Ὁ χαιρετισμός τῆς Γερόντισσας Θεοξένης στήν Ἡμερίδα τῶν Φοιτητῶν Α.Π.Θ. "Ὁ Ὅσιος Πορφύριος καί οἱ νέοι", πού ἔγινε στίς 12-1-2016 στήν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Ὁ χαιρετισμός 

τῆς Γερόντισσας Θεοξένης

στήν Ἡμερίδα τῶν Φοιτητῶν Α.Π.Θ.

  "Ὁ Ὅσιος Πορφύριος καί οἱ νέοι",

πού ἔγινε στίς 12-1-2016

στήν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

 

Ἀγαπητοί μας ἐν Χριστῷ νέοι καί νέες

Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τήν πρόσκληση νά συμμετέχουμε στήν ἡμερίδα πού εἶναι ἀφιερωμένη στόν Ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη. Σᾶς στέλνουμε ἐγκάρδιους χαιρετισμούς ἀπό τήν Μονή Χρυσοπηγῆς, στά Χανιά τῆς Κρήτης, καί τίς εὐχές μας γιά καλή ἐπιτυχία.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά τόν σύγχρονο ταραγμένο κόσμο μας. Εἶναι ἡ ἐκδήλωση τῆς ἀνιδιοτελοῦς καί ἄνευ ὁρίων ἀγάπης, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς στοργῆς, τῆς ἁπλότητας καί τῆς ταπείνωσης. Ὑπῆρξε τό στήριγμα καί ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀείροη πηγή παρηγορίας γιά χιλιάδες  ἀνθρώπους στήν Ἑλλάδα καί σέ ὅλο τόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τήν εὐλογία νά τόν γνωρίσουν καί νά τόν συναναστραφοῦν, νά εὐεργετηθοῦν ἀπό τίς θαυματουργικές ἐπεμβάσεις του καί μέ τήν καθοδήγησή του νά ἀνακαλύψουν τήν πνευματική ζωή. Ἀλλά καί ἀκόμη περισσότεροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού διάβασαν τούς λόγους του, πληροφορήθηκαν γιά τίς θαυμαστές ἐνέργειές του καί, χωρίς νά τόν ἔχουν γνωρίσει ἀπό κοντά, ἔνοιωσαν καί νοιώθουν τήν ἁγία παρουσία του στή ζωή τους.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἀγάπησε τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο μέ δυνατή ἀγάπη καί ἔζησε βαθιά αὐτό πού ἔλεγε σέ ὅλη του τή ζωή, ὅτι «ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν». Θεωροῦσε τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς ἀπόλυτη ἀξία, ὡς μοναδική καί ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα, καί σεβόταν ἀπόλυτα τήν προσωπική του ἐλευθερία. Ἰδιαίτερα τούς νέους τούς ἀποδεχόταν ὅπως ἦταν, καί ὁ τρόπος πού τούς προσέγγιζε δέν εἶχε κανένα κομφορμισμό καί συμβατικότητα. Δέν κήρυττε, δέν κατηχοῦσε, δέν ἀπέρριπτε, μόνο προσευχόταν καί διακριτικά πρότεινε νά δοκιμάσουν τή χαρά τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος παρακινοῦσε τά πνευματικά του παιδιά: «Ζῆστε τόν Χριστό, ἔλεγε, καί θά ᾽στε εὐτυχισμένοι ἐν Χριστῷ. Ὁ Χριστός μᾶς ἔχει δώσει τήν ἀθανασία. Πρέπει νά ζήσομε ἐν Χριστῷ. Νά μποῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Γιά νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία, πρέπει ν᾽ ἀποθάνομε κατά τόν παλαιό ἄνθρωπο. Καί ἀπό κεῖ καί πέρα δέν ὑπάρχει τίποτα, οὔτε θάνατος, οὔτε τίποτα, παρά ζωή αἰώνιος».

Ὁ ἄγιος Πορφύριος ἔνοιωθε ἑνωμένος μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους μέσα ἀπό τήν προσευχή, πού τή θεωροῦσε πηγή ζωῆς καί χαρᾶς. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὅτι «προσευχή εἶναι νά πλησιάζεις τό κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ μέ ἀγάπη, νά κινεῖσαι μέσα στήν ἀγάπη, τά πάντα νά κάνεις μέ ἀγάπη». Καί ἐπισήμαινε ὅτι ἡ προσευχη ἐνεργεῖται μέ τήν θεία χάρη — δέν εἶναι μόνο ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου πού μετράει. Τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν στόν ἄνθρωπο τήν δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά διατηρήσει καί νά ἀξιοποιήσει αὐτή τή δωρεά μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει τίποτα καί καμμία του προσπάθεια δέν θά καρποφορήσει, ἄν δέν ζητᾶ συνέχεια τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐνεργήσει μέσα του ἡ θεία χάρις.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὅταν ἤθελε νά βοηθήσει ἕναν ἄνθρωπο πού τοῦ τό εἶχε ζητήσει, γιά νά θεραπευτεῖ ἀπό ψυχική ἤ σωματική ἀσθένεια, ξεκινοῦσε νά προσεύχεται, ἐνῶ συγχρόνως καλοῦσε σέ προσευχή καί πολλούς ἄλλους ἀνθρώπους. Κι ὅταν διαπιστωνόταν τό θαῦμα τῆς θεραπείας, τό ὁποῖο βέβαια εἶχε ἐπιτευχθεῖ ἀπό τήν ἐνέργεια τῆς δικῆς του πνευματικῆς κατάστασης καί προσευχῆς, ἐκεῖνος τό ἀπέδιδε στή δύναμη τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης τῶν πολλῶν. Γι᾽ αὐτό συμβούλευε νά προσευχόμαστε γιά τήν Ἐκκλησία, γιά τόν κόσμο, γιά ὅλους. Νά αἰσθανόμαστε καί νά κατανοοῦμε τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ξένου, τοῦ μετανάστη, τοῦ ἀνυπόληπτου ἀνθρώπου, ἀλλά καί τοῦ κάθε ἀποπροσανατολισμένου νέου πού στερεῖται νόημα ζωῆς καί νά βλέπουμε σέ κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο ὑπολογίσιμη ἀξία. Νά ᾽χουμε λαχτάρα ν᾽ ἁγιασθεῖ ὁ κόσμος, νά γίνουν ὅλοι τοῦ Χριστοῦ. Νά νοιώθουμε τόν πλησίον μας σάν τόν ἑαυτό μας καί νά προσευχόμαστε γιά τούς ἄλλους πιό πολύ ἀπ᾽ ὅ,τι γιά τόν ἑαυτό μας. Γιατί ἡ προσευχή πού γίνεται γιά τούς ἄλλους μέ βαθιά ἀγάπη ἔχει μεγάλη πνευματική ὠφέλεια. Χαριτώνει τόν προσευχόμενο, ἀλλά χαριτώνει κι ἐκεῖνον γιά τόν ὁποῖο προσεύχεται, τοῦ φέρνει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν προσευχόμαστε μέ μεγάλη ἀγάπη γιά κάποιον ἀδελφό, τότε τά κύματα τῆς ἀγάπης πηγαίνουν καί τόν ἐπηρεάζουν καί δημιουργεῖται γύρω του μιά ἀσπίδα προστασίας πού τόν ὁδηγεῖ πρός τό ἀγαθό. Καί γιά ὅποιον μᾶς κατηγορεῖ, συμβούλευε νά προσευχόμαστε καί νά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐλέησόν με» καί ὄχι «ἐλέησέ τόν», καί τότε ζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά ὅλο τόν κόσμο καί γιά ἐκεῖνον τόν ἄνθρωπο πού μᾶς κατηγορεῖ.

Ὁ Ἅγιος συχνά παρακινοῦσε: «Νά ἑνωθοῦμε μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τίς χαρές καί τίς λύπες ὅλων. Νά τούς νοιώθουμε δικούς μας, νά προσευχόμαστε γιά ὅλους, νά πονᾶμε γιά τή σωτηρία τους, νά ξεχνᾶμε τούς ἑαυτούς μας. Νά κάνομε τό πᾶν γι᾽ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστός γιά μᾶς. Μέσα στήν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μέ κάθε δυστυχισμένο καί πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανείς δέν πρέπει νά θέλει νά σωθεῖ μόνος του, χωρίς νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νά προσεύχεται κανείς γιά τόν ἑαυτό του, γιά νά σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τούς ἄλλους πρέπει ν᾽ ἀγαπᾶμε καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς· νά μποῦν ὅλοι στήν Ἐκκλησία. Αὐτό ἔχει ἀξία». Καί τόνιζε ὅτι ὅτι δέν πρέπει νά στενοχωρούμαστε, ὅταν οἱ ἄλλοι δέν κάνουν τό σωστό, ἀλλά νά προσευχόμαστε, γιά νά ἐπικρατήσει  τό καλύτερο γι᾽ αὐτούς, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Πορφυρίου ἔχει γίνει εὐρύτατα γνωστός ἀπό τό βιβλίο «Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι», ἔκδοση τῆς Μονῆς μας, πού ἔχει μεταφραστεῖ σέ περισσότερες ἀπό εἴκοσι γλῶσσες καί ἔχει διαβαστεῖ ἀπό ἑκατομμύρια ἀνθρώπους ἀνά τήν οἰκουμένη. Εἶναι ὁ αὐθεντικός λόγος τοῦ Ἁγίου, πού ἔχει καταγραφεῖ αὐτούσιος στό βιβλίο, δίνοντας ἀπαντήσεις, λύσεις καί χαράζoντας πορεία ζωῆς.

Ὁ παγκόσμιος καί διαχρονικός ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, μέ τήν μυστική ἀγγελική ζωή, τήν χαρούμενη ὑπακοή, τήν καρτερία στίς θλίψεις καί τίς ἀσθένειες, τήν ἁπλότητα τῆς πίστεως, τήν ἄκρα ταπείνωση, τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, τήν θυσιαστική ἀγάπη, ἀκτινοβολοῦσε καί μετέδιδε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ σέ ὅλους ὅσους τόν πλησίαζαν, ἀλλά καί σέ ἀνθρώπους ἀγνώστους πού εἶχαν ἀνάγκη λόγου παρηγορίας, ἐπικοινωνώντας μαζί τους μέ τρόπο θαυμαστό. Τήν οὐράνια αὐτή χάρη ἁπλόχερα καί διακριτικά διαχέει, ὅλος φῶς, ὅλος χαρά, ὅλος εὐσπλαχνία, ὅλος εὐεργεσία, ὅλος ἀγάπη, καί μετά τήν κοίμησή του, σέ ὅλους ὅσους ἐπικαλοῦνται τίς πρεσβεῖες του. Διότι, ὅπως ὁ ἴδιος διαβεβαίωνε, «ὅταν φύγω ἀπ᾽ τή ζωή αὐτή, θά ᾿ναι πιό καλά. Θά εἶμαι πιό κοντά σας!».

Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ