"ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ..." 3. Δύναμη μέ τήν ὁποία ἐκβάλλονται δαίμονες (Ψυχωφελῆ ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου) Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

"ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ..."

3. Δύναμη μέ τήν ὁποία ἐκβάλλονται δαίμονες

(Ψυχωφελῆ ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου)

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

 

Διαβάστε ὅλα τά ἀποσπάσματα ἐδῶ:

1. Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ ,

2. Εἶναι γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους ,

3. Δύναμη μέ τήν ὁποία ἐκβάλλονται οἱ δαίμονες; ,

4. Ἕλληνες καί Ρῶσοι ὁδηγοί ,

5. Προετοιμασία γιά τήν ὑπέρτατη τέχνη ,

6. Ὁ ἀσφαλής τρόπος γιά τούς ἀρχάριους  ,

7. Διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Βασρανουφίου, Δωροθέου τοῦ Ρώσου καί τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ ,

8. Ἡ διδαχή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος ,

9. Ὑψηλότερα ἐπίπεδα προσευχῆς ,

10. Διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νείλου Σόρσκυ ,

11. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ,

12. Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ὁ ἐν τῷ Ἄθῳ ,

13. Οἱ Ἅγιοι Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος Ξανθόπουλοι ,

14. Ὑλικά βοηθήματα , 

15. Ὁ κίνδυνος τῆς πλάνης ,

16. Ἀντιδράσεις ἀνθρώπων ,

17. Προσευχή καί ζωή 

Ἀνάμεσα στίς μυστηριώδεις καί θαυμαστές ἰδιότητες τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ δύναμη καί ἡ ἰδιότητα νά ἐβάλλει τούς δαίμονες. Ἡ ἰδιότητα αὐτή ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο. Εἶπεν ὁ Κύριος πώς ὅσοι πιστεύουν σ' Αὐτόν "ἐν τῷ ὀνόματί Του δαιμόνια ἐκβαλοοῦσι" (Μάρκ. 16, 17). Ἰδιαίτερα πρέπει νά προσεχθεῖ η ἰδιότητα αὐτή τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, γιατί ἔχει μεγίστη σπουδαιότητα γιά ὅσους ἐφαρμόζουν τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. 

          Πρῶτ' ἀπ' ὅλα πρέπει νά εἰπωθοῦν λίγα λόγια γιά τήν ἐνοίκηση δαιμόνων μέσα στούς ἀνθρώπους. Αὐτή συμβαίνει μέ δύο τρόπους. Ὁ ἕνας ἀπ' αὐτούς μπορεῖ νά ὀνομαστεῖ σωματική ἐνοίκηση κι ὁ ἄλλος ἠθική. Ὁ σατανάς ἐνοικεῖ σωματικά μέσα σ' ἔναν ἄνθρωπο, ὅταν σάν ὕπαρξη θέτει ὐπό τήν κατοχή του τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί βασανίζει τό σῶμα του καί τήν ψυχή του. Μ' αὐτό τόν τρόπο εἶναι δυνατό νά ζεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο ἕνας δαίμονας, ὅπως εἶναι δυνατό ἐπίσης νά ζοῦν μέσα στόν ἴδιο ἄνθρωπο πολλοί δαίμονες. Τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός ὀνομάζεται δαιμονόληπτος ἤ δαιμονισμένος. Ἀπό τό Εὐαγγέλιο μαθαίνουμε πώς ὁ Κύριός μας θεράπευσε ἀνθρώπους πού ἦταν δαιμονόπληκτοι. Τό ἔκαναν καί οἱ μαθητές Του· ἔδιωχναν τούς δαίμονες ἔξω ἀπό τούς ἀνθρώπους μέ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.

                 Ὁ σατανάς ἐνοικεῖ ἠθικά μέσα σ' ἔναν ἄνθρωπο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πράττει τό θέλημα τοῦ διαβόλου. Μ' αὐτό τόν τρόπο ἦταν πού "ὁ σατανᾶς εἰσῆλθειν" εἰς τόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη (Ἰωάν. 13, 27)· ἔθεσε, δηλαδή, κάτω ἀπό τόν ἔλεγχό του τή λογική καί τή βούλησή του κι ἔγινε ἕνα μ' αὐτόν πνευματικά. Ὅσοι δέν πιστεύουν στόν Χριστό ἦταν καί εἶναι σ' αὐτή τήν κατάσταση, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στούς Χριστιανούς πού εἶχαν προσέλθει στό Χριστιανισμό ἀπό τήν εἰδωλολατρία: "Καί ὑμᾶς ὄντας νεκρούς τοῖς παραπτώμασι καί ταῖς ἁμαρτίαις, ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατά τόν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημεν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκός ἠμῶν, ποιοῦντες τά θελήματα τῆς σαρκός καί τῶν διανοιῶν, καί ἦμεν τέκντα φύσει ὀργῆς, ὡς καί οἰ λοιποί" (Ἐφεσ. 2, 2-3). Λίγο-πολύ σ' αὐτή τήν κατάσταση βρίσκονται, ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς ἁμαρτωλότητάς τους, ὅσοι βαφτίστηκαν "εἰς Χριστόν" ἀλλ' ἀποξενώθηκαν ἀπ' Αὐτόν μέ τήν ἁμαρτία. Ἔτσι ἀντιλαμβάνονται οἱ ἅγιοι Πατέρες τά λόγια τοῦ Χριστοῦ πού ἀναφέρονται στήν ἐπιστροφή τοῦ διαβόλου, μέ συντροφιά ἑφτά ἄλλα πονηρά πνεύματα, στό ναό τῆς ψυχῆς, ἀπ' ὅπου διώχτηκε ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ὅταν μποῦν πνεύματα μέσα στόν ἄνθρωπο μ' αὐτό τόν τρόπο, μποροῦν νά ἐκβληθοῦν καί πάλι μέ τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ πού ἀνθίζει πάνω στά χώματα μιᾶς ζωῆς ἀδιάκοποης και γρηγορούσας μετάνοιας.

                      Ἄς ἐπιδοθοῦμε στό παραμελημένο αὐτό ἔργο πού εἶναι τόσο ἄμεσα συνδεδεμένο μέ τή σωτηρία μας: Ἄς κάνουμε ὅ,τι μᾶς εἶναι δυνατό γιά νά ἐκβάλουμε ἀπό μέσα μας, μέ τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, τούς δαίμονες πού μπῆκαν στήν ψυχή μας, ἐξ  αἰτίας τῆς ἀμέλειάς μας. Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ ἔχει τήν ἰδιότητα νά ζωοποιεῖ ὄσους νεκρώθηκαν μέ τήν ἁμαρτία κάι νά ἐκβάλλει τούς δαίμονες. "Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή", εἶπε ὁ Σωτήρας μας. "Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται" (Ἰωάν. 11, 25). "Σημεῖα δέ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει: ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι" (Μάρκ. 16, 17). 

                         Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τή μιά ἀποκαλύπτει τήν παρουσία τῶν δαιμόνων μέσα στόν ἄνθρωπο κι ἀπό τήν ἄλλη τούς διώχνει ἔξω ἀπ' αὐτόν. Ἐδῶ συμβαίνει κάτι παρόμοι μέ ὅ,τι συνέβη ὅταν ὁ Κύριος ἐξέβαλε τόν δαίμονα ἀπό τόν διαμονόληπτο νεανία, ὑστερ' ἀπό τήν μεταμόρφωσή Του. Σάν εἶδε ὁ νεανίας τόν Κύριο νά ἔρχεται, "τό πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καί πεσών ἐπί τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων" (Μάρκ. 9, 20). Καί σάν διέταξε ὁ Κύριος τό πονηρό πνεῦμα νά ἀφήσει τό θύμα του, τό πνεῦμα τό πονηρό, τή στιγμή πού ἔβγαινε, κινούμενο ἀπό κακεντρέχεια καί κακία, στρίγγλισε καί βίαια συγκλόνισε τόν νέο, ἔτσι πού φάνηκε σάν πεθαμένος. 

                         Ἡ δύναμη τοῦ σατανᾶ, πού κατοικεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο σάν ἀποτέλεμα τῆς ἀκόλαστης ζωῆς του, χωρίς νά γίνεται ἀντιληπτή ἤ κατανοητή, ἀκούοντας τό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ νά τό ἐπικαλεῖται κάποιος σέ προσευχή, ταράσσεται καί συγχύζεται. 

Ἔκδοση: "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΜΕΣΟΥ" 
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-δημοσίευση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ  http://kaiomenivatos.blogspot.gr/