Σελίδες

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

11. Ὑπάρχει σχέση ἀνάμεσα στήν εἰκόνα τῆς τηλεόρασης καί στήν φαντασία μας καί στόν μετεωρισμό τοῦ νοῦ; ἐκ τοῦ βιβλίου ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
11.Ὑπάρχει σχέση ἀνάμεσα
στήν εἰκόνα τῆς τηλεόρασης καί στήν φαντασία μας
καί στόν μετεωρισμό τοῦ νοῦ;
ἐκ τοῦ βιβλίου
ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΣ 
ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ 
ΜΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEmmPl6TAvEiVW6CY8vBQ8_mLqu6gR6vHEA1qJXB9vZHaMmZsRDpuVovsDaZzTru74FT7XIqkSgtbrLuKnouQLmQm_ved9bqfv7xQItUn9aGq8YVQSUeuFYvm1HjZ_JqEHmBsvR_xaL6Oj/s400/image1.jpg 



Διαβάστε τό:



https://averoph.files.wordpress.com/2012/06/zwi_xwris_tv.jpg?w=320&h=248
Ἐρώτηση:
-Φαίνεται ὄτι, σχετικά μέ τήν τηλεόραση λειτουργοῦν παράλληλα μέσα στό μυαλό μας ἡ φαντασία μας μέ τήν εἰκόνα καί ὁ διάβολος μέ τίς εἰκόνες. Ὑπάρχει ἄραγε αὐτή ἡ σχέση μεταξύ τους;
Ἀπάντηση:
-Ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ τή φαντασία τοῦ ἀνθρώπου. Παίρνει τό νοῦ μας χρησιμοποιώντας τή φαντασία καί τόν περιτριγυρίζει ἐδῶ καί 'κεῖ. Αὐτό στήν πνευματική γλῶσσα λέγεται μετεωρισμός.
      Μετεωρίζομαι σημαίνει ὅτι φεύγει ὀ νοῦς μου ἀπό τήν ἐργάσία μου καί περιπλανᾶται ἐδῶ καί 'κεῖ. Διότι ὁ νοῦς εἶναι ταχυκίνητος. Δέν ὑπάρχει κάτι πού νά κινεῖται πιό γρήγορα ἀπό τό νοῦ μας. Σκέφτεσαι γιά παράδειγμα τήν Ἀμερική. Τί εἶδες στήν Ἀμερική; Ἕνα πρόσωπο ἤ ἕνα ὡραῖο τοπίο. Ἀμέσως, ταχυκίνητα βρέθηκες ἐκεῖ. Ἔτσι καί ὁ διάβολος παίρνει τό νοῦ μας καίτ όν περιτριγυρίζει ὅπου θέλει.

        Θέλω γιά παράδειγμα νά προσευχηθῶ. Τό μεγαλύτερο πρόβλημα στούς χριστιανούς εἶναι ὁ μετεωρισμός. Λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεολόγος ὅτι ἡ πρώτη ἀσθένεια τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ μετεωρισμός. Λέει, ὅτι ὁ πονηρός, ὁ διάβολος, παίρνει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τόν πάει ὅπου θέλει. Καί ὁ ἄνθρωπος νομίζει ὄτι αὐτά τά περιτριγυρίσματα τοῦ νοῦ γίνονται μέ τή δική του θέληση. Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι. Παίρνει ὀ διάβολος τή μηχανούλα τῆς ψυχῆς καί τήν πάει ὅπου αὐτός θέλει. Πήγαινε ἐδῶ, πήγαινε ἐκεῖ, πήγαινε ἀλλοῦ καί ὁ ἄνθρωπος νομίζει ὅτι εἶναι ἀναγκαῖα καί ὑποχρεωτικά νά γίνουν αὐτά. Ἐνῶ, ἕνα εἶναι ἀναγκαῖο, τό νά νά προσευχηθῶ ἐκείνη τή στιγμή. Αὐτό θέλει ὀ Θεός. "Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὄλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου". Ἔτσι δέν λέει τό Εὐαγγέλιο; Ὅταν ὄμως διασπᾶται ὁ νοῦς, ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά προσευχηθεῖ.
         Ὁ νοῦς εἶναι μία δύναμη τῆς ψυχῆς, μία αἴσθηση τῆς ψυχῆς. Λέει ὁ Μ. Βασίλειος: "Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Νοῦς καί ψυχή". Ἡ ψυχή ἔχει πέντε αἰσθήσεις. Καί μία, ἡ τελειότερη, εἶναι ὁ νοῦς. Ἄν πάρει λοιπόν ὁ πονηρός τό νοῦ καί τόν γυρίζει ὅπου αὐτός θέλει, πάει ὁ ἄνθρωπος. Αὐτό τώρα τό κάνει ἡ τηλεόραση. Ἔρχεται μία εἰκόνα πού παγιδεύει τό νοῦ, τόν αἰχμαλωτίζει, καί ὅλος ὁ ἄνθρωπος αἰχμαλωτίζεται, καί τόν κάνει ὅ,τι θέλει. Νά δῶ, λέει, ἐκεῖνο, νά ἐπιθυμήσω ἐκεῖνο, καί ἔπειτα ὅλες οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς στρέφονται πρός τά ἐκεῖ. Καί τό λογιστικό καί τό ἐπιθυμητικό καί τό βουλητικό. Ὅλος ὁ ἄνθρωπος καθυποβάλλεται καί βλέπει ἐκεῖνο πού θέλει νά λανσάρει ἡ τηλεόραση. Ἑπομένως δέν ἔχεις βούληση ἐκείνη τή στιγμή. Τή βούληση τήν κλέπτει. Τήν ἐπιθυμία τήν κλέπτει. Τό λογιστικό τό κλέπτει. Ἄρα, ὅ,τι θέλει σοῦ κάνει. Καί ἁμαρτάνεις ἐκείνη τή στιγμή. Ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος. Ἄν δεῖς τήν εἰκόνα αὐτή, ἡ εἰκόνα θά μείνει μέσα στήν ψυχή σου γιά πολλές μέρες. Καί θά σοῦ ἔρχεται στό νοῦ καί τήν ὥρα τῆς προσευχῆς. Οἱ εἰκόνες αὐτές πού θά μείνουν ἀπό τήν τηλεόραση, εἴτε καλές εἴτε κακές-φυσικά οἱ περισσότερες εἶναι κακές-μαζεύονται μέσα στήν ψυχή μας καί ἀποτελοῦν ἕνα ὑλικό ὑπόβαθρο, ὅπως συμβαίνει ὅταν μαζεύονται σ' ἕνα τόπο πολλά σκουπίδια. Διότι ὅλα εἶναι ἁμαρτωλά. Σκέψεις, ἐπιθυμίες, ὅλα εἶναι ἁμαρτωλά. Οἱ Πατέρες τό λένε αὐτό "σκότος τῆς ψυχῆς".
          Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ μεγάλος αὐτός Ἅγιος, φώναζε στήν Παναγία μας καί ἔλεγε: "Φώτισόν μου τό σκότος". Γιατί σάν Ἅγιος ἔβλεπε ὄτι, ὅπως καί νά κάνουμε, καί μία μέρα νά ζήσουμε πάνω στή γῆ, ὀ νοῦς θά τρέξει, θά σκεφθεῖ κάτι κακό, κάτι πονηρό. Καί ὅτι, πότε περνάει τό κακό μέσα μας; Ὅταν κάνουμε συγκατάθεση, ὅταν δηλαδή ἀρχίσουμε νά συζητοῦμε μέ τό κακό. Βλέπεις γιά παράδειγμα ἕνα ὡραῖο φροῦτο καί τό ἐπιθυμεῖς. Θέλεις νά τό κόψεις καί νά τό φᾶς. "Μά δέν εἶναι δικό σου τό φροῦτο. Εἶναι στόν κῆπο τοῦ ξένου ἀνθρώπου. Πάρε ἄδεια καί εὐλογία ἀπό τόν κηπουρό νά κόψεις τό μῆλο νά τό φᾶς". "Μά περνάω τώρα ἐγώ τό δρόμο καί πεινάω. Ποῦ νά βρῶ τόν κηπουρό".  Καί σοῦ λέει ὁ νοῦς σου πάλι: "Δέν πειράζει κι ἄν πάρω ἕνα μῆλο. Τί γίνεται;" σοῦ λέει ὁ λογισμός. Καί ἀρχίζει νά γίνεται μία πάλη μέσα σου. Ἄν πεῖς· "δέν πειράζει" καί ἀποφασίσεις νά κάνεις τήν πράξη, ἀπό ἐδῶ ἀρχίζει ἡ ἁμαρτία. Αὐτό λέγεται "συγκατάθεση".


 Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.com/   
     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου