Οἱ Χριστιανοί στούς ἔσχατους χρόνους (24) Μακαριστός Ἐπίσκοπος Καντιώτης "Ἔχει ὁ Θεός", ἀλλά κ' ἐμεῖς ν' ἀγωνιστοῦμε (καί συγκλονιστικές προφητεῖες)

Οἱ Χριστιανοί στούς ἔσχατους χρόνους (24΄)

Μακαριστός Ἐπίσκοπος Καντιώτης

"Ἔχει ὁ Θεός", ἀλλά κ' ἐμεῖς ν' ἀγωνιστοῦμε

(καί συγκλονιστικές προφητεῖες!) 

Διαβάστε ἐδῶ τό: 1΄,   2΄,  3', 4΄,  5',  6',  7΄, 8΄, 9΄, 10' , 11΄, 12΄, 13΄, 14΄, 15΄, 16΄, 17΄, 18΄, 19΄ , 20΄, 21΄, 22΄, 23΄, 

"Ἔχει ὁ Θεός", ἀλλά κ' ἐμεῖς ν' ἀγωνιστοῦμε.

Μερικοί ἴσως θά ποῦνε· "Ἔχει ὁ Θεός...".

Ἔχει ὁ Θεός ἀσφαλῶς. Δέν γίνεται τίποτε πάνω στή γῆ ἄν δέν θέλῃ ὁ Θεός. Ὁ Θεός ὄμως θέλει πάνω στή γῆ νά εἴμαστε ἀγωνισταί.

Στά μαρτυρολόγια, πού διαβάζουμε ὅτι κρεμοῦσαν τούς Χριστιανούς μπροστά σέ αὐτοκράτορας καί τούς καίγανε, μένει κανείς κατάπληκτος βλέποντας τήν ἀνδρεία των. Ξέρετε, ὅτι ἐμφανίζονταν οἱ Χριστιανοί μπροστά στούς αὐτοκράτορας καί τούς τυράννους καί φώναζαν·  "Αἶσχος, ντροπή μας, ἀπάνθρωποι καί σκληροί...". (κατέκριναν κι αὐτοί....κατά τούς ἀγαπολογοῦντας...). Διεμαρτύροντο, ἤλεγχαν, καί τότε τούς πιάνανε καί μαρτυροῦσαν. "Εἰσπήδησις" λεγόταν αὐτό. Τέτοιοι ζωντανοί Χριστιανοί ἦταν ἐκεῖνοι.

Αὐτό πού σᾶς λέω τό πιστεύω` ὅτι μία μαχητική ὁμάδα ἀθέων μπορεῖ νά δκαλύσῃ τήν ἐνορία. Καί ἔχουν σύστημα αὐτοί, γιά νά γκρεμίσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι' αὐτό κ' ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά ὐπερασπίσουμε τά ἱερά καί τά ὅσια. Καί νά μή λέμε μόνο "Ἔχει ὁ Θεός..." καί "πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουνσιν αὐτῆς" (Ματθ. 16, 18). Ἀσφαλῶς, δέ θά σβήσῃ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν κόσμο· ἀλλά μπορεῖ νά σβήσῃ ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὅπως ἔσβησε ἀπό τή Μικρά Ἀσία. Ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας; Ποῦ εἶναι οἱ πενήντα μητροπόλεις, ποῦ εἶναι οἱ ἄλλες ἐκκλησίες της, ποῦ εἶναι τά μοναστήρια της, ποῦ εἶναι τά προσκυνήματά της, ποῦ εἶναι τά λείψανά της, ποῦ..., ποῦ..., ποῦ...; Δέν φανήκαμε ἀντάξιοι, καί τά χάσαμε ὅλα αὐτά. Ὅπως λοιπόν δέ φανήκαμε ἀντάξιοι καί ἦρθε ἡ μοιραία στιγμή τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἔτσι θά ἔρθῃ καί ἡ μοιραία στιγμή πού ὁ Θεός θά δώσῃ κλῶτσο καί θά μᾶς πετάξῃ καί θά πάῃ ὁ Χριστιανισμός κάτω στήν Ἀφρική. Θ' ἀλλάξῃ τόπο. Θά φύγῃ μακριά. Θά πάῃ ἀλλοῦ, μέσα στίς Ἰνδίες, μέσα στήν Κίνα θά πάῃ. Ἐμεῖς θά εἴμεθα ἀνάξιοι. 

Ἐγώ τούς εἶπα· Βρέ παιδιά προσέξτε, ὁ κίνδυνος τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἐκ τῶν αἱρέσεων. Τρακόσες αἱρέσεις (παλαιά δεδομένα, τώρα εἶναι τρισχειρότερα...) ὑπάρχουν. Ἐξέλεξαν τήν Ἑλλάδα ὡς τόπον ὄλων τῶν αἱρέσεων. Εἶναι ἡ μόνη γωνιά τοῦ πλανήτου πού τοιαύτη ἐλευθερία ἐδόθη. Συνεπῶς καί ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς ἀθεΐας δέν εἶναι μικρός. Καθ' ἥν στιγμή στή Ρωσία κλονίζεται ὁ ὑλισμός, ἐδῶ ἐμεῖς, πάντοτε ὀπισθοδρομικοί, θά εἴμεθα τελευταῖοι πού θά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτό τό μικρόβιο. Μεγάλος εἶναι ὁ κίνδυνος τῆς ἀθεΐας καί τῶν αἱρέσεων.

Ἔκδοσις: Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου