ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΚΖ΄
Διά Θεόν τρέχω· οὐ μέλλει μοι διά τούς ἀνθρώπους.
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή: Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ , ΚΕ΄,
Ἰδού λοιπόν εἶπον, ἵνα μή γένηται σκάνδαλον. Διά Θεόν τρέχω· οὐ μέλλει μοι διά τούς ἀνθρώπους. Κἄν ὑβρίσουν, κἄν ὀνειδίσουν, κἄν συκοφαντήσουν, κἄν τό ὄνομά μου ἀτιμάσουν, κἄν ὅλη ἡ κτίσις ἀσχοληθῇ νά λέγῃ ἐναντίον μου.
Εἶδον γάρ καί πολυειδῶς ἐδοκίμασα ὅτι, ἄν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δέν φωτίσῃ τόν ἄνθρωπον, τά λόγια ὅσα καί ἄν ὁμιλήσῃς δέν ' βγάνεις ὠφέλειαν. Πρός στιγμήν τά ἀκούει καί τήν ἄλλην στρέφει πάλιν αἰχμάλωτος εἰς τά ἴδια.
Ἐάν ὅμως εὐθύς μέ τόν λόγον ἐνεργήσῃ ἡ χάρις, τότε γίνεται κατ' ἐκείνην τήν ὥραν ἀλλοίωσις μέ 
τήν ἀγαθήν τοῦ ἀνθρώπους προαίρεσιν. Καί ἀλλάσσει θαυμαστῶς ἡ ζωή του ἐκ τῆς ὥρας ἐκείνης. Ὅμως αὐτό συμβαίνει εἰς ὅσους δέν ἐσκλήρυναν ἀπό μέσα τους ἀκοήν καί συνείδησιν. Εἰς δέ τούς ἀκούοντας καί ἐν παρακοῇ παραμένντας εἰς τά κακά των θελήματα· εἰς αὐτούς κἄν ἡμερονύκτια ὁμιλῇς κἄν σοφίαν τῶν Πατέρων εἰς τάς ἀκοάς των κενώσῃς, κἄν θαύματα πρό ὀφθλαμῶν των ποιήσῃς, κἄν τό ρεῦμα τοῦ Νείλου ἐπάνω των γυρίσῃς, αὐτοί δέν λαμβάνουν μήτε ρανίδα ὠφέλειαν. Μόνον θέλεουν νά ἔρχωνται, νά ὁμιλοῦν, νά περάσῃ ἡ ὤρα των, χάριν τῆς ἀκηδίας. Δι' αὐτό λοιπόν κλείω καί ἐγώ τήν θύραν κάι ὠφελοῦμαι τοὐλάχιστον ἐγώ διά τῆς εὐχῆς καί τῆς ἡσυχίας. Καθότι τήν εὐχήν ὑπέρ πάντων ὁ Θεός πάντοτε τήν ἀκούει, ἐνῶ τήν ἀργολογίαν πάντοτε ἀποστρέφεται, ἄς φαίνεται καί πνευματική ὅτι εἶναι. Ἐπειδή κατά τούς Πατέρας, ἀργολογία εἶναι κυρίως νά περνᾷς τόν καιρόν σου μέ λόγια, χωρίς νά κάμῃς τούς λόγους σου πράξεις.
τήν ἀγαθήν τοῦ ἀνθρώπους προαίρεσιν. Καί ἀλλάσσει θαυμαστῶς ἡ ζωή του ἐκ τῆς ὥρας ἐκείνης. Ὅμως αὐτό συμβαίνει εἰς ὅσους δέν ἐσκλήρυναν ἀπό μέσα τους ἀκοήν καί συνείδησιν. Εἰς δέ τούς ἀκούοντας καί ἐν παρακοῇ παραμένντας εἰς τά κακά των θελήματα· εἰς αὐτούς κἄν ἡμερονύκτια ὁμιλῇς κἄν σοφίαν τῶν Πατέρων εἰς τάς ἀκοάς των κενώσῃς, κἄν θαύματα πρό ὀφθλαμῶν των ποιήσῃς, κἄν τό ρεῦμα τοῦ Νείλου ἐπάνω των γυρίσῃς, αὐτοί δέν λαμβάνουν μήτε ρανίδα ὠφέλειαν. Μόνον θέλεουν νά ἔρχωνται, νά ὁμιλοῦν, νά περάσῃ ἡ ὤρα των, χάριν τῆς ἀκηδίας. Δι' αὐτό λοιπόν κλείω καί ἐγώ τήν θύραν κάι ὠφελοῦμαι τοὐλάχιστον ἐγώ διά τῆς εὐχῆς καί τῆς ἡσυχίας. Καθότι τήν εὐχήν ὑπέρ πάντων ὁ Θεός πάντοτε τήν ἀκούει, ἐνῶ τήν ἀργολογίαν πάντοτε ἀποστρέφεται, ἄς φαίνεται καί πνευματική ὅτι εἶναι. Ἐπειδή κατά τούς Πατέρας, ἀργολογία εἶναι κυρίως νά περνᾷς τόν καιρόν σου μέ λόγια, χωρίς νά κάμῃς τούς λόγους σου πράξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου