ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗ' Ἄκουσον τῆς φωνῆς μου, ἀγαθέ μου υἱέ.

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗ' 
Ἄκουσον τῆς φωνῆς μου, ἀγαθέ μου υἱέ.

 

 
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή:  Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ ,  ΚΕ΄, ΚΖ΄ , ΚΘ΄ , Λ΄ , ΛΑ΄ , ΛΒ΄ , ΛΓ΄ , ΛΔ΄ , ΛΕ΄ , ΛΣΤ΄ , ΛΗ΄ , ΛΘ΄ , Μ΄ , ΜΑ΄ , ΜΒ' , ΜΓ΄ , ΜΣΤ΄ , ΜΖ΄ ,

 
Ἄκουσον τῆς φωνῆς μου, ἀγαθέ μου υἱέ. (ΜΗ΄).

Ἄκουσον τῆς φωνῆς μου ἀγαθέ μου υἱέ.

Οὐδέν ἄλλο ὡραιότερον, οὐδέ γλυκύτερον ὡς τό ἀγαπᾶν τόν Κύριον Ἰησοῦν. Οὐδέν ὑψηλότερον ὡς τό φιλοσοφεῖν περί τῶν οὐρανίων καί ἐκ τῶν ἐντεῦθειν κατοπτρίζειν τά αἰώνια ἀγαθά.

Ἀληθῶς ἡ παρθενία εἶναι τό πιό ὑψηλότερον πρᾶγμα. Ἄγγελον κάμνει τόν ἄνθρωπον ἐπι τῆς γῆς· μεγάλη ἡ δόξα στούς οὐρανούς καί μεγάλη ἡ παρρησία της. Οἱ παρθένοι εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν θά ἀκολουθοῦν τό ἐσφαγμένον Ἀρνίον, τόν Ἰησοῦ, θά βλέπουν τήν θεοπρεπῆ αὐτοῦ ὡραιότητα καί θά ἐντρυφοῦν εἰς τήν πολυτέλειαν τῆς γλυκυτάτης Του ἀγάπης.

Μακάριος ὅστις ἐφωτίσθη καί ἐξέλξεν ὡς νύμφην τήν ὡραίν παρθενίαν· αὐτή μέ τήν ὡραιότητά της θά τόν κάμῃ εὐτυχῆ. Μακάριος ὅστις διέφυγε τόν μάταιον περισπασμόν τοῦ ἐγγάμου βίου καί ἠκολούθησε τόν Χριστόν, αἴρων ἐκ νεότητος τόν ζυγόν αὐτοῦ. Αὐτός θά ὑποστῇ θλίψεις, ἀλλ' αὐταί θά καλλωπίσουν ἕτι περισσότερον τόν ἀμάραντον στέφανον τῆς ἁγιωτάτης παρθενίας. 

Ὁ μοναχός δέν εἶναι αὐτός ὅπου ἐσύ συναντᾷς καί ἀκούεις λόγια χωρίς καρπόν.

Ὁ ἀληθής μοναχός εἶναι προϊόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Καί ὅταν ἐν ὑπακοῇ καί τῇ ἡσυχίᾳ καθαγνίσῃ τάς αἰσθήσεις καί γαληνιάσῃ ὁ νοῦς καί καθαρισθῇ ἡ καρδία του, τότε λαμβάνει χάριν καί γνώσεως φωτισμόν. Γίνεται ὅλος φῶς, ὅλος νοῦς, ὅλος διαύγεια. Καί βρύει θεολογίαν, ὅπου ἄν γράφουν τρεῖς δέν προλαμβάνουν τό ρεῦμα πού βρύει κυματωδῶς καί σκορπίζει εἰρήνην καί ἄκραν ἀκινησίαν παθῶν εἰς ὅλον τό σῶμα. Φλογίζεται ἡ καρδία ἀπό θείαν ἀγάπην καί φωνάζει· "κράτει Ἰησοῦ μου, τά κύματα τῆς χάριτός σου, ὅτι ἀναλύομαι ὡσεί κηρός". Καί ὄντως ἀναλύεται μή βαστάζων. Καί ἁρπάζεται ὁ νοῦς εἰς τήν θεωρίαν. Καί γίνεται σύγκρασις. Καί μετουσιοῦται ὁ ἄνθρωπος καί γίνεται ἕνα μέ τόν Θεόν· ὡστε νά μήν γνωρίζῃ ἤ νά χωρίζῃ τόν ἑαυτόν του, καθώς τό σίδηρον εἰς τό πῦρ, ὅταν ἀνάψῃ καί ἀφομοιωθῇ μέ τό πῦρ.  

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ   

 Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ