Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! ΜΕΡΟΣ Γ΄: «Η ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ».

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ 

ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ!

ΜΕΡΟΣ Γ΄:

«Η ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ».

 

Πάπυρος ἀπό τό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

Διαβάστε τό Α΄ Μέρος ἐδῶ:

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! «ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ…» «Σημείον αντιλεγόμενον», η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού! ΜΕΡΟΣ Α΄: ΟΧΙ! ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΘΥΜΟ.
Διαβάστε τό Β΄ Μέρος ἐδῶ:

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! «ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ…» «Σημείον αντιλεγόμενον» η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού! ΜΕΡΟΣ B΄: ΤΑ ΕΘΝΗ,ΟΙ ΛΑΟΙ, ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ, ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ. ΚΙΝΔΥΝΟΣ!

[Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ

 ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΤΕΧΟΥΝ…

( ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ Η ΚΡΗΤΗ Ή ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ;)]

Αγαπητοί αδερφοί ,πρόχειρα γράφω για τη Μια αλήθεια του Χριστού και της Στρατευμένης Εκκλησίας Του, και ζητάω εξαρχής συγγνώμη για τη βιασύνη μου, να μιλήσω και πάλι με την προχειρογραφία αυτή που καταθέτω στη κρίση σας .Και οι λίθοι κεκράξονται! Πώς λοιπόν αυτός που κατέχει ή γνωρίζει και τα ελάχιστα να μην τα καταθέτει ταπεινά στα πόδια των ‘’Αγίων’’ πρώτα για να θεραπεύσει τις δικές του θεολογικές ‘’πληγές’’, και έπειτα να γίνει η ελάχιστη αφορμή προς οικοδομή του αγωνιστικού φρονήματός μας;

Έχοντας αυτά κατά νου , και ζητώντας τις προσευχές του πνευματικού μου Αρχ. Μαξίμου Καραβά , των Αγίων Πατέρων μας , τις πρεσβείες, της Θεοτόκου και Πάντων των Αγίων (των οποίων και την ετήσιων μνήμη θα γιορτάσουμε την προσεχή Κυριακή) , παίρνω θάρρος για να εκφράσω και εγώ τον Μεγάλο κίνδυνο του σχίσματος που καθαρά φαίνεται στον ορίζοντα.

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ Η ΚΡΗΤΗ Ή ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ;

Αυτό που εξ αρχής θέλουμε να πούμε στους ευλογημένους Ιεράρχες μας, που βρίσκονται μέσα στην ‘’Αυλή’’ της Ακαδημίας της Κρήτης είναι: Πρώτα.. «12 Εάν όμως δεν δεχθούν τας ειρηνικάς σας προτάσεις και θελήσουν να κάνουν πόλεμον εναντίον σας, θα πολιορκήσετε την πόλιν, 13 μέχρις ότου Κύριος ο Θεός σας παραδώση αυτήν εις τα χέρια σας…» (Δευτερονόμιο Κεφ. 20, στίχ. 12-13). Και έπειτα αν είναι δυνατόν, ημέρα Τετάρτη να βγείτε στην Αυλή της Ακαδημίας, και να μας πείτε δύο πράγματα για την έκβαση του πράγματος! (Μη τυχόν και φτάσουν οι πιστοί, μετά από πέντε μήνες, να ρωτάνε: <<Κατά το σύνηθες: «Πως τα υμέτερα;»>> (Από Άρθρο του Δ. Νατσιού: «Στώμεν καλώς, στώμεν Ορθοδόξως»). Ευχαριστώ το Θεό και λέγω…

«Στο μέσον της Αγίας και μεγάλης Συνόδου»!

Στο μέσον της μεγάλης εορτής της Σκηνοπηγίας «ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε», (‘’ανέβηκε στην αυλή του ναού και εδίδασκε τα πλήθη’’ με πολύ θάρρος) (Ιωάν. 7,14).Τρεις ημέρες ήταν ο Ιησούς «ως εν κρυπτώ» ανάμεσά τους, δίχως δηλαδή να τον βρίσκει κανείς! Οι Ισραηλίτες, επτά ημέρες, γιόρταζαν και θυμόνταν τα 40 χρόνια που έζησαν μέσα στην Έρημο και ειδικότερα, μέσα στις Σκηνές! Όπου κατασκήνωναν, είτε για να ξεκουραστούν, είτε για να οχυρωθούν και να πολεμήσουν, ο τόπος ‘’έμοιαζε’’ με Στρατόπεδο! Οι κίνδυνοι παντού! «Διέλθετε και επανέλθετε από την μίαν είσοδον του στρατοπέδου».(Μωϋσής).

<< Είπε προς αυτούς ο Μωυσής’ «τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Ισραήλ: Ζωσθήτε ο καθένας σας και θέσατε την ρομφαίαν σας εις τον μηρόν, διέλθετε και επανέλθετε από την μίαν είσοδον του στρατοπέδου και θανατώσατε καθένας τον ένοχον αδελφόν του, τον φίλον του, τον συγγενή του…»! Που αλλού να στείλουμε το μήνυμα που κρύβει ο λόγος αυτός (της Αγίας Γραφής) παρά στους μετέχοντες ‘’Σκοπούς’’ που φιλούν τα Όρια της Στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού, στους μετέχοντες δηλαδή Επισκόπους μας που «ως εν κρυπτώ» βρίσκονται ανάμεσα σε υπερήφανες ‘’γλώσσες’’ Πανεπιστημόνων; Τελικά, Στρατόπεδο ή κατασκήνωση στήθηκε στην Κρήτη;

Ο Μωυσής άργησε μόλις 40 και μία ημέρες, και οι υιοί Ισραήλ έλεγαν΄ που είναι αυτός που μας έβγαλε από την Αίγυπτο, δηλαδή από τη Χώρα των παθών, και της Ασωτίας… που είναι΄ έχει σαράντα ημέρες να δώσει σημεία ζωής! Πρωί πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, διεκπεραίωσαν την λατρεία του ‘’χρυσού’’ μοσχαριού (εννέα το πρωί) και από το μεθύσι τους ξεσήκωσαν τον ‘’κόσμο’’ του θεάματος, γιατί αμέσως μετά την λήξη της μεγάλης Τελετής: "έτρωγαν, έπιναν, χόρευαν και έπαιζαν"! Όμως αμέσως μετά το ολοκληρωτικό ‘’μεθύσι’’ τους, έπεσαν μέσα στο στόμα του θανάτου, 3.000 άνδρες(!), «και θανατώσατε καθένας τον ένοχον αδελφόν του, τον φίλον του, τον συγγενή του».( Μωϋσής).

Αδελφοί μου όπως γνωρίζουμε, οι δύο άντρες, ο Μωυσής μαζί με τον Ιησού του Ναυή επιστρέφουν από το όρος Σινά, κρατώντας τις δύο Θεοχάρακτες Πλάκες με τις δέκα εντολές κα καθώς΄ πλησιάζουν στο στρατόπεδο ακούνε από μακριά ‘’πολεμικές κραυγές’’… Αν και σαράντα χρόνια οι παίδες των Εβραίων ζούσαν μέσα σε σκηνές, η Αγία Γραφή δεν ομιλεί περί Κατασκήνωσης αλλά για Στρατόπεδο! «Ζωσθήτε (λέγει) ο καθένας σας και θέσατε την ρομφαίαν σας εις τον μηρόν, διέλθετε και επανέλθετε από την μίαν είσοδον του στρατοπέδου και θανατώσατε καθένας τον ένοχον…» (εαυτόν του)…

«Και θανατώσατε καθένας τον ένοχον…»!!! Νο aytoxiria!

Φυσικά στην όντως νέα εποχή της ‘’Καινής Διαθήκης’’, μετά την Μία μεγάλη Θυσία του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.. την Ανάστασή Του.. και την Ανάληψή Του (που δηλώνει «την βεβαιότητα της Εκκλησίας μας για το «ότι σβήστηκε η αμαρτία μας και συμφιλιώθηκε ο Θεός μαζί μας»)… στην νέα εποχή λοιπόν, της ‘’Καινής Διαθήκης’’ όπου ο “θάνατος θανατώθηκε και εμείς ζωοποιηθήκαμε”… η εφαρμογή της Εντολής του Θεού: «τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Ισραήλ: Ζωσθήτε ο καθένας σας και θέσατε την ρομφαίαν σας εις τον μηρόν..», έχει να κάνει με τους Επισκόπους που συμμετέχουν στην Μεγάλη Σύνοδο΄ «..και θανατώσατε καθένας τον ένοχον αδελφόν του, τον φίλον του τον συγγενή του», δηλαδή κάθε ‘’μεθυσμένο’’ άντρα. Έτσι έκαναν και οι Ιερείς της φυλής Λευί που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Μωϋσή. <<26 εστάθη όρθιος ο Μωυσής εις την είσοδον του στατοπέδου και είπεν’ «όποιος είναι με τον Κύριον, ας έλθη προς εμέ» Συγκεντρώθησαν αμέσως γύρω από αυτόν όλοι οι της φυλής Λευί 27 Είπε προς αυτούς ο Μωϋσής’ «τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Ισραήλ»…>> (Έξοδ. 32, 26)

Στο Δευτερονόμιο (Βιβλίο της Αγίας Γραφής), βρίσκουμε πάλι, στο Κεφ. 20

συγκεντρωμένους τους εξής μεγάλους «Νόμους του Πολέμου»: «(12) Εάν όμως δεν δεχθούν τας ειρηνικάς σας προτάσεις και θελήσουν να κάνουν πόλεμον εναντίον σας, θα πολιορκήσετε την πόλιν, (13) μέχρις ότου Κύριος ο Θεός σας παραδώση αυτήν εις τα χέρια σας, οπότε σεις θα περάσετε εν στόματι μαχαίρας πάντα αρσενικών της πόλεως. (14) Τας γυναίκας όμως και τα παιδιά και τα κτήνη και όλα όσα υπάρχουν εις την πόλιν… (δεν θα τα πειράξετε)». (Αλήθεια πόσα χρόνια κράτησε η ‘’αγώνια’’ της feraras;)!!!

Από την «Ανταλλαγή των δώρων» στην προδοσία των αρχόντων!

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: <<Δύο εχθροί όταν συμφιλιώνονται στέλνουν δώρα ο ένας στον άλλο. Η ανταλλαγή των δώρων είναι βεβαίωση της συμφιλιώσεώς τους>> .Με το παράδειγμα αυτό ο ιερός Πατήρ εκφράζει την βεβαιότητα της Εκκλησίας μας για το «ότι σβήστηκε η αμαρτία μας και συμφιλιώθηκε ο Θεός μαζί μας».Αλλά δυστυχώς, η Εκκλησιαστική Ιστορία μας, διασώζει μία ακόμη συμφιλίωση, δύο μεγάλων άνδρων’ του Πιλάτου και του Ηρώδη. Αυτοί οι δύο αντάλλαζαν τον Ιησού (Τον όντα ΆγιΟν) ως ‘’Δώρο’’, και από κρίση σε κρίση, έφτασε ο Ένας από τους δύο στο τελικό συμπέρασμα (της αξιολόγηση Του): «Νίπτω τας χείρας μου..».( Κακό πράγμα η ζήλια, γιατί αυτή έτρεφε, το υπέρ-μίσος των Φαρισαίων για τον Χριστώ). Αλλοίμονο τελικά, εάν η παραπάνω («Νίπτω τας χείρας μου..») τακτική συνεχιστεί από τους ήδη μετέχοντας, στη Σύνοδο, αγίους Επισκόπους μας. Ουαί!

Σκέψεις πριν την «Μεσσοπεντηκοστή»( της Μεγάλης Συνόδου)!

Την τέταρτη ημέρα της Μεγάλης εορτής της Σκηνοπηγίας (Μεσσοπεντηκοστής), «ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε» (Ιωάν. 7,14). Η ημέρα της Τετάρτης, αγαπητοί αδελφοί, είναι από την Αγία Εκκλησία μας αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό καθώς και στην Υπεραγία Θεοτόκο. Επίσης, μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στο υιό της ‘’απώλειας’’, στον Ιούδα τον (Δισκαρίου) Ισκαριώτη. Δυστυχώς δεν είναι μόνο η «Ανταλλαγή Δώρων» (Κοράν.… κ.λπ.). Δυστυχώς όπως δείχνουν και οι κάμερες… είναι και τα ‘’φιλιά’’ των δύο… είναι ο Φίλης και οι φιλικοί του ''Καιρού''.. είναι και οι δύο Ελισαάβετ… είναι και όλο το Θιβεεετ.. είναι και οι φίλες ''Γυναίκες’’ που θα πάρουν επίσημα (ποιο επίσημα δεν γίνεται) μέρος στην όντος Κατασκηνωτική Σύνοδο του αιώνα μας. Όμως από εδώ και πέρα Προσευχή.

Ας έχουμε τέλος, στον νουν μας ότι ο Ιησούς παραδόθηκε για χάρη μας σε χέρια αμαρτωλών ανδρών(και ας μην απορούμε πως αυτή η Σύνοδος, παρά τις προσευχές αγίων ανδρών πραγματοποιείται στις μέρες μας)… και επίσης την απάντηση που δίνει η Εκκλησία μας δια στόματος Αυγουστίνου Καντίωτη στο ερώτημα: « Ποιά ήτο η αφορμή να συνταχθή; Πώς έγινε το «Πιστεύω…»;

«Η αφορμή εδόθη από κάποιον που ωνομάζετο Άρειος.
Ο Άρειος δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ήταν μορφωμένος, ήξερε φιλοσοφία. Αλλά τι έπαθε; Υπερηφανεύθηκε. Νόμισε, ότι με το μικρό του μυαλό θα λύση τα μυστήρια της Θεότητας. Και έπεσε έξω.» (Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου,
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ(ΤΗΣ ΜΕΓΆΛΗΣ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΜΑΣ)»

Πριν ακούσουμε και πάλι μία γνωστή ‘’γλώσσα’’, ας έχουμε υπόψη την εκφρασθείσα ‘’γνώση’’ ενός μεγάλου συγχρόνου επιστήμονα που λέει ότι: «ο Θεός όταν έφτιαχνε τον κόσμο, όχι μόνο έπαιζε ζάρια, αλλά και δεν ήξερε που τα έριχνε»! Πάντως, για να μην αδικούμε τον άνθρωπο για το ’’σκόρπιων’’ της ιδέας που έχει περί θεού, ας σκεφτούμε θετικά: Ένα καλό λοιπόν είναι ότι, αναγνωρίζει, ο ίδιος, ως αρχή του κόσμου τον Θεό… και δεύτερο καλό (που προέκυψε «εξ αφορμής») είναι η απορία: «Και ποια θα ήταν η δουλειά του, και πως θα γινόταν τόσο μεγάλος επιστήμονας, εάν ήταν όλα στην θέση τους ,και σε πλήρη αρμονία;».

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟϊΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΆΣΕΩΣ. ΤΟ ΑΚΡΙΒΌ ΔΏΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ.

ΠΡΟϊΟΝ ΥΨΗΛΟΤΑΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ: Το «Πιστεύω…». Ένα «Μνημείο αθάνατο»!

Ποια είναι η φωνή αυτή των Πατέρων μας; Ποιο είναι το έργο τους; Απάντηση παίρνουμε από τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο Καντιώτη: «Είχαν αφοσιωθή εξ ολοκλήρου στη μεγάλη τους αποστολή. Ήταν αφιερωμένοι στο Θεό. Με τη φωτεινὴ διδασκαλία τους έθρεψαν τα πνεύματα των ανθρώπων, με τους κόπους και τους μόχθους των εκαλλιέργησαν το λαό, και με τα αίματα και τις θυσίες τους γιγάντωσαν το δέντρο της χριστιανοσύνης. Αυτοὶ είνε οι μεγάλοι πατέρες, «πατέρες ουρανόφρονες».
Ποιό είνε το έργο των αγίων πατέρων; Αφήνουμε όλα τα άλλα. Από τα έργα τους υπάρχει ένα που μένει αθάνατο. Το ακούνε και θα το ακούνε επί αιώνες γενεές γενεών. Είνε το Σύμβολο της πίστεως, το «Πιστεύω…».
Εορτάζουμε τους πατέρας. Και έργο των πατέρων είνε το «Πιστεύω…». Δεν βρίσκεται άλλο τέτοιο έργο. Μη μου μιλάτε για Πλάτωνα, για Αριστοτέλη, για ανθρώπινα κατασκευάσματα. Πάρτε αυτὸ το «Πιστεύω…» και ζυγίστε το. Τί σοφία έχει μέσα! Είνε μεγαλούργημα, μνημείο αθάνατο γραμμένο στην ελληνικὴ γλώσσα. Το Πνεύμα το άγιο εφώτισε τους αγίους πατέρας για να το συντάξουν».

Αδελφοί εν Χριστώ, όσα γράψαμε, με αφορμή την γιορτή της Μεσσοπεντηκοστής, προσευχόμαστε να γίνουν μία μικρή παρηγοριά στους άξιους Πνευματικούς μας Πατέρες, στους άγιους κληρικούς μας που αγωνίζονται ποικιλοτρόπως εναντίων των αιρέσεων! Ζούμε αυτές τις ημέρες, υπό την σκιά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και υπό την σκιά της Μεγάλης Υποδιαίρεσης, που είναι η «υπό αίρεση»* Δύναμη. Η δυνατότητα δηλαδή που δίνεται στον καθένα, να αρνηθεί ακόμη και την λογική της υπάρξεώς του ανθρώπου, αλλά και όλου του κόσμου! Η έκρηξη αγάπης στην εποχή μας, μοιάζει με νάρκη στην αυλή των «άπειρων εθνών» και «νεαρών βασιλιάδων» του κόσμου! Ου μη γένοιτο… η λέξη Πιστεύω να έρθει ώρα να βγει από τη ζωή μας!!!!

* (Υπό αίρεση = με δυνατότητα επιλογής )

Kαι επειδή η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης ας…:<<Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης (ο Ακρίτας), απαντάει… : « Ποιά ήτο η αφορμή να συνταχθή; Πώς έγινε το «Πιστεύω…»; «Η αφορμή εδόθη από κάποιον που ωνομάζετο Άρειος...» (Αυτός πρώτος ανέβηκε στο βάθρο, άραγε ποιος θε να είναι ο τελευταίος;)

«ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ,(Μαράν αθά)».

Θα συνεχίσουμε να επιμένουμε στον ‘’καθαρό’’ αγώνα που θα πρέπει εμείς οι πιστοί (ο πιστός λαός του Θεού, κληρικοί και λαϊκοί), να κάνουμε στις έσχατες αυτές ημέρες,Ας έχουμε υπόψη αδελφοί μου, ότι το «Μαράν αθά» στρέφεται εναντίων όλων ημών των πιστών που κινδυνεύουμε να γίνουμε ‘’κόσμος’’. Ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος γράφει: «Μαράν αθά», αφού πρώτα τονίζει (ο Παύλος) σε πολύ έντονο ύφος ‘’εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα’’» (Α' Κορ. ΙΣΤ' 22). Εάν κανείς δηλ. δεν αγαπά με την καρδιά του τον Κύριο Ιησού Χριστό, ας είναι χωρισμένος από το σώμα της Εκκλησίας. Ο Κύριος έρχεται»!!

ME TIMH

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ,

ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ , «ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»,

 ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016