Οἱ βουλές τοῦ Κυρίου
(Τά δυσάρεστα γεγονότα
στούς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ).
Ἐκ τοῦ βιβλίου: "ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ",
Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου
Πολύ συχνά, καί
μάλιστα σέ ψυχές εὐσεβεῖς, ὁ Θεός οἰκονομεῖ τά πράγματα ἔτσι, ὥστε
γεγονότα δυσάρεστα νά ἔχουν κατάληξη εὐτυχῆ.
Ἄς θυμηθοῦμε μερικά
περιστατικά ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη.
Ὁ Ἰωσήφ, ὁ γιός τοῦ πατριάρχη Ἰακώβ, πουλήθηκε ἀπό
τους ἀδελφούς του καί κατέληξε στήν Αἴγυπτο, στό σπίτι τοῦ Πετεφρῆ. Ἡ
γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ εἶχε πονηρούς σκοπούς γιά τόν Ἰωσήφ. Στό τέλος τόν
συκοφάντησε καί τόν ἔστειλε στήν φυλακή.
Νόμιζε ὅτι ἔτσι τοῦ ἔκανε κακό.
Ἀπεναντίας, ἡ φυλακή ἦταν οἴκημα πιό ἥσυχο καί ἀσφαλισμένο ἀπό τό σπίτι
τοῦ Πετεφρῆ. Γιατί σ' ἐκεῖνο τό σπίτι μπορεῖ νά εἶχε πολλές ἀνέσεις, ἄλλα ζοῦσε σ' ἕναν ἀκατάπαυστο φόβο
ἀπό τίς ἁμαρτωλές ἐπιθέσεις τῆς ἀκόλαστης δράκαινας. Ἡ ἀγωνία του ἦταν
βασανιστικότερη ἀπό τήν ζωή τῆς φυλακῆς. Προτιμοῦσε νά ζεῖ μαζί μέ
κατάδικους παρά μέ μιά μανιασμένη κυρά. Στό δεσμωτήριο τόν παρηγοροῦσε ἡ
σκέψη ὅτι βρέθηκε ἐκεῖ γιά νά μή χάσει τήν ἁγνότητά του, ἐνῶ, ὅσο ἔμενε
κοντά της, ἔτρεμε μήπως ἡ ψυχή του τραυματιστεῖ. Ἔτσι, οὐσιαστικά δέν
μπῆκε σέ φυλακή, ἄλλα γλύτωσε ἀπό φυλακή. Ἦρθε σέ ρήξη μέ τόν ἐπίγειο
κύριό του, τόν Πετεφρῆ, ἀλλά σέ στενότερο σύνδεσμο μέ τόν οὐράνιο Κύριό
του, τόν Θεό.
Παλαιότερα οἱ ἀδελφοί του τόν εἶχαν πουλήσει σέ
Ἰσμαηλίτες ἐμπόρους. Στήν πραγματικότητα τόν ὠφέλησαν, γιατί τόν
ἀπάλλαξαν ἔτσι ἀπό τήν κακία τους καί τίς καθημερινές ἐπιβουλές τους.
Ὑπάρχει, ἀλήθεια, χειρότερο πράγμα, ἀπό τήν συμβίωση μέ ἀδελφούς πού σέ
φθονούν, σέ κατατρέχουν, σέ ἐπιβουλεύονται; Θέλησαν νά τοῦ κάνουν κακό,
μά ὁ Θεός τό γύρισε σέ καλό.
Καί ἀργότερα, ὅταν ὁ ἀρχιοινοχόος τόν ξέχασε, πάλι σέ
καλό τοῦ βγῆκε, γιατί ἀποφυλακίστηκε πιό ἐπίσημα καί πιό ἔνδοξα. Τήν
ἐλευθερία του δέν τοῦ τήν χάρισε ἡ ἀνθρώπινη καλοσύνη, ἄλλα ἡ θεία
πρόνοια. Ὁ Φαραώ τόν ἔβγαλε ἀπό τήν φυλακή, ὅταν τόν χρειάστηκε γιά νά
τοῦ ἐξηγήσει τά ὄνειρα. Ἔτσι, τόν ἔβγαλε ὄχι σάν βασιλιάς πού κάνει
εὐεργεσία, ἀλλά σάν βασιλιάς πού δέχεται εὐεργεσία. Ὁ Θεός δέν ἤθελε νά
εὐεργετηθεῖ ὁ Ἰωσήφ σάν δοῦλος, ἄλλα νά παρουσιαστεῖ στόν Φαραώ σάν
εὐεργέτης του, νά τοῦ συμπαρασταθεῖ στήν ἀνάγκη του καί νά τοῦ δείξει
πόση σοφία εἶχε.
Γι' αὐτό, λοιπόν, τόν εἶχε λησμονήσει ὁ ἀρχιοινοχόος,
γιά νά μήν τόν ἀγνοήσει ὁ Φαραώ, γιά νά μήν τόν στερηθεῖ ἡ Αἴγυπτος.
Γιατί ἄν ὁ ἀρχιοινοχόος τόν θυμόταν, θά ἔβγαινε νωρίτερα ἀπό τήν φυλακή,
καί τότε ἀναμφίβολα θά ἐπιθυμοῦσε νά γυρίσει στήν πατρίδα του. Ἔτσι,
ὅμως, ὅλη ἡ κατοπινή ἔνδοξη ἱστορία θά ματαιωνόταν. Τά τόσα ἐμπόδια -ἡ
ὑπηρεσία στό σπίτι τοῦ Πετεφρῆ, ἡ φυλακή καί, ἀργότερα, τό βασιλικό
ἀξίωμα- τόν κράτησαν ἐκεῖ, γιά νά πραγματοποιηθοῦν τά μεγάλα σχέδια τοῦ
Κυρίου.
Ἄς ἐξετάσουμε πολύ συνοπτικά καί τήν ζωή τοῦ πατέρα
τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ πατριάρχη Ἰακώβ. Ὁ ἀδελφός του Ἠσαῦ τόν φθόνησε καί
ζητοῦσε νά τόν σκοτώσει, ἀναγκάζοντάς τον ἔτσι νά φύγει ἀπό τήν πατρίδα
του. Τί συνέπειες εἶχε αὐτό; Πρῶτα-πρῶτα, ξεφεύγοντας τόν
κίνδυνο, βρῆκε ἀσφάλεια καί ἡσυχία. Ὕστερα, ἔμαθε νά ἐμβαθύνει
περισσότερο στά πράγματα, κι ἔτσι ἔγινε πιό σοφός. Καί τέλος, ἀξιώθηκε
νά δεῖ τό θαυμαστό ἐκεῖνο ὄνειρο μέ τήν κλίμακα.
Ἄλλα, θά μοῦ πεῖτε, στήν ξένη χώρα, τήν Μεσοποταμία, ὅπου πῆγε, δούλεψε σκληρά. Καί στήν ἀρχή, βέβαια, βρῆκε γυναίκα νά πάρει, τήν Ραχήλ,
καί κέρδισε τήν συμπάθεια τοῦ πεθεροῦ του, τοῦ Λάβαν, στήν συνέχεια ὅμως
ὁ Λάβαν τόν ἐξαπάτησε, δίνοντάς του γυναίκα τήν μεγαλύτερη κόρη του,
τήν Λεία. Ναί, ἔτσι ἔγινε, ἄλλα τοῦτο τόν ὠφέλησε, γιατί ἡ Ραχήλ ἦταν
στείρα, ἐνῶ ἀπό τήν Λεία ἀπέκτησε πολλά παιδιά.
Ἀργότερα ὁ Λάβαν τόν μίσησε. Μά καί τό μίσος αὐτό τοῦ
βγῆκε σέ καλό, γιατί ἔγινε ἀφορμή νά γυρίσει στήν πατρίδα του. Ἄν δέν
ἀντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα στήν Μεσοποταμία, δέν θά σκεφτόταν τήν
Χαναάν. Ὁ Λάβαν τοῦ κατακράτησε τόν μισθό τῶν κόπων του. Μήτε κι αὐτό
τόν ζημίωσε καθόλου, ἀφοῦ πρόκοψε καί πλούτισε περισσότερο ἀπό τόν
πεθερό του.
Τί βλέπουμε, λοιπόν; Ὅσο μεγαλύτερη ἐπιβουλή καί
ἐχθρότητα ἀντιμετώπιζε, τόσο περισσότερο προόδευε. Ἄν δέν ἔπαιρνε
γυναίκα πρῶτα τήν Λεία, δέν θ' ἀποκτοῦσε σύντομα τόσα παιδιά, ἄλλα θά
ἦταν γιά χρόνια ἄτεκνος καί θά θρηνοῦσε, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ Ραχήλ. Ἄν ὁ
Λαβαν δέν τοῦ στεροῦσε τόν μισθό του, δέν θά νοσταλγοῦσε τήν πατρίδα
του, δέν θά δενόταν πιό στενά μέ τίς γυναῖκες του, δέν θά γύριζε μέ δόξα
καί τιμή στήν γῆ Χαναάν, δέν θά συναντοῦσε στόν δρόμο τούς ἀγγέλους καί
τόν ἴδιο τόν Θεό.
Ἀξιοθαύμαστο, ἀλήθεια, εἶναι τό ὅτι ὁ Θεός μᾶς
εὐεργετεῖ μέσ' ἀπό γεγονότα πού φαίνονται ὄχι εὐνοϊκά καί εὐχάριστα,
ἄλλα ἐνάντια καί δυσάρεστα.
Ἐκδόσεις: "ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ"
Γιά τό διαδίκτυο ἐπιμέλεια-δημοσίευση, τό: