Ὅτι πρέπει νά ἀναζητοῦμε
τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς
Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Μωϋσῆ,
Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Μωϋσῆ,
ἐκ τοῦ βιβλίου:
Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου
Τόμος Α΄
Ὅλος ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά στοχεύει στήν ἀπόκτηση καθαρῆς καρδιᾶς.
Γιά χάρη της πρέπει νά ἀποζητᾶμε τήν ἡσυχία. γι' αὐτήν πρέπει νά νηστεύουμε. Γι' αὐτή πρέπει νά ἀγρυπνοῦμε, νά ὑπομένουμε τή κακοπάθεια, νά γυμνητεύουμε, νά μελετοῦμε. Γι' αὐτήν πρέπει νά ἀσκούμαστε σέ ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές, μέ τίς ὁποῖες θά μπορέσουμε νά προετοιμάσουμε τήν καρδιά μας καί νά τή φυλάξουμε ἄθικτη ἀπό τά πάθη. Ἔτσι ἡ καρδιά, ἀνεβαίνοντας ἄνετα τήν κλίμαδα τῶν ἀρετῶν, θά φθάσει στήν τέλεια ἀγάπη.
Ἄς πᾶμε τώρα στό θέμα τῶν ἀσκήσεων, γιά τό ὁποῖο πρίν μιλήσαμε. Θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι δέν πρέπει ποτέ νά νικηθουμε ἀπό τό θυμό, ἀπό τήν ὀργή ἤ ἀπό κάποιο ἄλλο πάθος.
Γιά παράδειγμα ἀναφέρω τό γεγονός ὅτι, πολλές φορές, προκύπτει κάποια ἀνάγκη καί μᾶς ζητιέται νά ἀφήσουμε τόν Κανόνα μας, ἐπειδή χρειάζεται νά ἀσχοληθοῦμε μέ κάποια ἄλλη χρήσιμη καί ἀπαραίτητη διακονία. Ὁ λόγος ἀκριβῶς πού στέργουμε αὐτές τίς ἀσκήσεις εἶναι τό ξεπέρασμα τῶν παθῶν. Γιατί δέν ζυγίζει τόσο τό κέρδος ἀπό τή νηστεία, ὅσο ἡ ζημιά ἀπό τό θυμό. Καί τό ὄφελος ἀπό τήν ἀνάγνωση δέν εἶναι τόσο μεγάλο, ὅσο τεράστιο εἶναι τό κακό πού προέρχεται ἀπό τήν καταφρόνηση τοῦ ἀδελφοῦ.
Ὅλα αὐτά τά πράγματα, δηλαδή τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τή φυγή ἀπό τόν κόσμο, τή μελέτη τῶν Γραφῶν, πρέπει πάντα νά τά κάνουμε σέ ἄμεση ἀναφορά μέ τόν κύριο σκοπό μας, πού εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί ἡ ἀγάπη. Δέν πρέπει ἐξαιτίας τους νά ξεμακραίνουμε ἀπό τήν κύρια ἀρετή, δηλαδή, ἀπό τήν ἀγάπη. Γιατί, ὅσο αὐτή ὑπάρχει μέσα μας ὁλόκληρη καί ἄθικτη, δέν ταραζόμαστε κάθε φορά πού ἀναγκαζόμαστε νά παραλείψουμε κάτι ἀπό τά δευτερεύοντα πράγματα. Ἄν βγάλουμε ἔξω τήν κύρια αἰτία, δηλαδή τήν ἀγάπη, ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἐντελῶς ἄχρηστα.
Ἄς πάρουμε γιά παράδειγμα ἕναν τεχνίτη πού πάει νά ἀγοράσει τά ἐργαλεῖα, ὄχι ἁπλῶς γιά νά τά κατέχει χωρίς νά τά χρησιμοποιεῖ, οὔτε ἐπειδή νομίζει ὄτι θά ἔχει κάποιο κέρδος ἀπό μόνη τήν κατοχή τους, κρατώντας τα ἀχρησιμοποίητα. Τά ἀγαοράζει, γιά νά τά χρησιμοποιήσει. Ἔτσι θά πετύχει τήν πραγματική γνώση καί τόν σκοπό αὐτῆς τῆς τέχνης, γιά τήν ὁποία ἔχουν κατασκευασθεῖ αὐτά τά ἐργαλεῖα.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τή μελέτη τῶν Γραφῶν, τήν αὐταπάρνηση καί τήν ἀποταγή τῶν ὑπαρχόντων μας. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἡ τελειότητα, ἀλλά τά ἐργαλεῖα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς τελειότητας. Δέν βρίσκεται σέ αὐτά ἡ τελειότητα, ἀλλά αὐτά εἶναι μέσα γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ, πού εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς τελειότητας.
Ὅποιος ἀναπαύεται στά μέσα αὐτά καί εἶναι ἱκανοποιημένος μέ τήν ἀπόκτησή τους, σάν νά ἐπρόκειτο γιά τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, αὐτός ματαιοπονεῖ. Αὐτός ἔχει βάλει σκοπό του τίς διάφορες ἐπί μέρους ἀρετές καί σταματάει μέχρι ἐκεῖ, χωρίς νά μπορεῖ νά δεῖ μακρύτερα τόν τελικό σκοπό, γιά χάρη τοῦ ὁποίου ἀγωνίζεται. αὐτός ἔχει τά ἐργαλεῖα τῆς τέχνης του, ἀλλά ἀγνοεῖ τόν σκοπό, στόν ὁποῖο ἀσφαλῶς βρίσκεται τό ὅλο νόημα καί ἡ ἀξία τους.
Καθετί πού ταράσσει τήν καθαρότητα καί τήν εἰρήνη τοῦ νοῦ, ὅσο χρήσιμο καί ἀπαραίτητο κι ἄν φαίνεται, πρέπει νά ἀπορρίπτεται ὡς ἐπιζήμιο.
Ἄν πορευθοῦμε πάνω σ' αὐτή τήν βάση καί σ' αὐτό τόν κανόνα, θά ἀποφύγουμε τή βλάβη πού συντελεῖται μέσα μας ἀπό τά λάθη καί τίς ἰδιοτροπίες. Ἔτσι θά προευόμαστε σωστά καί κατευθείαν πρός τόν σκοπό μας καί θά φθάσουμε σέ αὐτόν μέ ἐπιτυχία.
Ἐκδόσεις: "ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
Γιά τό διαδίκτυο πληκτρολόγηση, δημοσίευση, τό:
Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/
Διαβάστε καί: