Γιά τά μῦρα καί τά ἀρώματα τῶν γυναικῶν καί τῶν ἀνδρῶν
διά τῆς θυρίδος τῆς ὀσφρήσεως
καί γιά τόν καλλωπισμόν γενικῶς
Μοναχός Θωμᾶς Τσονάκας
...ἡ αἴσθησις τῆς ὀσφρήσεως. Εἶναι καί αὐτή ἡ αἴσθησις ἀρκετά ἱκανή νά μᾶς ἡδύνη καί νά εἰσάγη τήν ἁμαρτία ἐντός μας. Θά μπορῆ ὅμως κανείς νά ρωτήση: Μά εἶναι δυνατόν τό ἄρωμα ἤ ἡ εὐοσμία, ἤ μυρουδιά, ὄπως ἁπλῶς τήν λέμε, νά μᾶς προκαλέση τήν ἐπιθυμία πρός τήν ἡδονή τῆς σαρκός; Μάλιστα καί δυνατόν εἶναι καί πολλάκις αὐτό γίνεται. Γι' αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή λέει: "Οὐαί οἱ τά μύρα χριόμενοι" (Ἀμώς ΣΤ΄ 6). Τά μῦρα καί τά ἀρώματα πού φορᾶνε καί χρίονται οἱ γυναῖκες, ἐνίοτε δέ καί οἱ ἄντρες, ἡδονίζουν τόν ἄνθρωπο, ἰδίως τόν ἄνδρα. Μέσῳ τῶν ἀρωμάτων αὐτῶν πού ἔχει ἡ γυναῖκα, προέρχεται αὐτή ἡ εὐχαρίστησι, αὐτός ὁ ἡδονισμός, αὐτή ἡ φιλόσαρκος ἐπιθυμία. Γι' αὐτό τά ἀπαγορεύει ὁ Κύριος καί λέγει οὔτε νά βάζουμε, οὔτε καί νά ὀσφραινόμεθα. Καί ὄχι μόνον ἡ Γραφή ἀπαγορεύει ἀλλά καί ἡ 7η Οἰκουμενική Σύνοδος διά τοῦ 16ου κανόνος ἀπαγορεύει τάς λαμπράς ἐσθῆτας "ὡσαύτως καί τά μῦρα".
