ΩΣΠΕΡ ΠΕΛΕΚΑΝ ΤΕΤΡΩΜΕΝΟΣ
Καμμία ἀγάπη εἰς τόν κόσμον αὐτόν δέν ἠμπορεῖ
νά συγκριθεῖ μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπό τόν
πατέρα μας, περισσότερο ἀπό τή μητέρα μας, περισσότερο ἀπό τόν ἀδελφό μας,
περισσότερο ἀπό τόν φίλο μας, περισσότερο ἀπό κάθε ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπᾶ
καί τότε πού ἡμεῖς δέν Τόν ἀγαποῦμεν. Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπᾶ καί τότε πού ἡμεῖς
Τόν ἀρνούμεθα καί τότε πού ἡμεῖς Τόν προδίδουμε. Αὐτός συνεχίζει νά μᾶς ἀγαπᾶ ἀκατάπαυστα
καί χωρίς ὅρια καί περισπασμούς.
Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ
τήν μεγαλυτέρα ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του. Τά λόγια τοῦ ἐπιταφίου θρήνου ἔχουν ἐδῶ
τήν θέσιν τους: «ὥσπερ
πελεκάν τετρωμένου τήν πλευράν Σου, Λόγε, Σούς θανόντας παῖδας ἐζώωσας, ἐνστάξας
ζωτικούς αὐτοῖς κρουνούς». Ἑρμηνεία: «ὅπως
τό πτηνό πού λέγεται πελεκάνος, τρυπᾶ μέ τό ράμφος του τήν πλευράν του καί μέ
τό αἷμα πού ἀναβλύζει ζωογονεῖ τά νεογνά του ( ὅταν τά δαγκάσει φαρμακερό φίδι
), κατ’ αὐτόν τόν τρόπο καί Σύ Λόγε τοῦ Θεοῦ, ἔδωσες ζωή στά παιδιά Σου πού ἦταν
νεκρά ἀπό τήν ἁμαρτία ( πού ἦταν δαγκωμένα ἀπό τό νοητό ὄφι ), στάζοντας ἐπάνω
τους τό Ζωηφόρον Αἷμα Σου».
Ὅμως, ἀδελφέ μου, τί γίνεται μέ τή δική σου
καί τή δική μου τήν καρδιά;...
Ποιόν ἀγαπᾶ;...
Σέ ποιόν εἶναι δοσμένη;...
Γιά ποιόν εἶναι τετρωμένη κι ἕτοιμη νά θυσιαστεῖ ὥσπερ
πέλεκαν;...
"Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν
κόσμον,
ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν,
ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται
ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον"
(Ἰωά. 3:16)