ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
Εἶναι ἁμαρτία ἡ συγκατάθεση τοῦ λογισμοῦ;
Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Ἀσκητής,
Μικρή Φιλοκαλία
19. Κάθε συγκατάθεση τοῦ λογισμοῦ πρός μιά ἀπαγορευμένη ἐπιθυμία, δηλαδή συγκατάνευση γιά τήν ἡδονή, εἶναι ἁμαρτία.
Διότι πρῶτα ξεκινᾶ ὀ λογισμός μέ τό παθητικό μέρος τῆς ψυχῆς νά σκοτίζει τό νοῦ, κι ἔπειτα συγκατανεύει ἠ ψυχή πρός τήν ἡδονή, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στήν πάλη.
Αὐτό λέγεται συγκατάθεση τοῦ λογισμοῦ, ἡ ὁποία, ὅπως εἴπαμε, συνιστᾶ ἁμαρτία. Ὅταν παραμείνει γιά πολύ χρόνο μές στήν ψυχή, κινεῖ τό πάθος καί στή συνέχεια προχωρεῖ σιγά σιγά στή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας.
Γι' αὐτό καί ὁ προφήτης μακαρίζει ἐκείνους πού χτυποῦν πάνω στό βράχο "τά νήπια τῆς Βαβυλώνας" (τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς-Ψαλμ. ρλζ΄ 9). Αὐτή ἡ τακτική εἶναι γνωστή στούς συνετούς καί τούς φρόνιμους.
Μικρή Φιλοκαλία