ΤΟ ΑΚΑΘΑΡΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,
καί σχόλιο ἀπό τόν κ. Λυκοῦργο Νάνη
Διαβάστε καί σχετικό μας ἄρθρο ἐδῶ:
Σχόλιο ἀπὸ τὸν/τὴν ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ στὶς 16 Ἰουνίου 2016 - 11:32 π.μ, ἐδῶ:
Σχόλιο ἀπὸ τὸν/τὴν ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ στὶς 16 Ἰουνίου 2016 - 11:32 π.μ, ἐδῶ:
ΕΥΓΕ στο ορθόδοξο χριστιανικό περιοδικό Ο ΣΩΤΗΡ για το αποπνέον
το Ορθόδοξο άρωμα ομολογιακό αυτό κείμενο καθώς και στα ιστολόγια εκείνα
που το αναδημοσίευσαν προσφέροντας ύψιστη υπηρεσία στην ιερή υπόθεση
της προασπίσεως του πατρώου Δόγματος.
Υπάρχει, όμως, κορυφαίος εκκλησιαστικός αξιωματούχος, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος ισχυρίστηκε τα εξής απίστευτα, αναφορικά με τον επάρατο και δαιμονοκίνητο οικουμενισμό, σε κείμενό του στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, (επιτρέπεται να δανείζει τις στήλες του το εν λόγω περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου να δημοσιεύονται οι “δηλητηριώδεις” αυτές απόψεις;), στο τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου του 2015 και τα οποία έχουν ως εξής:
“…Οι υπερσυντηρητικοί υποστηρίζουν ότι οι επαφές μας με τους ετεροδόξους απειλούν να αλλοτριώσουν το Ορθόδοξο φρόνημα και ήθος και ότι η συμμετοχή μας στην οικουμενική κίνηση -την οποία άκριτα χαρακτηρίζουν ως “παναίρεση”- είναι προδοσία της Ορθοδοξίας. Δεν δυσκολεύονται μάλιστα να βάλουν στους αντιφρονούντες ετικέτες, όπως ” αιρετικοί”, “οικουμενιστές” (άγνωστη λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο,που γνωρίζει από αιώνες μόνο το “οικουμένη”, “οικουμενικός”). Πολλοί, όμως πιστεύουμε ότι είναι χρέος μας να συμμετέχουμε στους κοινούς προβληματισμούς προσφέροντας την Ορθόδοξη μαρτυρία. Τη γραμμή αυτή έχουν υιοθετήσει από ετών οι Σύνοδοι των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών…. Το βασικό ερώτημα είναι, ποιός τελικά αποφασίζει στην Ορθόδοξη Εκκλησία για το εκάστοτε πρακτέο και για το τί είναι αιρετικό; Ο Άλφα ή Βήτα ευσεβής μοναχός ή κληρικός; Διότι τάχα αυτός αυτεπάγγελτα “εκπροσωπεί” τον λαό, χωρίς μάλιστα να τον ρωτά; Μήπως έτσι κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε σε έναν τύπο “πρεσβυτεριανής Ορθοδοξίας”;
Αλλά ένα τέτοιο είδος δεν το γνωρίζει η Ορθόδοξη Παράδοση. Η Σύνοδος των επισκόπων έχει την ευθύνη να λαμβάνει αποφάσεις στα κρίσιμα θέματα και να καθορίζει την εκάστοτε Ορθόδοξη στάση. Προφανώς, υπάρχουν πολλά προβλήματα θεολογικά, εκκλησιολογικά, πρακτικά, τα οποία χωρίζουν τους χριστιανούς της Ευρώπης. Θα χρειασθεί ασφαλώς υπεύθυνη και συστηματική συζήτηση επί διαφόρων θεμάτων. Κανείς δε από όσους μετέχουμε στις διαχριστιανικές σχέσεις δεν είναι διατεθειμένος να αρνηθεί την Ορθόδοξη ταυτότητά του ή να κάνει συμβιβασμούς στην πίστη του προδίδοντας την Ορθόδοξη παράδοση. Άλλωστε, η ουσιαστική συμβολή μας δεν είναι ο συμβιβασμός ή η σιωπή, αλλά η σοβαρή κριτική σκέψη, η προσφορά του θησαυρού της Ορθόδοξης παραδόσεως και θεολογίας που συνδέει οργανικά το σήμερα με την αποστολική εποχή”.
Τι έχει να πει ο άγιος Αλβανίας για τις περί οικουμενισμού και οικουμενιστών κατηγορηματικές απόψεις και θέσεις των νεοτέρων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων και κυρίως για την ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥΣ επί του προκειμένου ζητήματος; “Εική και ως έτυχεν” είπαν τα όσα είπαν και έγραψαν;
Ας αναιρέσει ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας δι’επιχειρημάτων, εννοείται, και όχι διά ετικεττών, τις οποίες επικαλέστηκε, του τύπου “υπερ-συντηρητικοί” τα όσα μνημειώδη έχουν καταθέσει στην εκκλησιαστική παρεμβολή οι προαναφερθέντες.
Άκριτα, λοιπόν, και κατά τρόπο επιπόλαιο ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τον οικουμενισμό, φορεύς και πραγματοποιός του οποίου τυγχάνει η δυσώνυμη “οικουμενική κίνηση” με κυριότερο μοχλό το ΠΣΕ, στα πλαίσια του οποίου θεσμικό ρόλο κατείχε στο παρελθόν και ο ειρημένος πρωθιεράρχης, ως “παναίρεση”; Τι δε να πούμε και για τη σχετική συγκλονιστική πνευματική εμπειρία του οσίου γέροντος π.Γαβριήλ Διονυσιάτου που έφερε στο φως της δημοσιότητος ο καθηγητής της Ορθοδόξου Δογματικής κ.Τσελεγγίδης;
Όσο δε για την “ορθόδοξη μαρτυρία” που ΔΗΘΕΝ δίδουν όσοι “ορθόδοξοι” συμμετέχουν στην “οικουμενική κίνηση” τι φω και τι λαλήσω!
Ποια “ορθόδοξη μαρτυρία” δώσατε, άγιε Αλβανίας, στην Ασσίζη το 2011 μαζί με τον “έτερο φωστήρα” του οικουμενισμού, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, συμπροσευχόμενοι, κατά παράβαση των σχετικών Θείων και Ιερών Κανόνων, (φαίνεται ότι οι τελευταίοι μάλλον ισχύουν για το χριστιανικό…προλεταριάτο και όχι για κάποιους μεγαλόσχημους…) με αιρετικούς και αλλοθρήσκους;
Ή ποια “ορθόδοξη μαρτυρία” παρέσχε το Μπάλαμαντ, το Πουσάν, η Γροιλανδία, η Ραβένα, το Πόρτο Αλέγκρε, το Σαμπεζύ, οι “θρονικές εορτές” του 2006 και άλλα παρόμοια αίσχη (η λέξη “αίσχη” είναι πολύ αμβλεία και βαρύτερη έκφραση θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε…);
Δεν πρόκειται άγιε Αλβανίας για “ορθόδοξη μαρτυρία” αλλά για “προδοσία” της Ορθοδοξίας. Υφίσταται σχετικό άφθονο διαδικτυακό υλικό ώστε παρέλκει κάθε περαιτέρω ανάλυση.
Όσον δε αφορά στην υπό του αρχιεπισκόπου Αλβανίας επίκληση του λαού του Θεού στο παραπάνω κείμενο, τον οποίο ΔΗΘΕΝ “δεν εκπροσωπούν” οι ευσεβείς μοναχοί και λοποί κληρικοί που αποτελούν τη ζώσα φωνή της αγρυπνούσης εκκλησιαστικής συνειδήσεως δε νομίζω ότι αυτή χρήζει ιδιαιτέρου σχολιασμού. Άλλοι είναι εκείνοι που ενεργούν καταφανώς ερήμην του πιστού λαού και σε προφανή αντίθεση προς το φρόνημα και τη θέληση του τελευταίου. Πρόκειται για κάποια υπεροχικά εκκλησιαστικά πρόσωπα που καταπατούν αδεώς του Θείους και Ιερούς Κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις αιρετικών και αλλοθρήσκων, υπογράφουν προδοτικά κείμενα, κατασκανδαλίζουν τον πιστό λαό για τον οποίον κατά τα άλλα κόπτονται, πυροδοτούν ενδοορθόδοξες διαιρέσεις και σχίσματα, αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο του πληρώματος, συμμετέχουν με θεσμικούς ρόλους σε παν-προτεσταντικούς παναιρετικούς “εκκλησιαστικούς” οργανισμούς κ.ο.κ.
Μήπως τους “γνωρίζει” αυτούς τους τελευταίους ο άγιος Αλβανίας;
Υπάρχει, όμως, κορυφαίος εκκλησιαστικός αξιωματούχος, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος ισχυρίστηκε τα εξής απίστευτα, αναφορικά με τον επάρατο και δαιμονοκίνητο οικουμενισμό, σε κείμενό του στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, (επιτρέπεται να δανείζει τις στήλες του το εν λόγω περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου να δημοσιεύονται οι “δηλητηριώδεις” αυτές απόψεις;), στο τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου του 2015 και τα οποία έχουν ως εξής:
“…Οι υπερσυντηρητικοί υποστηρίζουν ότι οι επαφές μας με τους ετεροδόξους απειλούν να αλλοτριώσουν το Ορθόδοξο φρόνημα και ήθος και ότι η συμμετοχή μας στην οικουμενική κίνηση -την οποία άκριτα χαρακτηρίζουν ως “παναίρεση”- είναι προδοσία της Ορθοδοξίας. Δεν δυσκολεύονται μάλιστα να βάλουν στους αντιφρονούντες ετικέτες, όπως ” αιρετικοί”, “οικουμενιστές” (άγνωστη λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο,που γνωρίζει από αιώνες μόνο το “οικουμένη”, “οικουμενικός”). Πολλοί, όμως πιστεύουμε ότι είναι χρέος μας να συμμετέχουμε στους κοινούς προβληματισμούς προσφέροντας την Ορθόδοξη μαρτυρία. Τη γραμμή αυτή έχουν υιοθετήσει από ετών οι Σύνοδοι των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών…. Το βασικό ερώτημα είναι, ποιός τελικά αποφασίζει στην Ορθόδοξη Εκκλησία για το εκάστοτε πρακτέο και για το τί είναι αιρετικό; Ο Άλφα ή Βήτα ευσεβής μοναχός ή κληρικός; Διότι τάχα αυτός αυτεπάγγελτα “εκπροσωπεί” τον λαό, χωρίς μάλιστα να τον ρωτά; Μήπως έτσι κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε σε έναν τύπο “πρεσβυτεριανής Ορθοδοξίας”;
Αλλά ένα τέτοιο είδος δεν το γνωρίζει η Ορθόδοξη Παράδοση. Η Σύνοδος των επισκόπων έχει την ευθύνη να λαμβάνει αποφάσεις στα κρίσιμα θέματα και να καθορίζει την εκάστοτε Ορθόδοξη στάση. Προφανώς, υπάρχουν πολλά προβλήματα θεολογικά, εκκλησιολογικά, πρακτικά, τα οποία χωρίζουν τους χριστιανούς της Ευρώπης. Θα χρειασθεί ασφαλώς υπεύθυνη και συστηματική συζήτηση επί διαφόρων θεμάτων. Κανείς δε από όσους μετέχουμε στις διαχριστιανικές σχέσεις δεν είναι διατεθειμένος να αρνηθεί την Ορθόδοξη ταυτότητά του ή να κάνει συμβιβασμούς στην πίστη του προδίδοντας την Ορθόδοξη παράδοση. Άλλωστε, η ουσιαστική συμβολή μας δεν είναι ο συμβιβασμός ή η σιωπή, αλλά η σοβαρή κριτική σκέψη, η προσφορά του θησαυρού της Ορθόδοξης παραδόσεως και θεολογίας που συνδέει οργανικά το σήμερα με την αποστολική εποχή”.
Τι έχει να πει ο άγιος Αλβανίας για τις περί οικουμενισμού και οικουμενιστών κατηγορηματικές απόψεις και θέσεις των νεοτέρων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων και κυρίως για την ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥΣ επί του προκειμένου ζητήματος; “Εική και ως έτυχεν” είπαν τα όσα είπαν και έγραψαν;
Ας αναιρέσει ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας δι’επιχειρημάτων, εννοείται, και όχι διά ετικεττών, τις οποίες επικαλέστηκε, του τύπου “υπερ-συντηρητικοί” τα όσα μνημειώδη έχουν καταθέσει στην εκκλησιαστική παρεμβολή οι προαναφερθέντες.
Άκριτα, λοιπόν, και κατά τρόπο επιπόλαιο ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τον οικουμενισμό, φορεύς και πραγματοποιός του οποίου τυγχάνει η δυσώνυμη “οικουμενική κίνηση” με κυριότερο μοχλό το ΠΣΕ, στα πλαίσια του οποίου θεσμικό ρόλο κατείχε στο παρελθόν και ο ειρημένος πρωθιεράρχης, ως “παναίρεση”; Τι δε να πούμε και για τη σχετική συγκλονιστική πνευματική εμπειρία του οσίου γέροντος π.Γαβριήλ Διονυσιάτου που έφερε στο φως της δημοσιότητος ο καθηγητής της Ορθοδόξου Δογματικής κ.Τσελεγγίδης;
Όσο δε για την “ορθόδοξη μαρτυρία” που ΔΗΘΕΝ δίδουν όσοι “ορθόδοξοι” συμμετέχουν στην “οικουμενική κίνηση” τι φω και τι λαλήσω!
Ποια “ορθόδοξη μαρτυρία” δώσατε, άγιε Αλβανίας, στην Ασσίζη το 2011 μαζί με τον “έτερο φωστήρα” του οικουμενισμού, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, συμπροσευχόμενοι, κατά παράβαση των σχετικών Θείων και Ιερών Κανόνων, (φαίνεται ότι οι τελευταίοι μάλλον ισχύουν για το χριστιανικό…προλεταριάτο και όχι για κάποιους μεγαλόσχημους…) με αιρετικούς και αλλοθρήσκους;
Ή ποια “ορθόδοξη μαρτυρία” παρέσχε το Μπάλαμαντ, το Πουσάν, η Γροιλανδία, η Ραβένα, το Πόρτο Αλέγκρε, το Σαμπεζύ, οι “θρονικές εορτές” του 2006 και άλλα παρόμοια αίσχη (η λέξη “αίσχη” είναι πολύ αμβλεία και βαρύτερη έκφραση θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε…);
Δεν πρόκειται άγιε Αλβανίας για “ορθόδοξη μαρτυρία” αλλά για “προδοσία” της Ορθοδοξίας. Υφίσταται σχετικό άφθονο διαδικτυακό υλικό ώστε παρέλκει κάθε περαιτέρω ανάλυση.
Όσον δε αφορά στην υπό του αρχιεπισκόπου Αλβανίας επίκληση του λαού του Θεού στο παραπάνω κείμενο, τον οποίο ΔΗΘΕΝ “δεν εκπροσωπούν” οι ευσεβείς μοναχοί και λοποί κληρικοί που αποτελούν τη ζώσα φωνή της αγρυπνούσης εκκλησιαστικής συνειδήσεως δε νομίζω ότι αυτή χρήζει ιδιαιτέρου σχολιασμού. Άλλοι είναι εκείνοι που ενεργούν καταφανώς ερήμην του πιστού λαού και σε προφανή αντίθεση προς το φρόνημα και τη θέληση του τελευταίου. Πρόκειται για κάποια υπεροχικά εκκλησιαστικά πρόσωπα που καταπατούν αδεώς του Θείους και Ιερούς Κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις αιρετικών και αλλοθρήσκων, υπογράφουν προδοτικά κείμενα, κατασκανδαλίζουν τον πιστό λαό για τον οποίον κατά τα άλλα κόπτονται, πυροδοτούν ενδοορθόδοξες διαιρέσεις και σχίσματα, αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο του πληρώματος, συμμετέχουν με θεσμικούς ρόλους σε παν-προτεσταντικούς παναιρετικούς “εκκλησιαστικούς” οργανισμούς κ.ο.κ.
Μήπως τους “γνωρίζει” αυτούς τους τελευταίους ο άγιος Αλβανίας;