Μακρυά ἀπό τήν ἀπάτη του Οἰκουμενισμοῦ
(Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Καθολική καί Ἀποστολική,
ἡ Ὀρθόδοξη!)
Διερχόμεθα, ὡς γνωστόν, μίαν περίοδον σοβαρᾶς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως. Ἄνεμοι σφοδροί πνέουν ἀπό διάφορα μέρη καί ἀπειλοῦν νά ἐξαφανίσουν τόν θαλερόν Παράδεισον, τήν θείαν Ἄμπελον τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἐφύτευσεν ἠ δεξιά τοῦ Ὑψίστου.
Ὁ χριστανός ἀπορροφημένος ἀπό τά προβλήματα τοῦ ἐφημέρου τούτου κόσμου οὐδόλως ἤ ἐλάχιστα ἀνυψοῖ τό βλέμμα του πρός τόν Οὐρανόν, ἐν ὧ ἡ "μέλλουσα καί ἐνυπόστατος" πόλις, ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, διά νά συλλάβῃ τόν πραγματικόν ἐπί γῆς σκοπόν του, τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του.
