Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ Ἡ μέλλουσα ζωή (6ο) Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ

  Ἡ μέλλουσα ζωή (6ο)

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

 

-Γέρονται, ἔφερα γλυκά νά κεράσετε.

-Δές πῶς χαίρονται! Στήν ἄλλη ζωή θά λέμε: "Μέ τί χαζά χαιρόμασταν! Τί μᾶς συγκινοῦσαν τότε!". Ἐνῶ τώρα σκιρτάει ἡ καρδιά γ' αὐτά.

-Γέροντα, πῶς θά τό καταλάβουμε αὐτό ἀπό τώρα;

-Ἄμα τό καταλάβετε αὐτό ἀπό τώρα, δέν θά τό πῆτε μεθαύριο στήν ἄλλη ζωή. Πάντως, ὅσοι βρίσκονται ἐκεῖ ἐπάνων, καλά περνοῦν. Ξέρεις τί ἐργόχειρο κάνουν ἐκεῖ στόν Οὐρανό; Συνέχεια δοξολογοῦν τόν Θεό.

-Γέροντα, γιατί τό σῶμα τοῦ νεκροῦ λέγεται "λείψανο";

-Γιατί εἶναι ὅ,τι μένει ἐδῶ στήν γῆ ἀπό τόν ἄνθρωπο μετά τόν θάνατο. Ὁ κυρίως ἄνθρωπος, πού εἶναι ἡ ψυχή, φεύγει στόν Οὐρανό. Στήν μέλλουσα Κρίση θά ἀναστήση ὁ Θεός καί τό σῶμα, γιά νά κριθῆ μέ αὐτό ὁ ἄνθρωπος, γιατί μέ αὐτό ἔζησε καί ἁμάρτησε. Στήν ἄλλη ζωή ὅλοι θά ἔχουν τό ἴδιο σῶμα-πνευματικό σῶμα-, τό ἴδιο ἀνάστημα, καί οἱ κοντοί καί οἱ ψηλοί, τήν ἴδια ἡλικία, καί οἱ νέοι καί οἱ γέροι καί τά μωρά, ἀφοῦ ἡ ψυχή εἶναι ἴδια. Θά ὑπάρχη δηλαδή μιά ἀγγελική ἡλικία.

-Γέροντα, στήν ἄλλη ζωή ὅσοι θά εἶναι στήν Κόλαση θά βλέπουν αὐτούς πού θά εἶναι στόν Παράδεισο;

-Κοίταξε, ὅπως αὐτοί πού εἶναι τήν νύχτα ἔξω στό σκοτάδι βλέπουν ὅσους εἶναι μέσα σέ ἕνα δωμάτιο φωτισμένο, ἔτσι καί ὅσοι θά βρίσκωνται στήν κόλαση θά βλέπουν ὅσους θά εἶναι στόν Παράδεισο. Καί αὐτό θά εἶναι μεγαλύτερη κόλαση. Ὅπως πάλι ὅσοι τήν νύχατα εἶναι στό φῶς, δέν βλέπουν αὐτούς ποῦ εἶναι ἔξω στό σκοτάδι, ἔτσι καί αὐτοί πού θά βρίσκωνται στόν Παράδεισο δέν θά βλέπουν τούς κολασμένους, θά πονοῦσαν, θά θλίβονταν γιά τήν ταλαιπωρία τους, καί δέν θά ἀπολάμβαναν τόν Παράδεισο, ἀλλά ἐκεῖ "οὐκ ἔστι πόνος...". Καί ὄχι μόνο δέν θά τούς βλέπουν, ἀλλά οὔτε θά θυμοῦνται ἄν εἶχαν ἀδελφό ἤ πατέρα ἤ μητέρα, ἄν δέν εἶναι καί ἐκεῖνοι στόν Παράδεισο. "Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοί αὐτοῦ" λέει ὁ Ψαλμωδός. Γιατί, ἄμα τούς θυμουνται, πῶς θά εἶναι Παράδεισος; Αὐτοί μάλιστα πού θά εἶναι στόν Παράδεισο, θά νομίζουν ὅτι δέν θά ὑπάρχουν ἄλλοι ἄνθρωποι, οὔτε θά θυμοῦνται τίς ἁμαρτίες πού εἶχαν κάνει. Γιατί, ἄν θυμοῦνται τίς ἁμαρτίες τους, δέν θά ἀντέχουν ἀπό φιλότιμο στήν σκέψη ὅτι λύπησαν τόν Θεό.

Ἡ ποσότητα πάλι τῆς χαρᾶς τοῦ καθενός στόν Παράδεισο θά εἶναι διαφορετική. Ἄλλος θά ἔχη μιά δαχτυλήθρα χαρά, ἄλλος ἕνα ποτήρι, ἄλλος μιά ὁλόκληρη δεξαμενή. Ὅλοι ὅμως θά αἰσθάνωνται πλήρεις καί κανένας δέν θά ξέρη τό μέγεθος τῆς χαρᾶς, τῆς ἀγαλλιάσεως τοῦ ἄλλου. Τά κανόνισε ἔτσι ὁ Καλός Θεός, γιατί, ἄν γνώριζε ὅ ἕνας ὅτι ὁ ἄλλος ἔχει περισσότερη χαρά, δέν θά ἦταν τότε Παράδεισος, ἐπειδή θά ὐπῆρχε τό "γιατί ἐκεῖνος νά ἔχη περισσότερη χαρά καί ἐγώ λιγώτερη;". Δηλαδή καθένας θά βλέπη στόν Παράδεισο τήν δόξα τοῦ Θεοῦ ἀνάλογα μέ τήν καθαρότητα τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς του. Ἡ ὁρατότητα ὅμως δέν θά καθορισθῆ ἀπό τόν Θεό, ἀλλά θά ἐξαρτηθῆ ἀπό τήν δική του καθαρότητα.

-Γέροντα, μερικοί δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει κόλαση καί Παράδεισος.

-Δέν πιστεύουν ὄτι ὑπάρχει κόλαση καί Παράδεισος; Πῶς εἶναι δυνατόν οἰ νεκροί νά μείνουν στήν ἀνυπαρξία, ἀφοῦ εἶναι ψυχές; Ὁ Θεός εἶναι ἀθάνατος καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατά χάριν ἀθάνατος. Ἑπομένως ἀθάνατος θά εἶναι στήν κόλαση. Ὕστερα τόν Παράδεισο καί τήν κόλαση τά ζῆ ἡ ψυχή μας σέ ἕναν βαθμό καί ἀπό αὐτήν τήν ζώη, ἀνάλογα μέ τήν κατάσταση στήν ὁποία βρίσκεται. Ὅταν κάποιος ἔχη τύψεις συνειδήσεως καί νιώθη φόβο, ταραχή, ἄγχος, ἀπελπισία, ἤ εἶναι κυριευμένος ἀπό μίσος, ἀπό φθόνο κ.λ.π., τότε ζῆ τήν κόλαση. Ἐνῶ, ὅταν μέσα του ὑπάρχη ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, πραότητα, καλωσύνη κ.λ.π., τότε ζῆ τόν Παράδεισο. Ὅλη ἡ βάση εἶναι ἡ ψυχή, γιατί αὐτήν εἶναι πού αἰσθάνεται καί τήν χαρά καί τόν πόνο. Νά, πήγαινε σέ ἔναν πεθαμένο καί πές του τά πιό εὐχάριστα πράγματα, λ.χ. "ἦρθε ὁ ἀδελφός σου ἀπό τήν Ἀμερική" κ.λ.π., δέν θά καταλάβη τίποτε. Ἄν τοῦ σπάσης τά χέρια, τά πόδια, πάλι δέν θά καταλάβη. Ἑπομένως ἡ ψυχή εἶναι πού αἰσθάνεται. Αὐτά ὄλα δέν τούς προβληματίζουν; Ἤ, ἄς ὑποθέσουμε, χτυπάει γλυκά ἡ καρδιά σου καί δέν θέλεις νά τελειώση. Ξυπνᾶς καί στενοχωριέσαι, γιατί ξύπνησες. Ἤ βλέπεις ἕνα ἄσχημο ὄνειρο, ὅτι ἔπεσες λ.χ. καί ἔσπασες τά πόδια σου, καί ὑποφέρεις, κλαῖς. Ἀπό τήν ἀγωνία σου ξυπνᾶς μέ δάκρυα στά μάτια, βλέπεις ὅτι δέν ἔπαθες τίποτε καί λές: "Εὐτυχῶς ἕνα ἄσχημο ὄνειρο ἦταν!". Δηλαδή συμμετέχει ἡ ψυχή. Ἀπό ἕνα ἄσχημο ὄνειρο ὑποφέρει κανείς περισσότερο ἀπό ὅ,τι στήν πραγματικότητα, ὅπως καί ὁ ἄρρωστος ὑποφέρει πιό πολύ τήν νύχατα ἀπ' ὅ,τι τήν ἡμέρα. Ἔτσι καί ὅταν πεθάνη ὀ ἄνθρωπος, ἄν πάη στήν κόλαση, θά εἶναι πιό ὀδυνηρό. Σκεφθῆτε νά ζῆ κανείς ἔνα αἰώνιο ἐφιαλτικό ὄνειρο καί νά βασνίζεται αἰώνια! Ἐδῶ δέν μπορεῖς νά ἀντέξης γιά λίγα λεπτά ἕνα ἄσχημο ὄνειρο, ἄντε τώρα αἰώνια-Θεός φυλάξοι-νά εἶσαι μέσα στήν θλίψη. Γι' αὐτό καλύτερα νά μήν πᾶμε στήν κόλαση. Ἐσεῖς τί λέτε;

-Τόσον καιρό, Γέροντα, κάνουμε ἀγώνα νά μήν πᾶμε στήν κόλαση λέτε, ἐκεῖ νά καταλήξουμε;

 -Ἄν δέν ἔχουμε μυαλό, ἐκεῖ θά πᾶμε. Ἐγώ εὔχομαι ἤ ὅλοι στόν Παράδεισο ἤ κανένας στήν κόλαση...Καλά δέν λέω; Εἶναι πολύ βαρύ, μετά ἀπό ὅσα ἔκανε ὁ Θεός γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, νά πᾶμε στήν κόλαση καί νά Τόν λυπήσουμε. Ὁ Θεός νά φυλάξη, ὄχι μόνον ἄνθρωπος, ἀλλά οὔτε πούλι νά μήν πάη στήν κόλαση.

Ὁ Καλός Θεός ἄς μᾶς δώση καλή μετάνοια, γιά νά μᾶς βρῆ ὁ θάνατος σέ καλή πνευματική κατάσταση καί νά ἀποκατασταθοῦμε στήν Οὐράνια Βασιλεία Του. 

Ἀμήν.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ! 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

Τό παρόν ἔντυπον διανέμεται δωρεάν ἀπό τήν

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΣΟΧΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

Τ. Κ. 57002

ΣΟΧΟΣ 2013

Τηλ. 23950 22562 ἀπό 10.00-1.00 μ.μ.

Τηλ. προμήθειας ἐντύπου 6977412378

Ἀπό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ταῖς εὐλογίαις καί εἰς μνήμην ζώντων καί κεκοιμημένων συγγενῶν, φίλων καί γνωστῶν.

Διαβάστε ὅλο τό ἔντυπο ἀνά κεφάλαιο:

1ο (Οἱ ὑπόδικοι νεκροί) ,

2ο (Ἡ προσευχή καί τά μνημόσυνα γιά τούς κεκοιμημένους) ,

3ο (Τό καλύτερο μνημόσυνο γιά τούς κεκοιμημένους) ,

4ο (Ἡ παρρησία τῶν δικαίων πρός τόν Θεό) ,

5ο (Ἡ μέλλουσα Κρίση) ,

6ο (Ἡ μέλλουσα ζωή)