ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
Ἐπιστολή Ο΄
Ἀρχή καί τέλος παντός ἀγαθοῦ εἶναι ὁ Χριστός.
Ἀρχή καί τέλος παντός ἀγαθοῦ εἶναι ὁ Χριστός.
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή: Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ , ΚΕ΄, ΚΖ΄ , ΚΘ΄ , Λ΄ , ΛΑ΄ , ΛΒ΄ , ΛΓ΄ , ΛΔ΄ , ΛΕ΄ , ΛΣΤ΄ , ΛΗ΄ , ΛΘ΄ , Μ΄ , ΜΑ΄ , ΜΒ' , ΜΓ΄ , ΜΣΤ΄ , ΜΖ΄ , ΜΗ΄ , ΜΘ΄ , Ν΄ , ΝΑ΄ , ΝΒ΄ , ΝΓ΄ , ΝΔ΄ , ΝΕ΄ , ΝΣΤ΄ , ΝΖ΄ , ΝΗ΄ , ΝΘ΄ , Ξ΄ , ΞΑ΄ , ΞΒ΄ , ΞΓ΄ , ΞΔ΄ , ΞΕ΄ , ΞΣΤ΄ , ΞΖ' , ΞΗ΄ ,
Ἀρχή καί τέλος παντός ἀγαθοῦ εἶναι ὁ Χριστός.(Ο΄).
Ἄκουσον τέκνον μου·
Τό στόμα σου νά μελετᾷ διαρκῶς τήν εὐχήν: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με! Κολληθείτω ἡ πνοή σου εἰς τό ὄνομα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν.
Αὐτό, ἀφοῦ πολυκαιρήσῃ, θά τό συνηθίσῃ ὁ νοῦς νά τό λέγῃ μέ τόν ἐνδιάθετον λόγον. Καί ὅταν ὁ νοῦς καθαρίσῃ μέ τήν εὐχήν θά τήν κατεβάσῃ εἰς τήν καρδίαν· θά γίνῃ ἕνωσις νοῦ-λόγου-καρδίας. Διά τῆς συνεχοῦς δηλαδή ἐπικλήσεως γίνεται διαδρομή τῆς εὐχῆς εἰς τήν καρδίαν διά τῆς εἰσπνοῆς καί τῆς ἐκπνοῆς· ὁπότε νοῦς-λόγος-καρδία γίνεται ἕνα. Καθαιρομένη δέ συνεχῶς ἡ καρδία δέχεται ἀναλόγως τήν ἐπισκιάζουσαν χάριν.
Καί τότε ὀλίγον-ὀλίγον, χωρίς νά τό ἐννοήσῃς, γίνεται οὐρανός-Παράδεισος μέσα σου.
Μέχρις αὐτοῦ εἶναι ἡ πρᾶξις, ὕστερον λέγεται θεωρία. Φθάσε μέχρις αὐτοῦ καί τά ἄλλα θά εἰποῦμεν ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα τους.
Γίνωσκε μόνον ὅτι τό πᾶν-ἀρχή καί τέλος παντός ἀγαθοῦ εἶναι ὁ Χριστός. Ἡμεῖς ἀπό μόνοι μας δέν ἠμποροῦμεν τίποτε νά ποιήσωμεν, ἐάν ὁ Χριστός μέ τήν θείαν του χάριν ἐν πρώτοις δέν συνεργήσῃ. Ἐκεῖνος πρῶτον ἐγνώρισεν ἑαυτόν εἰς ἡμᾶς καί τότε ἡμεῖς τόν γνωρίσαμεν. Ἐκεῖνος ἠγάπησεν καί ἡμεῖς ἀγαπῶμεν. Ἐάν Ἐκεῖνος δέν ἐνεργήσῃ, δέν κινεῖται τό ἀγαθόν εἰς ἡμᾶς.
Γίνου λοιπόν ἕνα παιδάκι μικρόν μέ ὅλην τήν παιδικήν του ἁπλότητα καί ρίξου στούς πόδας τῆς Παναγίας μας ὅπου βαστάζει ὡς βρέφος μικρόν τόν Μέγαν Θεόν. Καί κλαῦσε καί φώναζε μέ ἀγάπην πολλήν ὅπου θά σοῦ χαρίσῃ παλιν Αὐτός·
-Γλυκειά μου Μαννούλα, βοήθησέ με, ὁδήγησέ με πῶς νά σωθῶ! Μεσίτευσε, Μάννα μου, εἰς τόν Υἱόν σου νά μέ ὁδηγήσῃ τί εἶναι τό θέλημά Του νά κάμω, καί τί ἀπό Αὐτόν νά ζητῶ. Νά μοῦ ἀνοίξῃ τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς ὅπου εἶναι κλειστοί καί δέν Τόν βλέπω-ὅταν Ἐκεῖνος μέ βλέπῃ εἰς κάθε στιγμήν-ἀλλά συνεχῶς Τόν λυπῶ.
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου