Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,
Ευαγγέλιο της Κυριακής προ της Υψώσεως
(Γραπτό Κήρυγμα)
εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιούλιος - Αύγουστος 2015, αρ. φ. 169)
Ευαγγέλιο της Κυρ. προ της Υψώσεως (Ιω. γ΄ 13-17)
Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο Χριστός μας βεβαιώνει πως ο Σταυρός είναι η πηγή της ζωής. «Ούτω
γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή
έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ' έχη ζωήν αιώνιον».
Η λογική είναι δύσκολο να δεχτεί κάτι τέτοιο. Οι λεγόμενοι άθεοι και αρνητές του Χριστού, εγκλωβισμένοι στον υπέρμετρο εγωισμό τους και στην θεοποίηση της ανθρώπινης λογικής, το περιγελούν. Όμως η Πίστη, κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι ικανή να υπερβεί τους λογικούς συλλογισμούς και να αποδεχτεί αλλά και να διατηρήσει την θεμελιώδη αυτήν αλήθεια του χριστιανισμού. Με την πίστη αλλοιώνεται ο εσωτερικός άνθρωπος, ξεπερνά τα στεγανά πλαίσια της λογικής και προσδίδει την ελπίδα της Αναστάσεως και Σωτηρίας στον άνθρωπο. Ένας Γέροντας κάποτε είπε για την πίστη: «Όπως ο κασσίτερος αφού μαυρίσει, πάλι γίνεται λαμπερός, έτσι και αυτοί που πιστεύουν, κι αν μαυρίζουν, καθώς αμαρτάνουν, πάλι λαμπρύνονται, όταν μετανοούν, γι αυτόν τον λόγο ίσως η πίστη παρομοιάστηκε με κασσίτερο».
Ο Σταυρός, ως πηγή ζωής, είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο που πηγάζει από την αγάπη Του Θεού προς τον κόσμο. Και αγάπησε ο Θεός τόσο πολύ τον κόσμο διότι ο Κύριος είναι αγαθός. Ούτε τον μονογενή του Υιό δεν λυπήθηκε ο Θεός για χάρη μας. Αντίθετα εμείς, ούτε τα υλικά αγαθά, ούτε αυτό το χρήμα δεν περιφρονούμε προς χάριν Θεού και χάριν του εαυτού μας. Έτσι ούτε το μέτρο της ευγνωμοσύνης δεν τηρούμε. Στην πραγματικότητα, ακόμα και χίλιες ζωές να είχαμε θα έπρεπε όλες να τις χαρίζαμε στον Κύριο και πάλι θα ήταν τίποτα μπρος την ευεργεσία που Εκείνος έκανε για εμάς.
Η λογική είναι δύσκολο να δεχτεί κάτι τέτοιο. Οι λεγόμενοι άθεοι και αρνητές του Χριστού, εγκλωβισμένοι στον υπέρμετρο εγωισμό τους και στην θεοποίηση της ανθρώπινης λογικής, το περιγελούν. Όμως η Πίστη, κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι ικανή να υπερβεί τους λογικούς συλλογισμούς και να αποδεχτεί αλλά και να διατηρήσει την θεμελιώδη αυτήν αλήθεια του χριστιανισμού. Με την πίστη αλλοιώνεται ο εσωτερικός άνθρωπος, ξεπερνά τα στεγανά πλαίσια της λογικής και προσδίδει την ελπίδα της Αναστάσεως και Σωτηρίας στον άνθρωπο. Ένας Γέροντας κάποτε είπε για την πίστη: «Όπως ο κασσίτερος αφού μαυρίσει, πάλι γίνεται λαμπερός, έτσι και αυτοί που πιστεύουν, κι αν μαυρίζουν, καθώς αμαρτάνουν, πάλι λαμπρύνονται, όταν μετανοούν, γι αυτόν τον λόγο ίσως η πίστη παρομοιάστηκε με κασσίτερο».
Ο Σταυρός, ως πηγή ζωής, είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο που πηγάζει από την αγάπη Του Θεού προς τον κόσμο. Και αγάπησε ο Θεός τόσο πολύ τον κόσμο διότι ο Κύριος είναι αγαθός. Ούτε τον μονογενή του Υιό δεν λυπήθηκε ο Θεός για χάρη μας. Αντίθετα εμείς, ούτε τα υλικά αγαθά, ούτε αυτό το χρήμα δεν περιφρονούμε προς χάριν Θεού και χάριν του εαυτού μας. Έτσι ούτε το μέτρο της ευγνωμοσύνης δεν τηρούμε. Στην πραγματικότητα, ακόμα και χίλιες ζωές να είχαμε θα έπρεπε όλες να τις χαρίζαμε στον Κύριο και πάλι θα ήταν τίποτα μπρος την ευεργεσία που Εκείνος έκανε για εμάς.
Ο
Κύριος με τον σταυρικό Του θάνατο απέδειξε την απεριόριστη αγάπη Του.
Έχυσε το αίμα Του επί του Σταυρού για να προσφέρει στον κόσμο την
Σωτηρία από τα δεσμά του θανάτου και της απώλειας. Ο Καθένας που
πιστεύει στον Εσταυρωμένο Κύριο, δε θα πεθάνει (πνευματικά) αλλά θα έχει
ζωή αιώνια. Οι αχάριστοι όμως εμείς δεν αποδεχόμαστε το σωτήριο Σταυρό
του Κυρίου και επιλέγουμε τον δρόμο της αμαρτίας, μακριά από τον Χριστό.
Είναι όμως δυνατόν ο Κύριος που τόσο αγάπησε τον κόσμο να εγκαταλείψει
τον άφρονα άνθρωπο ώστε να παραμείνει βουτηγμένος στον βούρκο της
ακολασίας; Ένας ασκητής είπε ότι αν θέλει ο Θεός να δείξει το έλεός Του
σε μια ψυχή κι αυτή ξεφεύγει από την κανονική πορεία και δεν δέχεται,
αλλά κάνει το θέλημά της, επιτρέπει ο Θεός να πάθει εκείνα πού δεν
θέλει, ώστε μ΄ αυτόν τον τρόπο να Τον επιζητήσει.
Χρέος
μας είναι να διαφυλάξουμε μέσα μας το ψυχικό θάρρος να αποδίδουμε στον
Κύριο την ευγνωμοσύνη μας για τις δωρεές Του. Γιατί ηρωισμός είναι να
υπερβούμε την φιλαυτία και να αφιερωθούμε ολοκληρωτικά στο θέλημά του. Η
Πίστη μας είναι πολύ απλή αλλά και εύκολη. Ένας άγιος πατήρ λέγει πως
είναι εύκολη γιατί έχει ως βοήθεια όχι μόνο Τον Θεό αλλά και τα
πρωταρχικά στοιχεία της φύσης μας ως δημιούργημα του Θεού.
Την απλότητα της πίστης μας περιγράφει πολύ όμορφα ο άγιος Αντώνιος.
Τον Ρώτησε κάποιος:
“Τι αν φυλάξω, θα είμαι αρεστός στον Θεό;”
Και απάντησε ο Γέροντας:
“Τήρησε αυτά που θα σου παραγγείλω:
- Όπου κι αν πάς, τον Θεό να΄ χεις μπρος στα μάτια σου πάντοτε.
- Ό,τι κι αν κάνεις, να στηρίζεται στη μαρτυρία των θείων Γραφών.
- Και σ΄ όποιον τόπο κι αν κατοικείς, μη μετακινείσαι εύκολα από κει.
Αυτές τις τρεις παραγγελίες κράτησέ τες και σώζεσαι”.
Ένας
άλλος σύγχρονος άγιος, ο Άγιος Σεραφείμ Ρόουζ, έγραφε για την
μοναδικότητα αυτής της Πίστης και την απόλυτη και μοναδική Σωτηρία που
χαρίζει στους ανθρώπους.
«Ο
Χριστός ήρθε για να φωτίσει την ανθρωπότητα. Υπάρχουν πολλές θρησκείες
έξω από την αποκάλυψή Του, όπου οι οπαδοί είναι ειλικρινείς – δεν ασκούν
απλώς δαιμονολατρεία – και όπου η ψυχή προσπαθεί πραγματικά να φτάσει
το Θεό. Θα έλεγα ότι, προτού οι άνθρωποι ακούσουν για τον Χριστό, αυτές
οι θρησκείες είναι καλές μέχρι εκεί που πάνε, αλλά δεν μπορούν να σας
φέρουν στο στόχο: ο στόχος είναι η αιώνια ζωή και η βασιλεία των
ουρανών, και ο Θεός ήρθε εν σαρκί για να διανοίξει αυτά σε μας. Γι’
αυτό, ο Χριστιανισμός είναι ο αληθινός δρόμος∙ μπορεί να επισημάνετε
σχετικά στοιχεία αλήθειας σε άλλες θρησκείες, και συχνά είναι πολύ
βαθιά, αλλά δεν ανοίγουν τον ουρανό. Μόνον όταν ο Χριστός ήρθε στη γη
και είπε στο ληστή «θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο», άνοιξε πραγματικά
ο ουρανός για τους ανθρώπους».