ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Γιά τήν ἀληθινή ἐλευθερία (Ἐπιστολή 2η)
Στην ασκητική έρημο υπάρχει
και άλλο γνώρισμα ή άλλη άποψη: «Ούτε εσύ εξουσιάζεις κανέναν, ούτε κάποιος
άλλος εξουσιάζει εσένα». Αυτό λοιπόν θεωρώ αληθινά ως το πιο μεγάλο προνόμιο.
Χωρίς αυτό είναι αδύνατο να έχει κάποιος την εμπειρία της αληθινής ελευθερίας.
Πράγματι, κάθε άνθρωπος χάνει αναπόφευκτα την ελευθερία του, μόλις εμφανισθεί
σε αυτόν η επιθυμία εξουσίας επάνω σε οποιονδήποτε όμοιό του. Δεν μπορώ χωρίς
βαθύτατο πόνο να βλέπω ανθρώπους υπόδουλους, αλλά μου φαίνεται μεγαλύτερη
συμφορά να είμαι εγώ εκείνος που υποδουλώνει. Αδυνατώ τελείως να εννοήσω πώς,
σε ανθρώπους που δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα Θεού, εμφανίστηκε η επιθυμία να
εξουσιάζουν και να κατακυριεύουν σε ομοίους τους. Μου φαίνεται πως η τάση αυτή.αποτελεί συνέπεια εσωτερικής δουλείας.
Η
αληθινή αίσθηση της θεοειδούς κυριότητος αποκλείει τη δυνατότητα της
δουλοκτησίας, γιατί στην υποδούλωση δεν υπάρχει αγάπη. Έτσι λοιπόν την
αυθεντική ελευθερία μέσα στον κόσμο σπάνια τη δοκιμάζει κανείς στον εαυτό του,
στην εμπειρία της ζωής του. Και δεν θα πω ότι φάνηκα ικανός σε μεγάλο βαθμό γι’
αυτή την κατάσταση, αλλά σε κάποιο μικρό μέτρο δόθηκε και σε μένα να γνωρίσω
την ελευθερία των τέκνων του Θεού. Έκτοτε «μίσησα» (η λέξη αυτή είναι σκληρή,
αλλά δεν βρίσκω άλλη πιο κατάλληλη για τη δεδομένη περίπτωση) κάθε εξουσία
επάνω στον «αδελφό». Να «μισεί» κάποιος κάτι σημαίνει να μην θέλει να το
βλέπει, να μη θέλει να έχει τίποτε κοινό μαζί του. Τέτοιο ακριβώς νόημα θέλω κι
εγώ να αποδώσω στη λέξη «μίσησα». Να παραδώσει κάποιος τον
εαυτό του ελεύθερα,
όχι από φόβο, στην υπηρεσία των άλλων, το κατανοώ ως έκφραση ή ένδειξη αγάπης.
Η αγάπη μου, όχι σπάνια, με υποδουλώνει σε κάθε άνθρωπο με τον οποίο αναπάντεχα
συναντιέμαι στη ζωή, αλλά στο βάθος της ψυχής μου γνωρίζω ότι είμαι ελεύθερος.
Για να «ελευθερωθεί» κάποιος οφείλει να υπερνικήσει μέσα του τον φόβο του
θανάτου. Όποιος δεν φοβάται τον θάνατο, παραμένει πάντοτε ελεύθερος. Στη
δουλεία παραμένουν μόνο εκείνοι που φοβούνται τον θάνατο. Στον λόγο του
Αποστόλου Παύλου «ίνα απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην
ένοχοι ήσαν δουλείας»[1],
βρίσκω κι εγώ το βαθύτερο νόημα της αλήθειάς του. Σε παρακαλώ όμως να μην
σκέπτεσαι για μένα κάτι παραπάνω από ό,τι εγώ είμαι στην πραγματικότητα.
Βρίσκομαι πολύ μακριά από την ελευθερία εκείνη για την οποία γράφω. Μόνο εν
μέρει, μόνο σε κάποιο μικρό μέτρο την δοκίμασα.
 |
| Γιατί φορᾶς κλουβί;.... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου