ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
Γιατί τό κάπνισμα εἶναι ἀμαρτία;
(Γιά τήν ἁμαρτία τοῦ καπνίσματος
διά τῆς θυρίδος τῆς ὀσφρήσεως)
Μοναχός Θωμᾶς Τσονάκας
...Ὅπως καταλαβαίνετε ὅτι στήν ἁμαρτία αὐτή τῆς ὀσφρήσεως ὑπάγεται καί τό κάπνισμα, διότι εἶναι ὑπόθεσης τῆς ὀσφρήσεως καί μόνον. Ὁ καπνός εὐρέθη σέ μία ἐπαρχία τῆς Β. Ἀμερικῆς πού τήν ὀνόμαζαν Νικοτιανήν, ἐξ οὗ καί ἡ νικοτίνη, τό δηλητήριο δηλαδή πού παράγει ὁ καπνός. Τόν καπνόν τόν ἀνακάλυψε ἀρχικῶς μία γυναῖκα καί τόν διέδωσε σέ ὅλη τήν Ἀμερική.
Καί ὁ πρῶτος πού τόν ἔβγαλε ἔξω ἀπό τήν Ἀμερική ἦταν ὁ τότε Πρίγκηπας τῆς Γαλλίας. Στήν ἀρχή αὐτόν τόν κάπνιζαν μόνον οἱ μεγάλοι, οἱ πλούσιοι, οἱ μεγιστᾶνες. Καί λίγο λίγο διεδόθη κάι ἔγινε τώρα ἡ μοναδική σαγήνη, ἡ τράτα δηλαδή, πού κλείνει ὁ διάβολος τόν κόσμο ὁλόκληρον, ἀπό γέρους μέχρι δεκάχρονο, καί ἀπό γριές μέχρι κοπελλίτσες, καί ἔτσι ἔχει αἰχμαλωτίσει τόν κόσμο ὅλον μέ τό πάθος αὐτό, τό ὁποῖον εἶναι πράγματι, ὄπως λένε οἱ γιατροί, ἡ ἱστορία καί ἡ πεῖρα, ἕνα φοβερό κακό πού ἐξευτελίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ἀρρωσταίνει, τόν πεθαίνει καί τοῦ ἀδειάζει καί τό πορτοφόλι καί ἐπι πλέον δέ εἶναι καί μεγάλο ἁμάρτημα. Καί ἁμάρτημα νά μήν ἦταν, ὁ ἄνθρωπος θά ἔπρεπε νά καταβάλη κάθε προσπάθεια καί βία νά ἀπαλλαγῆ, ἀκριβῶς διότι εἶναι μία σκέτη ἀσθένεια μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα. Θά πῆ ὅμως κανείς γιατί εἶναι ἁμαρτία; Πολλοί τό λένε αὐτό. Πολλές εἶναι οἱ ἀποδείξεις ὅτι εἶναι ἁμαρτία τό κάπνισμα. Μία εἶναι ὅτι αὐτό ἔχει μέσα του ἕνα δηλητήριο, αὐτή τήν νικοτίνη, πού λέμε, καί τό ὁποῖο αὐτό δηλητήριο φθείρει τόν ὀργανισμό τοῦ ἀνθρώπου καί λίγο-λίγο τόν ἐξασθενεῖ καί τόν βρίσκουν τόσες ἄλλες ἀρρώστειες, μέ ὄλες τίς συνέπειες πού ἔχουν, πόνους, γιατρούς, ἔξοδα καί τελικά τόν ὁδηγεῖ πρόωρα στόν θάνατο. Καί πού ἐν πολλοῖς δέν ξέρουν καί ἀπό τί πεθαίνουν. Αὐτό ἀπαγορεύεται ἀπό τόν Θεό, καθώς καί ἡ κάθε εἴδους φθορά τοῦ σώματος πού ἔχουμε. Δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά τό παραβλέπουμε καί νά τό ἀμελοῦμε, πολύ δέ περισσότερο δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά τοῦ βάζουμε πράγματα καί δηλητήρια πού νά τό φθείρουμε. Ἡ Γραφή μᾶς λέει καί μᾶς βεβαιώνει ὄτι αὐτό τό σῶμα εἶναι τό δοεχῖο θά λέγαμε μέσα στό ὁποῖο κάθεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού κάθεται ὁ Θεός. Τό δοχεῖον αὐτό εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι τό μέρος πού κατοικεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. "Οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ καί οὐκ ἔσται ἑαυτῶν;" (Α΄ Κορ. ΣΤ΄ 19). Δέν γνωρίζετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι, ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό ὁποῖο σᾶς τό ἔδωσε ὁ Θεός καί εἶναι δικό Του καί ὄχι δικό σας; Βροντοφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Τόση ἀξία ἔχει αὐτό τό σῶμα μας. Μήν κοιτάτε πού ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας τό κάνουμε δοχεῖο τοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος. Λέμε γι' αὐτούς πού θέλουν νά εἶναι Χριστιανοί καί νά κάνουν αὐτά πού λέει ὁ Θεός. Σ' αὐτόν, λοιπόν, τόν ναόν νά βάζε ἐγώ τόν καπνό καί ἄλλα ἐπιβλαβῆ καί δηλητηριώδη πράγματα; Ἀπαγορεύεται. Μπορῶ νά πάω στήν Ἐκκλησία καί νά καπνίζω; Ὄχι βέβαια. Γιατί τόν σέβομαι τόν ναό; Ντουβάρια εἶναι, τοῦβλα καί μάρμαρα εἶναι, γιατί τόν σέβομαι; Διότι αὐτός εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα κτίριο πού αὔριο μπορεῖ νά πέση, νά χαλάση (ὅπως τόσοι καί τόσοι ναοί ἔχουν χαθῆ) καί δέν μένει πιά ὁ Θεός ἐκεῖ. Ἐσύ ὄμως πού εἶσαι ζωντανός ναός τοῦ Θεοῦ, πού κατοικεῖ μέσα σου καί τόν ἀκοῦς, πού σέ φωνάζει καί σύ προσεύχεσαι καί ἡ συνείδησις φωνάζει καί χαίρεσαι καί λυπᾶσαι (ἀνάλογα μέ τήν ζώη πού κάνεις), πῶς τόν προσβάλλεις; πῶς καπνίζεις; Γι' αὐτό, λοιπόν, εἶναι καί αὐτό ἁμάρτημα.
Μιά δεύτερη ἀπόδειξις ὅτι εἶναι ἁμάρτημα τό κάπνισμα εἶναι καί ἡ σπατάλη. Ὁ χριστιανός δέν ἔχει κανένα δικαίωμα νά χαλάη τά χρήματά του ὄπως αὐτός θέλει καί ὅπου θέλει. Ὁ Θεός μᾶς τά δίνει καί εἴμαστε οἰκονόμοι τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ἀφεντικά. Δέν σοῦ ἔδωσε τά χρήματα νά τά κάνης ἐσύ ὅ,τι θέλεις. Δέν εἶναι δικά σου, ὁ Θεός σοῦ τά ἔδωσε. Δέν μπορεῖ νά καυχᾶται κανείς καί νά λέη ὅτι λόγῳ τῆς ἱκανότητός μου κερδίζω τόσα χρήματα. Δέν εἶναι ἱκανότητα δική σου, διότι ἄν ἦταν ἱκανότητα δική σου, θά ἔβγαζες πολύ περισσότερα καί δέν θά πτώχευες καί ποτέ. Ἀλλά ἡ ἱκανότης αὐτήν πού ἔχεις, ἡ ὑγεία, ἡ ἐξυπνάδα, ἡ εὐστροφία τοῦ μυαλοῦ καί τόσα ἄλλα πού τυχόν ἔχεις καί σέ κάνουν νά ὑπερηφανεύεσαι καί νά καυχᾶσαι ὄτι κερδίζεις πολλά χρήματα ποιός σοῦ τά ἔδωσε; Ἄν ὅλα αὐτά σοῦ τά πάρη ὁ Θεός, τί θά βγάλης, τί θά κερδίσης; Θά καθήσης μέ τό πιατελάκι (ὅπως καί τόσοι ἄλλοι) ἔξω ἀπό κάποια Ἐκκλησία καί θά ἐπαιτῆς ἤ θά σέ πετάξουν σέ κανένα ἄσυλο παραλύτων ἤ δέν ξέρω ποῦ ἀλλοῦ. Λοιπόν, ὅλα αὐτά εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι δικά μας. Γι' αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀλλοῦ λέει: Ἐάν τά ἔχης αὐτά τά χαρίσματα, γιατί λές ὅτι δέν τά ἔλαβες ἀπό τόν Θεό, παρά λές ὅτι εἶναι δικά σου; Ἀφοῦ ὁ Θεός σοῦ τά ἔδωσε πῶς εἶναι δικά σου; Σάν οἰκονόμοι ἑπομένως πού εἴμαστε τοῦ Θεοῦ και πού μᾶς ἔχει ἐμπιστευθῆ τόσα ἀγαθά, σύν τοῖς ἄλλοις καί τά χρήματα, πῶς θά τά χαλᾶμε ἐμεῖς; Πῶς καί μέ ποιό δικαίωμα θά τά καῖμε ἐμεῖς, ἁπλῶς γιά νά κάνουμε τό κέφι μας; Πού καί αὐτό ἀπαγορεύεται γιατί εἶναι ὑπόθεσις ἐγωισμοῦ. Συνεπῶς, δέν ἔχουμε κανένα δικαίωμα καί δέν μποροῦμε νά χαλᾶμε ὅπου καί ὅπως θέλουμε τά χρήματα πού μᾶς ἔχει ἐμπιστευθῆ ὁ Θεός.
Μία τρίτη ἀπόδειξις ὅτι τό κάπνισμα εἶναι ἁμαρτία εἶναι αὐτό πού ἀναφέρουν οἱ Ἅγιοι. Ὅτι δηλαδή αὐτός πού καπνίζει εἰκονίζει καί μοιάζει τόν διάβολο ὁ ὁποῖος ἔχει φανῆ καί παρουσιαστῆ σέ Ἁγίους λόγῳ τῆς κακότητος, τῆς διαβολῆς, τῆς ἐγκληματικότητος, τῆς πανουργίας πού ἔχει, τοῦ θυμοῦ, τῆς ὀργῆς καί τοῦ μίσους πού ἔχει ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, βγάζει ἀπό τό στόμα του καί τήν μύτη καπνούς, φωτιές καί δυσοσμία κολάσεως. Σάν τέτοιος πού εἶναι ὁ διάβολος θέλει νά κάνη τούς ἀνθρώπους του νά τοῦ μοιάζουν. Ὅπως ὁ Θεός καί Πατήρ ἡμῶν θέλει νά μοιάζουμε πρός Αὐτόν καί πού τόσο μᾶς βοηθάει πρός τοῦτο, ἔτσι καί ὁ διάβολος πασχίζει καί φροντίζει καί μᾶς πιέζει νά μοιάσουμε μ' αὐτόν. Ἕνα πρᾶγμα, λοιπόν, καί μία αἰτία ἐπί πλέον πού μᾶς κάνει νά τοῦ μοιάζουμε εἶναι καί ὁ καπνός.
Καί μιά τετάρτη ἀπόδειξις πού τό κάπνισμα εἶναι ἁμαρτία εἶναι καί ἡ αἰχμαλωσία, διότι γίνεται πάθος ἀκατανίκητο. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει γίνει ἐλεύθερος καί ἔχει μείνει ἐλεύθερος καί ἀπό τόν Θεόν. Ναί, οὔτε αὐτός ὁ Τριαδικός Θεός δέν τόν βιάζει. "Ὅστις θέλει". Θέλεις; Ἔχει καλῶς. Δέν θέλεις; Θά τά βροῦμε αὔριο. Τώρα κάθομαι ἔξω γιατί ἐσύ μέ ἔβγαλες, ἐσύ τό πλᾶσμα μου, ἐσύ ἡ λάσπη καί κάθομαι ἀπ' ἔξω καί σοῦ κτυπῶ ν' ἀνοίξης ἄν θές. Παρ' ὅτι ἐγώ σέ ἐλευθέρωσα ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου μέ τό Αἷμα μου. Σάν ἐλεύθερος, λοιπόν, πού πλάσθηκε καί σάν ἐλεύθερος πού ἀφέθηκε ἀπό τόν Θεόν νά ζῆ ὁ ἄνθρωπος, δέν μπορεῖ νά ἀφήση τόν ἑαυτό του νά τόν αἰχμαλωτίση κανένα πάθος καί νά χάση τήν ἐλευθερία του. Γιά νά μή πῶ, νά μήν τόν ὁδηγήση, γιατί αὐτό δυστυχῶς γίνεται. Γνωρίζετε τί λέει ἡ Γραφή; ὅτι "ὧ γάρ τις ἥττηται, τοῦτο καί δεδούλωται" (Β΄ Πέτρ. β΄, 19). Σέ ὅποιο πάθος, σέ ὅποια ἁμαρτία ἡττήθη, ἐνικήθη ὁ ἄνθρωπος, σ' αὐτό θά γίνη καί δοῦλος καί αἰχμάλωτος. Πάει ἡ ἐλευθερία, πάει τό αὐτεξούσιό του, τό κατάσχει τό πάθος.
ΛΟΓΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
