Τα πάντα είναι ευκαιρία για πνευματική βιωτή
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,
εφημέριος του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτου Ηλιού Θεσσαλονίκης
“Στύλος Ορθοδοξίας” Ιανουάριος 2015, αρ.φ. 163
(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο από αδημοσίευτη Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στις 22-10-2014)
Συνήθως εμείς οι άνθρωποι ζούμε σαν να μην υπάρχει πέρα απ’ αυτή τη ζωή κάτι.
Ακόμα και χριστιανοί μου το λένε αυτό! Μία φορά συνόδευα μία κηδεία σαν
ιερεύς, ήμουνα μες στη νεκροφόρα και πηγαίναμε στα κοιμητήρια. Μου λέει
ο οδηγός της νεκροφόρας -κατά τ’ άλλα χριστιανός άνθρωπος, είχε τα
εικονίσματά του μπροστά και τα λοιπά, στις εκκλησίες και στις κηδείες
πήγαινε συνέχειά- μου λέει “άσε ρε πάτερ τα ψέμματα, ποιός ήρθε απ’
την άλλη ζωή να μας πει ότι υπάρχει άλλη ζωή; Ο,τι φας, ο,τι πιείς, εδώ
είναι. Να, θα τον ρίξουμε αυτόν μέσα στο μνήμα τώρα, πάει, τελείωσε”.
Και είναι μία πεποίθηση που έχουν οι άνθρωποι οι χριστιανοί μας στη σημερινή εποχή, είμαστε υλιστές. Κάνουμε τον σταυρό μας πολλές φορές, λέμε και κανένα «Παναγία βοήθεια», αλλά ζούμε κοσμικά εντελώς, περιχαρακωνόμαστε στα κοσμικά πράματα και δεν ξεφεύγουμε απ’ αυτά. Ζούμε εδώ, σ’ αυτή τη ζωή.
Μερικές φορές οι άνθρωποι, οι πιο ευαίσθητοι, αναρωτιούνται και λένε: “αν
εμένα μου τό έλεγε ο ίδιος ο Θεός θα τον πίστευα, αν ο ίδιος ο Χριστός
κατέβαινε, να μου το πει εμένα προσωπικά, θα τον πίστευα”. Μερικοί
άνθρωποι το λένε με αγαθότητα αυτό. Με αγαθότητα το λένε και ίσως να
ανταποκρίνεται ο Χριστός και τους εμφανίζεται με κάποιο τρόπο, τους
πληροφορεί. Μπορεί κι αυτό να συμβεί. Οι περισσότεροι όμως, το λένε
βλάσφημα, το λένε με απιστία, ότι “άστα, ποτέ δεν συμβαίνουν αυτά τα πράματα, αυτά είναι των παπάδων. Εσείς οι παπάδες τα λέτε αυτά”. Η το πολύ – πολύ “εσείς να τα ζείτε, αυτά είναι παπαδικά πράγματα, παπαδικές κουβέντες, δεν είναι για μας”.
Δυστυχώς, εμείς οι σύγχρονοι χριστιανοί, δεν σκύβουμε μέσα μας να δούμε ποιά είναι η φωνή της Δημιουργίας. Υπάρχει μέσα μας το «Γεννηθήτω».
Μέσα μας είναι. Είναι η φωνή των Αγίων Αγγέλων. Επίσης, είναι η φωνή
της συνείδησής μας που δεν την ακούμε, δεν την αναζητούμε. Θέλετε να
δείτε ένα χαρακτηριστικό, μία χαρακτηριστική διδαχή, πως οι Άγιοι
ακούνε; Γιατί εμείς νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να ακούσουμε και
απογοητευόμαστε πολλές φορές. Έχω ένα πνευματικοπαίδι μου, μου λέει “δεν
είδα τίποτα ως σήμερα. Μου βάζεις, να κάνω μετάνοιες, κομποσχοίνια,
κάνω προσευχές, τίποτα δεν έχω καταλάβει. Δεν έχω δει τίποτα γέροντα,
μου λέει, και αυτό με απογοητεύει. Εσύ μου λες ότι αν ζητώ θα δω και δεν
έχω δει”. Και μου το λένε μερικοί αυτό το πράμα σαν παράπονο.
Κοιτάξτε οι Άγιοι πόσο απλοί είναι και αν είσαι απλός, ο Θεός θα σου
δώσει περισσότερα. Όσο πηγαίνεις με υπερήφανο λογισμό, δεν θα πάρεις
ποτέ.
Στο βιβλίο «Η εν Χριστώ ζωή μου», λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης,
ότι οι Άγιοι δεν απουσιάζουν από ανάμεσά μας. Ακόμη και μετά από την
κοίμησή τους. Έτσι λοιπόν λέει, συχνά ακούω στην εκκλησία την Θεοτόκο να
ψάλλει.
“Ακούω στην εκκλησία την Θεοτόκο να ψάλλει
την θεσπέσια ωδή της που είπε στο σπίτι της συγγένισσάς της, της
Ελισσάβετ μετά τον Ευαγγελισμό. Άλλοτε λέει ακούω τη φωνή του Μωυσέως.
Στην ωδή του Μωυσέως. Η την ωδή του Ζαχαρίου. Του πατέρα του Τιμίου
Προδρόμου η την ωδή της Άννας, την μητέρα του Προφήτου Σαμουήλ. Η την
ωδή των τριών παίδων η την ωδή της Μαριάμ, της αδελφής του Μωυσέως. Και
πόσα άλλα πρόσωπα της Αγίας Γραφής πλημμυρίζουν ολόκληρη την Εκκλησία σε
όλα τα πλάτη της γης και τα ιερά τους άσματα. Αλλά και η ιερά υμνωδία
της λατρείας μας τίνος το πνεύμα έχει να κατανύσει έτσι τις καρδιές μας;
Τίνος άλλου παρά του Θεού και των Αγίων Του; Εδώ βρίσκεται η απόδειξις
για την αθανασία της ανθρώπινης ψυχής. Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι
τελείωσαν τον επίγειο βίο τους κι όμως εξακολουθούν ακόμη να καθοδηγούν
τη ζωή μας. Έφυγαν απ’αυτόν εδώ τον κόσμο κι όμως εξακολουθούν να μάς
μιλούν να μας διδάσκουν και να μας συγκινούν. Όπως αέρας είναι
απαραίτητος για την ζωή του σώματος, έτσι και το Άγιο Πνεύμα είναι
απαραίτητο για τη ζωή της ψυχής. Ο αέρας και το Πνεύμα μοιάζουν μεταξύ
τους. Πνεύμα ακριβώς αυτό σημαίνει: πνοή. Το πνεύμα όπου θέλει πνει, και
την φωνήν αυτού ακούεις, αλλ' ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει·
ούτως εστί πας ο γεγεννημένος εκ του Πνεύματος.”
Βλέπετε πως ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ενεργοποιεί την κίνηση της ψυχής
ακούγοντας τα λόγια της Εκκλησίας. Βλέπετε εδώ ότι μας συμβουλεύει να
είμαστε προσεκτικοί στα ακούσματα. Ακούει στην Εκκλησία τους ύμνους και
εμπνέεται. Διαβάζει την Αγία Γραφή και είναι σα να του μιλάει προσωπικά
αυτόν ο Θεός. Βλέπει τον ήλιο πως φωτίζει την Κτίση και αισθάνεται ότι
μέσα από τα μάτια του Χριστού βλέπει τους ανθρώπους.
Όλα στους αγίους ανθρώπους ενεργοποιούν τη διάθεση να ζήσουν πνευματικά.
Γι’ αυτό σας είχα πει και άλλη φορά, στις καταστάσεις της αμαρτίας που
βλέπουν οι κοσμικοί, οι πνευματικοί άνθρωποι ζούνε και αντιλαμβάνονται
την ευλογία του Θεού. Έτσι βλέπουν οι Άγιοι. Από τις καταστάσεις της
ζωής βλέπουνε αγγέλους.
Θα μπορούσα για παράδειγμα να σας πω ότι εγώ σήμερα που είμαι εδώ ανάμεσα σε εσάς
τους ανθρώπους, τους ευλογημένους ανθρώπους, θα μπορούσα να έχω άλλες
σκέψεις. Έτσι δεν είναι; Δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι εδώ μέσα που
μπορούν να βλέπουν τους διπλανούς τους με σκέψεις πονηρές. Με σκέψεις
κακές, με εμπάθεια, διαφορετικά.
Μας δίνεται η ευκαιρία όμως στον χώρο που είμαστε
να πορευόμαστε και να ζούμε και να σκεφτόμαστε ότι είμαστε στον
Παράδεισο. Και ότι όλοι είστε αγγελούδια. Και ότι όλοι έχετε τη χάρη του
Θεού. Και όλους πρέπει να σας σεβαστώ. Κι όλους πρέπει να σας αγαπήσω.
Και όλους πρέπει να παρακαλώ τον Θεό για όλους σας. Κι εσείς το ίδιο.
Όλα είναι ευκαιρία αναζήτησης του Θείου. Όχι μόνο αναζήτησης αλλά και
βιωτής θείας. Να βιώσουμε το Θείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου