Περί προσευχῆς (3ο μέρος) Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Περί προσευχῆς

(3ο μέρος) 

Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου

ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα  

 

Περί λογισμῶν: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4ο μέρος ,  5ο μέρος ,

Περί οἰκογενειακῆς ζωῆς: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος ,

Περί ταπεινώσεως: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3o μέρος ,

Περί ὑπηρεσίας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4o μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος ,

Περί μοναχισμοῦ: 1ο  μέρος ,

Περί μετανοίας: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4ο μέρος ,
Περί προσευχῆς: 1ο μέρος , 2ο μέρος ,

3. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Μόνος πού σηκώνει τά βάρη καί τίς μέριμνές μας, ὅλα μας τά ἀσθενήματα καί τίς φροντίδες, τόσο τίς σωματικές ὅσο καί τίς πνευματικές. Μπορεῖ νά σηκώσει τά πάντα, διότι εἶναι Παντοδύναμος. Πρέπει νά ἐναποθέτουμε πάνω Του ὅλα μας τά ἀσθενήματα καί αὐτά τῶν πλησίον μας, διά τῆς προσευχῆς. Αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τῆς προσευχῆς. Πρέπει νά εἴμαστε ἕνα μέ τόν Κύριο καί δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦμε γιά τό αὔριο, διότι ὅπως λέει κι Ἐκεῖνος: "Ἀρκετόν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς" (Ματθ. 6. 34). Αὐτό μᾶς διδάσκει νά μήν ἀνησυχοῦμε γιά τό αὔριο. Ἀλλά ἐμεῖς τό κάνουμε: ἀνησυχοῦμε ὄχι μόνο γιά τό αὔριο ἀλλά κι ἀκόμα παραπέρα ἀπό αὐτό, πρᾶγμα ἰδιαίτερα ἀγχωτικό γιά μᾶς.

Εἴμαστε λογικά ὄντα, πλασμένα γιά μία ἡμέρα ἄγχους κάθε φορά. Κι ὡστόσο, ἐμεῖς βασανίζουμε τόν ἑαυτό μας πολύ περισσότερο ἀπό αὐτό, καί γι' αὐτό ὑποφέρουμε. Δέν κάνουμε ὑπακοή στόν Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς λέει νά μήν βαραίνουμε τήν καρδιά μας μέ τροφή καί ποτό καί μέ τίς μέριμνες τοῦ κόσμου τούτου. Βαραίνουμε τό σῶμα καί τή ψυχή μας. Ἡ τροφή καί τό ποτό βαραίνουν τό σῶμα, ὅταν τρῶμε καί πίνουμε περισσότερο ἀπ' ὅσο χρειαζόμαστε. Τά σώματά μας πρέπει νά ἐργάζονται σκληρά γιά νά χωνεύουν ὄλη αὐτή τή τροφή, καί ἔτσι ἐπιβαρύνονται. Κι ἄν ἐμεῖς ἐπιβαρύνουμε ἐπίσης τόν ἑαυτό μας μέ λογισμούς, τό ἄγχος μας διπλασιάζεται καί τό ἴδιο κάνουν καί τά βάσανά μας. Γι' αὐτό καί πρέπει πάντοτε νά προσευχόμαστε.

Ὁ Θεός δέν χρειάζεται τήν προσευχή μας-ἐμεῖς τή χρειαζόμαστε. Ὅταν προσευχόμαστε στόν Θεό, μιλᾶμε στή πραγματικότητα σ' Ἐκεῖνον, ὅπως ἀκριβῶς μιλᾶμε ὁ ἔνας στόν ἄλλο. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Πατέρας μας. Δέν ἔχουμε συγγενή ἤ φίλο ἐδῶ στή γῆ πού νά μᾶς καταλαβαίνει κάι νά μᾶς ἀγαπᾶ ὅπως ὁ Κύριος. Ἡ ἀγάπη Του δέν μπορεῖ νά χωρέσει σέ λέξεις· εἶναι ἀκατανόητη καί ἀφάνταστη. Εἴμαστε πολύ μικροί γιά νά κατανοήσουμε τά βάθη τῆς θείας ἀγάπης. Τά ἐλέη Του εἶναι ἀπερίγραπτα. Μᾶς παρέχει τόν ἑαυτό Του ἀφειδώλευτα κι ἐμεῖς δέν μποροῦμε κἄν νά ἀρχίσουμε νά τό κατανοοῦμε αὐτό!

Ἐν πλῷ
Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.com/