"ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ"
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
Ἐπιστολή Ε΄
Μή ἐνδύεσαι μονον μέ φύλλα
...ὁ πόλεμος του ἐχθροῦ μετά τρία-τέσσερα ἔτη ἀρχίζει. Διότι τότε ἡ χάρις συστέλλεται πρός δοκιμασίαν. Καί ἡ λαμπάδα σβέννυται. Καί τά νῦν ὡραῖα φαινόμενα-ὅπου πράγματι εἶναι ὡραῖα-τότε φαίνονται ἄσχημα, μαῦρα καί σκοτεινά. Δι' αὐτό αὐτά ὅπου τώρα σοῦ συμβαίνουν μήν τά ἔχῃς ποσῶς διά πειρασμούς. Καθότι ἄλλος φρουρεῖ. Καί, ἀφοὺ, ἀγαπητόν μου παιδί, ζητῆς παρ' ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ συμβουλήν, ἄκουσον:
Μή ἐνδύεσαι μόνον μέ φύλλα, ἀλλά ἅπλωσε τές ρίζες βαθειά νά εὕρῃς πηγή, ὠσάν ὅπου κάμνουν τά πλατάνια. Ὥστε νά ἀρδεύεσαι συνεχῶς ὕδωρ, καί συνεχῶς νά βλαστάνῃς. Καί ὅταν ἐπέλθῃ σοι ξηρασία, νά μήν πάθῃς καμμίαν ἀλλοίωσιν. Καθότι εὕρες ἰδίαν πηγήν. Καί ὅταν σβήσῃ ἡ νῦν, οἵαν κατέχεις λαμπάδα, ἐσύ θά ἔχῃς ἀνάψει ἄλλην διά τῶν ἔργων σου. Καί ποσῶς δέν θά πάσχῃς σκοτίαν. Ὁ δέ τρόπος τῆς ἀποκτήσεως τούτων εἶναι·
Πρῶτον ἡ τελεία καί ἀδιάκριτος εἰς ὅλους ὑπακοή.
Ἐξ αὐτῆς γεννᾶται ταπείνωσις.
Τῆς ταπεινώσεως γνώρισμα εἶναι τά ἀμέτρητα δάκρυα, ὅπου ἐπί τρία-τέσσερα ἔτη τρέχουν ἐν εἴδει πηγῆς.
Ἐξ αὐτῶν γεννᾶται ἡ ἀδιάλειπτος προσευχή, ἡ λεγομένη νοερά προσευχή. Ὅπου, μόλις εἰπῆς· - Ἰησοῦ μου γλυκύτατε! τρέχουν τά δάκρυα. Μόλις εἰπῇς· - Παναγία μου! δέν δύνασαι νά κρατήσῃς.
Ὁπότε ἐξ αὐτῶν γεννᾶται μία γαλήνη εἰς ὅλον τό σῶμα καί τελεία εἰρήνη.
Ἕνας ἀδελφός ἠθέλησε κάποτε νά καρτήσῃ τόν ἑαυτόν του-ἐπειδή εἶχον κινήσει τά δάκρυα καί κάποιος τήν θύραν ἐκτύπησε-καί δέν ἐδυνήθη, μέχρις ὅτου παρῆλθον· τόσην δύναμιν ἔχουν.
Ἐάν λοιπόν αὐτά ἀποκτήσῃς, δέν φοβεῖσαι νά πάθῃς ἀλλοίωσιν. Διότι γίνεσαι ἄλλης φύσεως ἄνθρωπος. Ὄχι ὅτι ἀλλάσσει ἡ φύσις, ἀλλά τά ἰδιώματα αὐτῆς μεταλλάσσει ἡ χάρις διά τῶν τοῦ Θεοῦ θείων ἐνεργειῶν.
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου