ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΙΕ΄
Λοιπόν, δέν μέ ἀκοῦς νά γυρίσῃς ὀπίσω;
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή: Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ ,
Λοιπόν, δέν μέ ἀκοῦς νά γυρίσῃς ὀπίσω; (Ἐπιστολή ΙΕ΄).
Ἔτυχε κάποιος εἰς τάς ἡμέρας μας ἐδῶ εἰς τά Κατουνάκια, ὅπου ἐγώ δέν τόν προφθασα, διότι πρό ὀλίγου καιροῦ εἶχεν ἀποθάνει. Αὐτός ἦταν ὐποτακτικός εἰς ἕνα Γέροντα τυφλόν. Λοιπόν μίαν ἡμέραν ἦλθεν ἕνας πτωχός κοσμικός, περαστικός ἀπό τό Κελλίον του. Καί τόν ἐρωτᾷ ὁ νέος μοναχός·
-Πόθεν εἶσαι;
Καί ἦτον χωριανός του.
Λοιπόν δέν τοῦ ἔδωκε γνωριμίαν, μόνο τοῦ εἶπε τί κάμνει ὁ δεῖνα-διά τόν πατέρα του. Τόν λέγει ὁ ξένος, ὅτι αὐτός ἀπέθανε καί ἄφησε τήν γυναῖκα του κάι τρία κορίτσια εἰς τούς δρόμους ὀρφανά καί πτωχά. Εἶχαν καί ἕναν υἱόν, λέγει, ὅπου ἔφυγεν ἀπό χρόνια καί δέν γνωρίζουν τί ἔγινε.
Λοιπόν εὐθύς ὡς ἀπό κεραυνοῦ ἐπλήγη ὀ μοναχός. Καί εὐθύς τόν προσέβαλεν ἡ πάλη τῶν λογισμοῶν.
-Θά φύγω, λέγει εἰς τόν Γέροντά του. Θά φύγω νά πάω νά τούς προστατεύσω!
Ζητεῖ εὐλογίαν. Δέν τοῦ δίδει ὀ Γέροντας. Αὐτός συνεχῶς ἐπιμένει. Καί συμβουλεύων ὁ Γέρων· κλαίει δι' ἑαυτόν, κλαίει καί δι' ἐκεῖνον. Ἀλλ' ἐστάθῃ ἀδύνατον νά τόν μεταπείσῃ. Τέλος τόν ἄφησεν εἰς τό θέλημά του, καί ἔφυγεν ὁ ὑποτακτικός.
Ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἔξω τοῦ Ὄρους ἐκάθισε νά συνέλθῃ ὑπό μίαν δενδροσκιάν.
Καί ἔφθασεν ἐκεῖ κατά συγκυρία ἱδρωμένος καί ἕτερος μοναχός· ἐκάθισε καί αὐτός ὑπό τήν ἰδίαν σκιάν. Καί ἤρχισεν ὁ φανείς νά τόν λέγῃ:
-Σέ βλέπω, ἀδελφέ, ταραγμένον. Δέν μοῦ λέγεις τί ἔχεις;
-Ἄφησε, Πάτερ, τόν λέγει· ἔπαθα μεγάλο δυστύχημα. Καί τόν διηγεῖται καταλεπτῶς ὅλην τήν ἱστορίαν του. Ὁ δέ ἀγαθός ὁδοιπόρος τόν λέγει:
-Ἄν θέλῃς, ἀγαπητέ ἀδελφέ, νά ἀκούσῃς· στρέψε ὀπίσω εἰς τόν Γέροντά σου καί ὁ Θεός θά προστατεύσῃ τό σπίτι σου. Σύ ὑπηρέτει τόν Γέροντά σου, ἀφοῦ μάλιστα εἶναι καί τυφλός.
Ἀλλ' αὐτός δέν τόν ἤκουεν. Κυριευμένος ἀπό τούς λογισμούς τοῦ ἐφαίνοντο ὡσεί λῆρος οἱ λόγοι τοῦ ἄλλου. Καί, ἀφοῦ τόν ἔφερεν πολλά παραδείγματα, ὅπως τώρα ἐσένα ἐγώ, ἐσηκώθη ὁ ἀνυπάκουος μοναχός νά συνεχίσῃ τόν δρόμον του πρός τόν κόσμον. Ὁ δέ φανείς ἐν τέλει τοῦ λέγει·
-Λοιπόν δέν μέ ἀκοῦς νά γυρίσῃς ὀπίσω;
-Ὄχι! ἀντιλέγει ἐκεῖνος.
-Ἔ τότε! λέγει ὁ φανείς· Ἐγώ εἶμαι Ἄγγελος Κυρίου καί ἐμένα ἐπρόσταξεν ὁ Θεός, εὐθύς ὅπου ἀπέθανεν ὁ πατήρ σου νά πάω κοντά τους νά τούς φυλάγω καί νά γίνω προστάτης των. Ἀφοῦ λοιπόν τώρα ἐσύ πηγαίνεις ἀντί ἐμοῦ, καί ἐγώ τούς ἀφήνω καί φεύγω, ἐφ' ὅσον δέν μέ ἀκοῦς. Καί ἔγινεν ἄφαντος ἀπ' ἐμπρός του. Τότε λοιπόν συνῆλθεν ὀ μοναχός κάι ἐγύρισεν εὐθύς εἰς τόν Γέροντα· καί τόν ηὕρε γονατιστόν, νά εὔχεται δι' αὐτόν.
Ἐννόησες, τέκνον μου; Ἔτσι γίνεται, ὅταν ἡμεῖς ἀφήνομεν ὅλα εἰς τόν Θεόν. Ἀφοῦ λίαν καλῶς τά οἰκονομεῖ Ἐκεῖνος ὡς ἀγαθός κυβερνήτης καί οὐδέν ἐσφαλμένον κατ' εὐδοκίαν Αὐτοῦ. Ἀλλά θέλει ὑπομονήν νά ἔχῃ ἐκεῖνος ὅπου ζητεῖ νά σωθῇ. Εἰ δέ καί ζητοῦμεν ἡμεῖς νά τά κάμνῃ ὁ Θεός, ὅπως ἀρέσουν εἰς τήν ἰδική μας διάκρισιν, τότε ἀλλοίμονον εἰς τό χάλι μας.
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου