Στους έσχατους χρόνους

ο Θεός θα κρύψει από τους ανθρώπους, από τους πιστούς Του,

την πνευματική τους κατάσταση…

Βίντεο

Ένα μεγάλο μυστήριο των εσχάτων χρόνων αποκαλύπτουν ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ | Σημεία Καιρών

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (+1993) & Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (+1833).

Στους έσχατους χρόνους ο Θεός θα κρύψει από τους ανθρώπους, από τους πιστούς Του, την πνευματική τους κατάσταση. Δεν θα εργάζονται πλέον θαύματα και θα αισθάνονται σαν να έχουν ξεχαστεί από τον Θεό, σε μια κατάσταση κένωσης (σαν να μην έχουν χάρη). Αυτός είναι (για όλους) ο μόνος αληθινός δρόμος (όπως γράφει ο άγιος Σιλουανός), ο δρόμος των δακρύων.

Ο π. Σεραφείμ Rose (+1982) είπε, για το θέμα αυτό, σε ομιλία του στο Σαν Φρανσίσκο (3-8-1981): Μία άλλη φορά, ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ μίλησε στο Μοτοβίλωφ (ένα θεολόγο, στον οποίο είχε δείξει ποιος είναι ο σκοπός της πνευματικής ζωής, μεταμορφούμενος μπροστά του με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος). Μίλησε για τα αφορώντα την πνευματική κατάσταση των τελευταίων Χριστιανών που θα απομείνουν να πιστεύουν (αληθινά) στον Θεό πριν το τέλος του κόσμου:

«Και στις ημέρες αυτής της μεγάλης θλίψης, από την οποία δεν θα σωζόταν κανείς άνθρωπος, αν για χάρη των εκλεκτών δεν περικόπτονταν αυτές οι ημέρες, (σ’ αυτές τις ημέρες), οι πιστοί που θα έχουν απομείνει πρόκειται να βιώσουν οι ίδιοι, κάτι σαν αυτό που βιώθηκε από τον ίδιο τον Κύριο, όταν κρεμάμενος επί του Σταυρού, όντας τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, αισθάνθηκε τον Εαυτό του τόσο εγκαταλειμμένο από τη Θεότητά Του, που κραύγασε προς αυτήν»: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες»; (Ματθ. 27:45).

«Οι τελευταίοι Χριστιανοί, θα βιώσουν στον εαυτό τους μία παρόμοια εγκατάλειψη της (ανθρώπινης) φύσης τους από τη Χάρη του Θεού. Αλλά μόνο για μια πολύ σύντομη περίοδο, μετά το πέρας της οποίας, ο Κύριος δεν θα καθυστερήσει να εμφανισθεί με όλη τη Δόξα Του, και με όλους τους Αγίους Αγγέλους μαζί Του».

«Και τότε θα ολοκληρωθεί σε όλη την πληρότητά του κάθε τι που προορίσθηκε προ των αιώνων από την προαιώνια βουλή της Αγίας Τριάδος». (Είχε παλιότερα δημοσιευθεί στο Τhe Orthodox Word, 1973, Νο 50).

Οι άγιοι μάς βεβαιώνουν, με άλλα λόγια, ότι η αγωνιζόμενη Εκκλησία πρέπει και αυτή να βιώσει στη γη ό,τι και το αρχέτυπό της, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Στις έσχατες μέρες που αντιστοιχούν στη Σταύρωση του Κυρίου, το πιο οδυνηρό θα είναι ότι οι πιστοί θα εγκαταλείπονται από συγγενείς και φίλους, όπως και ο Ιησούς εγκαταλείφθηκε τότε από τους Μαθητές Του: «Τότε οι μαθηταί πάντες αφέντες αυτόν έφυγον».(Ματθ. 26:56). Η δικαίωση των ευσεβών έρχεται όμως σύντομα, με τη 2α Παρουσία.

Αλλά, όπως πριν τον καιρό των Παθών, ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα, αντίστοιχα και η Εκκλησία θα ζήσει την αναλαμπή της Ορθοδοξίας, η οποία ακολουθεί μετά τη «Μεγάλη Φωνή» του Λόγου που ανασταίνει τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό, σαν άλλο Λάζαρο (ή Ελλάσαρο). Διότι σαν συνέπεια θείας επέμβασης: «Στο τέλος οι Χριστιανοί θα νικήσουν» όπως προείπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την έκβαση του «Γενικού» ή 3ου παγκοσμίου πολέμου: