ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
Περί ἀκηδίας-τί εἶναι καί ποιά εἶναι τά παράγωγά της;
ΛΟΓΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Μοναχοῦ Θωμᾶ Τσονάκα
Εἶναι τό μόνο ἁμάρτημα μέ τό ὁποῖο μᾶς πιάνει ὄλους μας ὁ Διάβολος. Ὅσο καλός καί ἄν εἶναι κανείς, ὅσο ἀσκητικά καί ἄν ζῆ, αὐτή ἡ ἀκηδία, αὐτή ἡ ἀμέλεια, αὐτή ἡ ἀδιαφορία, δέν μπορεῖ παρά νά μᾶς συλλάβη καί νά μᾶς κρατᾶ ἄλλον λιγώτερο καί ἄλλον περισσότερο. Γι' αὐτό εἶναι (ὅπως τό χαρακτηρίζουν) τό τρομακτικώτερο ἁμάρτημα γιά ὄλους ἐκείνους πού θέλουν ν' ἀγωνίζονται τόν καλόν κι εὐλογημένον ἀγῶνα. Ἐν τούτοις, σχεδόν ὄλοι μας, δέν τό ξέρουμε αὐτό τό κακό, οὔτε κἄν τό λαμβάνουμε ὑπ' ὄψιν μας ὅτι αὐτό εἶναι ἁμάρτημα. Μερικοί ἴσως νά τό ἀκοῦμε καί γιά πρώτη φορά.
Τό νά ἀδιαφορήσω νά πάω στήν Ἐκκλησία, τό νά μή μελετάω, τό νά μήν κάνω τά καθήκοντά μου, δέν τό θεωρῶ κἄν ὅτι αὐτό εἶναι ἁμάρτημα. Καί μάλιστα δικαιολογούμεθα μέ τό ὅτι κάνω ὅ,τι μπορῶ. Δέν εἶναι ὅσο μπορεῖς, θά πρέπη νά κάνης ὅσο πρέπει. Ὅταν πηγαίνουν τά παιδιά στό σχολεῖο δέν λένε ὅτι θά διαβάσω ὅσο μπορῶ, ἀλλά διαβάζουν τόσο ὥστε νά περνοῦν τά μαθήματά τους καί στό τέλος νά παίρνουν τούς βαθμούς καί νά προβιβάζονται. Καί στά γυμνάσια τό ἴδιο γίνεται, καθώς καί στήν ἐκπαίδευση τοῦ στρατοῦ καί τῶν διαφόρων τεχνῶν στίς ὁποῖες ἐκπαιδεύονται ὅλοι αὐτοί πού ἀσχολοῦνται μ' αὐτές. Στό μόνο πρᾶγμα πού ἀδιαφοροῦμε εἶναι στή θρησκευτική μας ζωή. Εἶναι, λοιπόν, ἕνα ἀπό τά σοβαρώτερα τῶν θανασίμων ἀμαρτημάτων.
Καί τό ἁμάρτημα αὐτό, καθώς καί ὅλα τά ἄλλα ἔχει τίς δικές του θυγατέρες, τίς δικές του παραφυάδες οἱ ὁποῖες εἶναι ἀρκετές καί μέσῳ αὐτῶν τῶν παραφυάδων βλέπουμε ὅτι εἴμεθα καί μεῖς ἄνθρωποι πού μᾶς ἔχει καταλάβει ἠ ἀκηδία.
Ἡ Ἀκηδία ἔχει τήν Ἀμέλεια, τήν Ραθυμία, τή Λήθη (νά ξεχνᾶς τά καθήκοντά σου) καί τήν Ὀκνηρία. Μέχρι ἐδῶ εἶναι πράγματα ἤ μᾶλλον εἶναι καταστάσεις τίς ὁποῖες μπορεῖ κανείς νά τίς βλέπη, νά τίς αἰσθάνεται, νά καταλαβαίνη ὅτι δέν ἔκανε τίποτα καί νά συνέρχεται. Ἀπό δῶ καί κάτω ὅμως ἀρχίζει μιά ἄλλη κατάστασις πολύ χειρότερη. Καί ἄν πέση κανείς στίς παρακάτω θυγατέρες τῆς Ἀκηδίας θά εἶναι ἄν ὄχι ἀδύνατον, θά εἶναι ὅμως πάρα πολύ δύσκολο νά σωθῆ. Μετά ἀπό τήν πρώτη ὁμάδα τῶν παραφυάδων τῆς Ἀκηδίας, ἀρχίζει μία δεύτερη, πού ἔχει πρώτη τήν Ἀπόγνωσι. Ἀρχίζει δηλαδή ὀ ἄνθρωπος νά μήν στέκεται καλά, νά μήν σκέπτεται ὀρθά, λογικά καί σωστά. Μετά ἔρχεται ἡ Ἀσέβεια, δέν λογαριάζει τίποτα, ἀρχίζει νά πιστεύη ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτα καί ὅλα ἐκεῖνα πού μέχρι τώρα πίστευε, τώρα τοῦ φαίνονται ξένα καί ἀνιαρά. Στή συνέχεια ἔρχεται ἡ Δειλία. Δειλιᾶ ὀ ἄνθρωπος νά προχωρήση, δέν ἀντέχει στό Χριστιανισμό, δέν ἀντέχει νά ζῆ καί νά ἐκτελῆ τά καθήκοντά του. Καί τέλος ἔρχεται ἡ Ἀπιστία καί τά ἰσοπεδώνει ὅλα καί παίρνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον ἀπό τό στρατόπεδο τοῦ Θεοῦ καί τόν πηγαίνει στό στρατόπεδο τοῦ Διαβόλου. Καί ἄντε μετά νά βγῆ ἀπό κεῖ μέσα.
ΛΟΓΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Ἐκδόσεις: "ΜΟΥΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ", Ι.Μ. ΕΙΣΟΔΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΣΣΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ 2013
Ἀπό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
Ἀπό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
