φιλοῦν ὡς Ἰοῦδες,
προδίδουν ἀναιδῶς,
αὐτούς πού ὑποκρίνονται πώς ἀγαποῦν.
'' Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς , ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή ''
(Ἰωά. 14, 6)
Ἐμεῖς ποιόν φιλοῦμε;
Πόσες φορές κάναμε αὐτήν τήν ἐρώτηση στόν ἑαυτό μας;
Φιλοῦμε τόν Χριστό
στήν φανερή καί στήν μυστική σχέση μας μαζί Του;
«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου,
ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου»
(Λουκ. ι' 27)
Φιλοῦμε τόν πλησίον μας
σά νά βλέπουμε σέ καθρέφτη τόν Χριστό ἤ τόν ἑαυτό μας;
«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου...
καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»
Νά φιλοῦμε τούς συνανθρώπους μας ὅπως ἡ Παναγία τόν Υἱόν Της.
Μητρικά, παρθενικά, χωρίς ὅρους,
μέ ρομφαία πόνου νά διαπερνᾶ τήν καρδιά μας
γιά τό θεάρεστο συμφέρον καί τήν σωτηρία τοῦ κάθε πλησίον μας.
Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς μετατρέψει ἀπό Ἰοῦδες, σέ ἀληθινά φιλοῦντες Αὐτόν.
Νά μᾶς δώσει νά καταλαβαίνουμε εὐγνωμόνως, εὐχαριστιακά καί δοξαστικά
τήν ἄπειρη ἀγάπη Του
καί ἀπό τό ἀτέρμονο ὑπερχείλισμα αὐτῆς,
νά μήν στεροῦμε ποτέ ἀπό αὐτήν τήν ἀγάπη
καί τόν κάθε διψῶντα συνάνθρωπό μας!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ.
(Λουκ. ι' 27)
Ἄν ὄχι, τότε ποιόν φιλοῦμε;...
....
Ἄν δέ φιλοῦμε τόν Χριστό καί Θεό καί τόν πλησίον μας,
τότε...
φιλοῦμε τόν διάβολο.
Καί ἄς μήν πεῖ κανείς ὄχι, δέν φιλοῦμε τόν διάβολο,
ἀκόμη κι ὅταν δέν φιλοῦμε κανέναν,
διότι ἡ ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ συνανθρώπου μας
μέσα ἀπό τήν ἀγαπητική χώρα τῆς καρδίας μας,
αὐτόματα τήν κάνει χώρα τοῦ σατανᾶ.
Ἀπόντος τοῦ Θεοῦ καί τῆς εἰκόνας Του,
ὁ διάβολος θρονιάζει.
Ὅπως ὅταν σβήσουμε τό φῶς,
αὐτόματα εἶναι σκοτάδι!
"Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί"
(Α' Ἰωά. δ, 8)
Ἄν δέν εἶναι μέσα μας λοιπόν ὁ Θεός,
δέν ὑπάρχει ἀγάπη γιά κανέναν
καί τότε, ἀναλαμβάνει τά ἡνία ὁ πατέρας τοῦ μίσους διάβολος.
Ἐμεῖς πῶς φιλοῦμε;
Πόσες φορές κάναμε αὐτήν τήν ἐρώτηση στόν ἑαυτό μας;
Γιατί δέν φθάνει νά φιλοῦμε,
ἀλλά εἶναι ὑψίστης σημασίας τό πῶς φιλοῦμε.
"Τό καλόν οὐκ ἔστι καλόν, ἐάν μή καλῶς γένηται"
(Ἅγιος Ἄνθιμος Χίου ὁ Θαυματουργός)
Μήν λησμονοῦμε
πώς καί ὁ Ἰούδας φίλησε φανερῶς καί δημοσίως
ἐνώπιον πολλῶν,
ἀλλά τό φιλί του ἦταν πονηρό, φαρμακερό, ἰδιοτελές, φθονερό, θανατηφόρο.
Τό φιλί του ἦταν προδοτικό καί γιά τόν Θεό καί γιά τούς ἀνθρώπους.
Γιατί πρόδωσε τόν Χριστό πού ἦταν ταυτόχρονα Θεός καί ἄνθρωπος,
ἀλλά καί ὅλους τούς ἀνθρώπους πού τόν ἔβλεπαν νά φιλᾶ ψεύτικα.
Τό φιλί του ἦταν προδοτικό καί γιά τόν Θεό καί γιά τούς ἀνθρώπους.
Γιατί πρόδωσε τόν Χριστό πού ἦταν ταυτόχρονα Θεός καί ἄνθρωπος,
ἀλλά καί ὅλους τούς ἀνθρώπους πού τόν ἔβλεπαν νά φιλᾶ ψεύτικα.
Μή γένοιτο νά φιλοῦμε ἔτσι,
οὔτε φανερά,
οὔτε μυστικά μέσα στό νοῦ καί στήν καρδιά μας.
Καί πῶς νά φιλοῦμε τόν Χριστό καί τούς ἀνθρώπους;
Νά μιά καλή ἐρώτηση γιά ὅλους ἐμᾶς!
Νά φιλοῦμε τόν Χριστό ὅπως ἡ μετανοημένη πόρνη.
Ταπεινά σκυμμένοι στά πόδια Του.
Δίχως νά ὑψώνουμε ἀναξίως τά μάτια μας
στό Πανάγιο Πρόσωπό Του,
τό ὁποῖο πολλάκις προδώσαμε κι ἐμεῖς ὡς ὀ Ἰούδας
μέ τίς ἁμαρτίες μας, τήν ἀμετανοησία μας,
τήν ἀποστασία μας καί τήν παγερή μας διάθεση.
Μέ ἀστειρεύτως ἐκχυνόμενα δάκρυα μετανοίας,
μέ στεναγμούς καί κλαυθμούς σωτήριας ἀπογνώσεως καί θείου πένθους,
μέ ἐλπίδα συγχωρέσεως καί συμφιλιώσεως μαζί Του.
Μυστικά στό νοῦ καί στήν καρδιά μας ἀσταμάτητα
ἔτσι νά Τόν φιλοῦμε
στήν ἀδιάλειπτη σχέση μας μαζί Του.
Ἀλλά καί φανερά στούς ἀνθρώπους,
ὄχι μέ ἀναίδεια καί ἐπίδειξη,
ἀλλά διακριτικά καί ὁμολογιακά,
γιά νά ζεσταθεῖ καί ἡ δική τους ψυχραμένη καρδία
καί νά γίνει ἀγαπῶσα.
Καί πῶς νά φιλοῦμε τόν Χριστό καί τούς ἀνθρώπους;
Νά μιά καλή ἐρώτηση γιά ὅλους ἐμᾶς!
Νά φιλοῦμε τόν Χριστό ὅπως ἡ μετανοημένη πόρνη.
Ταπεινά σκυμμένοι στά πόδια Του.
Δίχως νά ὑψώνουμε ἀναξίως τά μάτια μας
στό Πανάγιο Πρόσωπό Του,
τό ὁποῖο πολλάκις προδώσαμε κι ἐμεῖς ὡς ὀ Ἰούδας
μέ τίς ἁμαρτίες μας, τήν ἀμετανοησία μας,
τήν ἀποστασία μας καί τήν παγερή μας διάθεση.
Μέ ἀστειρεύτως ἐκχυνόμενα δάκρυα μετανοίας,
μέ στεναγμούς καί κλαυθμούς σωτήριας ἀπογνώσεως καί θείου πένθους,
μέ ἐλπίδα συγχωρέσεως καί συμφιλιώσεως μαζί Του.
Μυστικά στό νοῦ καί στήν καρδιά μας ἀσταμάτητα
ἔτσι νά Τόν φιλοῦμε
στήν ἀδιάλειπτη σχέση μας μαζί Του.
Ἀλλά καί φανερά στούς ἀνθρώπους,
ὄχι μέ ἀναίδεια καί ἐπίδειξη,
ἀλλά διακριτικά καί ὁμολογιακά,
γιά νά ζεσταθεῖ καί ἡ δική τους ψυχραμένη καρδία
καί νά γίνει ἀγαπῶσα.
Νά φιλοῦμε τούς συνανθρώπους μας ὅπως ἡ Παναγία τόν Υἱόν Της.
Μητρικά, παρθενικά, χωρίς ὅρους,
μέ ρομφαία πόνου νά διαπερνᾶ τήν καρδιά μας
γιά τό θεάρεστο συμφέρον καί τήν σωτηρία τοῦ κάθε πλησίον μας.
Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς μετατρέψει ἀπό Ἰοῦδες, σέ ἀληθινά φιλοῦντες Αὐτόν.
Νά μᾶς δώσει νά καταλαβαίνουμε εὐγνωμόνως, εὐχαριστιακά καί δοξαστικά
τήν ἄπειρη ἀγάπη Του
καί ἀπό τό ἀτέρμονο ὑπερχείλισμα αὐτῆς,
νά μήν στεροῦμε ποτέ ἀπό αὐτήν τήν ἀγάπη
καί τόν κάθε διψῶντα συνάνθρωπό μας!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου