Περί μετανοίας (1ο μέρος) Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Περί μετανοίας

(1ο μέρος)

Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου

  ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

  

Περί λογισμῶν: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4ο μέρος ,  5ο μέρος ,

Περί οἰκογενειακῆς ζωῆς: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος ,

Περί ταπεινώσεως: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3o μέρος ,

Περί ὑπηρεσίας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4o μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος ,

Περί μοναχισμοῦ: 1ο  μέρος ,

1. Χρειαζόμαστε μετάνοια. Βλέπετε, μετάνοια δέν σημαίνει μονάχα τό νά πᾶς σέ ἕναν ἱερέα καί νά ἐξομολογηθεῖς. Πρέπει νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τή μανία τῶν λογισμῶν. Πολλές φορές στή ζωή μας πέφτουμε. Καί εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητο νά τά ἀποκαλύπτουμε ὅλα (διά τῆς ἐξομολόγησης) ἐνώπιον ἑνός ἱερέα, ὁ ὁποῖος κάι θά εἶναι μάρτυρας τῆς μετανοίας μας.

          Μετάνοια εἶναι ἡ ἀνανέωση τῆς ζωῆς. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀπελευθερώνουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε ἀρνητικό χαρακτηριστικό κάι νά στρεφόμεαστε πρός τό ἀπόλυτο καλό. Δέν ὑπάρχει ἁμαρτία ἀσυγχώρητη, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς ἀμετανοησίας.

2. Ὑπάρχουν πολλά εἴδη δακρύων. Κάποιοι ἄνθρωποι κλαῖνε ἀπό ὀργή, ἄλλοι γιά νά πικάρουν κάποιον, καί ἄλλα ἐπειδή ὑπέστησαν προσβολή. Κάποιοι κλαῖνε ἐπειδή ἔχασαν ἀγαπημένο τους πρόσωπο. Ὑπάρχουν πολλά εἴδη δακρύων. Ὑπάρχουν ἐπίσης δάκρυα μετανοίας, ὅταν δηλαδή ἡ συνείδηση ἑνός ἀνθρώπου τοῦ λέει ὄτι ἔχει διαπράξει πολλές ἁμαρτίες. Ὅταν συνειδητοποιεῖ τήν ἁμαρτωλότητά του, θρηνεῖ. Αὐτό εἶναι μιά πράξη θείας Χάριτος-μιά ψυχή, μετανοεῖ καί ἡ ἁμαρτία ξεπλένεται μέ δάκρυα. Αὐτά εἶναι δάκρυα μετανοίας καί εἶναι δῶρο Θεοῦ.
Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος συνειδητοποιεῖ τήν ἁμαρτωλότητά του, ἀπελευθερώνεται σταδιακά ἀπό τίς μέριμνες αὐτοῦ τοῦ κόσμου κι ἀπό τόν ἴδιο του τόν ἐγωισμό, καί ἐναποθέτει ὄλες του τίς μέριμνες στόν Κύριο. Ἡ ψυχή του ταπεινώνεται κι ὅταν συμβαίνει αὐτό, βρίσκεται σέ κατάσταση Χάριτος. Ἡ προσευχή ἀπειτεῖ μιά ὁλότελα ἀμέριμνη ζωή, διότι ἀκόμα κάι ἠ παραμικρή ἀνησυχία διαταράσσει τήν προσευχή μας, ὄπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ παραμικρός κόκκος σκόνης μπορεῖ νά θολώνει τήν ὅρασή μας, ἔτσι καί ἡ παραμικρή ἀνησυχία περισπᾶ τήν αὐτοσυγκέντρωσή μας κατά τή διάρκεια τῆς προσευχῆς. Ὅταν εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο, τότε ἠ ψυχή μας εἰρηνεύει καί ἡ Χάρη κατέρχεται πάνω μας. Ἕνας ἄνθρωπος πού ζεῖ μέσα στή Χάρη εἶναι ἕτοιμος νά θρηνήσει γιά τόν καθένα. Θρηνεῖ ὅταν βλέπει τά βάσανα ἑνός ζώου, ἑνός φυτοῦ ἤ ἑνός ἀνθρώπου...Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε ἕτοιμος νά χύσει δάκρυα γιά ὁλόκληρο τόν κόσμο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει σ' αὐτόν τόν ἄνθρωπο ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, καί ὅτι τά δάκρυα του σώζουν. Ὁδηγοῦν τήν ψυχή στήν τελειότητα. Δέν μποροῦμε νά φτάσουμε τήν τελειότητα ἀνησυχώντας γιά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ Κύριος ἔχει πεῖ ὅτι δέν πρέπει νά βαραίνουμε τόν ἑαυτό μας μέ τροφή καί ποτό καί μέ τίς μέριμνες τοῦ κόσμου τούτου. 

Ἐν πλῷ
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.com/