Η ηγεσία της Εκκλησίας
επρόδωσε την αποστολήν της
Σε κήρυγμα του ο Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος στην Ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Αιγίου είπε τα παρακάτω:
“Ἀδελφοί μου, δέν πρόκειται νά σᾶς κάνω κήρυγμα. Ἁπλῶς θέλω νά σᾶς καταθέσω τόν πόνον τῆς ψυχῆς μου.
Δέν γνωρίζω ἐάν θά ζῶ καί τοῦ χρόνου, ὥστε νά εἶμαι καί πάλιν κοντά σας μιά τέτοια ἡμέρα, γι’ αὐτό ἀκριβῶς θέλω νά καταθέσω τόν πόνον τῆς ψυχῆς μου πρός ἐσᾶς, τούς λίγους Αἰγιῶτες προσκυνητές τῆς Παναγίας μας, τῆς Τρυπητῆς, ὅσοι ἤλθατε ἀπόψε ἐδῶ, διά νά ψάλλουμε τούς πρώτους Χαιρετισμούς!
Τά μάτια τῆς ψυχῆς μου στάζουν αἷμα καί τά μάτια τοῦ σώματός μου στάζουν καυτά δάκρυα, ἐπειδή δέν ἠμπορῶ νά ἀτενίζω αὐτό τό θέαμα! Στούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας οἱ Ναοί ἄλλοτε ἦσαν κατάμεστοι! Σήμερα ἐδῶ εἰς τόν Ναόν τῆς Φανερωμένης εἴμεθα μόλις 20 ἕως 30 ἄτομα!
Ἀδελφοί μου, τί σημαίνει αὐτό;
Σημαίνει, ὅτι ἀλλοιώθηκε τό περιεχόμενον τῆς πίστεώς μας! Σημαίνει, ὅτι ἡ Ἡγεσία τῆς Εκκλησίας ἐπρόδωσε τήν ἀποστολήν της! Ναί, θά τό ἐπαναλάβω: Ἡ Ὀρθοδοξία στήν Ἑλλάδα μας προδόθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική της Διοίκηση, δηλ. ἀπό ἐμέ καί τούς ἄλλους Ἀρχιερεῖς, πού συγκροτοῦν τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ὅταν ἤμουν παιδί, ἔζησα τά μαῦρα χρόνια τῆς Κατοχῆς καί τοῦ Συμμοριτοπολέμου! Χρόνια δύσκολα, κυριολεκτικῶς μαῦρα χρόνια!
Τότε λοιπόν, ἔζησα τό ἑξῆς φαινόμενον: Στίς δυσκολίες καί στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς οἱ ἄνθρωποι ἔτρεχαν στήν Ἐκκλησία, διά νά παρακαλέσουν τόν Θεόν, καί μάλιστα τήν Μεσίτρια τοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων, τήν Παναγία μας, τήν Μητέρα μας, τήν Προστάτιδά μας, νά μᾶς προστατεύσῃ!
Ἀντιμετωπίζαμε δηλαδή τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς ἀγκαλιά μέ τόν Θεόν! Ἤμασταν μέσα στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ! Ἐκάναμε ἀγρυπνίες, λιτανεῖες, παρακλήσεις, νηστεῖες κλπ. Κοινωνούσαμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων!
Προσπαθούσαμε νά εἴμεθα ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, ὥστε νά βιώνουμε αὐτό, τό ὁποῖον περιέχουν τά ἑξῆς λόγια: «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῶ». Καί τό ἄλλο, τό ὁποῖον ψάλλομεν εἰς τήν Ἀρτοκλασίαν: «πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ!»
Ποιά, λοιπόν, εἶναι ἡ ἀλλοίωσις τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεώς μας; Ποιά εἶναι ἡ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας μας σήμερα στήν Ἑλλάδα καί ὅπου ἀλλοῦ γίνεται; Οἱ διοικοῦντες σήμερα τήν Ἑλλάδα μας Πολιτικοί καί Ἐκκλησιαστικοί Παράγοντες, δυστυχῶς, εἶπον στόν σύγχρονο ἄνθρωπο: «Ἄνθρωπε, ὁ Κορωνοϊός εἶναι μεγάλος κίνδυνος! Μεταδίδεται πολύ εὔκολα! Κινδυνεύεις! Νά κλεισθῇς, λοιπόν, στό σπίτι σου! Ἄφησε τόν Θεό! Ἄφησε τήν Ἐκκλησία! Ἄφησε τήν Παναγία! Ἄφησε τούς Ἁγίους σου! Κλείσου στόν ἑαυτό σου, γιά νά σωθῇς!».
Αὐτό ὅμως εἶναι μία συνταγή καταστροφῆς! Ἐπειδή, ὅταν ὁ ἄνθρωπος κλείνεται στόν ἑαυτό του, τότε αὐτομάτως ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεόν! Δέν ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας οὔτε σ’ αὐτή τήν ζωή, οὔτε καί στήν αἰωνιότητα!
Συνεπῶς ἀπόψε σᾶς ἐκφράζω τόν πόνον τῆς ψυχῆς μου γι’ αὐτήν τήν ἀλλοίωσιν! Διότι ἀντί νά εἴμεθα ὅλοι ἐδῶ γονατιστοί σέ μιά κατάμεστη Ἐκκλησία καί νά παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον μέ τά γνωστά λόγια «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς», ἀντί νά παρακαλοῦμε τήν Θεοτόκον, μέ τά ἐπίσης γνωστά λόγια «τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου», ἔχουμε κλεισθῆ στά σπίτια μας καί προσπαθοῦμε νά ζήσουμε καί νά ἐπιβιώσουμε χωρίς τόν Θεόν!
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ πλάνη, τήν ὁποίαν βιώνουμε σήμερα στήν Ἑλλάδα!
Εὔχομαι ὁ Θεός νά μᾶς συγχωρήσῃ γι’ αὐτό τό μεγάλο ἔγκλημα! Εἴμεθα οἱ δολοφόνοι τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ὄχι, βέβαια, ἐσεῖς καί ἐγώ, πού εἴμαστε ἐδῶ ἀπόψε, ἀλλά γενικώτερα ἡ Ἑλληνική Κοινωνία. Σήμερα ἡ Κοινωνία τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν, μέ τήν σιωπή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἡγεσίας της, εἶναι δολοφόνος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας.
Πρίν ἔλθω ἐδῶ μοῦ τηλεφώνησαν κάποιοι πιστοί χριστιανοί καί μέ παρεκάλεσαν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Σεβασμιώτατε, βοηθῆστε μας! Θέλουμε νά ἐκκλησιασθοῦμε! Θέλουμε νά παρακολουθήσουμε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας, ἀλλά δέν μποροῦμε, διότι ἡ Ἀστυνομία εἶναι ἔξω ἀπό τόν Ναόν τῆς Φανερωμένης καί ἐλέγχει τούς εἰσερχομένους».
Ἔδωσα τήν ἑξῆς ἀπάντησιν: «Παρακαλῶ, μή μέ ἀνακατεύετε. Ἐγώ τώρα πλέον δέν ἀσχολοῦμαι μέ τήν ἐκκλησιαστικήν Διοίκησιν! Κάνετε ὅ,τι σᾶς φωτίσει ὁ Θεός!»
Καί δέν εἶναι μόνον ἡ Ἀστυνομία! Ἐμπόδιον ἐπίσης εἶναι καί κάποιοι ζηλωτές χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι συνεπείᾳ τοῦ Κορωνοϊοῦ ἔχουν ὑποστεῖ πανικόν!
Εἶναι τά θύματα ἀπό τόν φόβον τοῦ Κορωνοϊοῦ! Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί μεταβαίνουν εἰς τόν Ναόν, φέροντες τήν γνωστήν μάσκαν.
Αύτοί, λοιπόν, ὅταν ἴδουν νά εἰσέρχεται εἰς τόν Ναόν ἕνας πιστός χωρίς νά φέρῃ τήν δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως μάσκαν, τηλεφωνοῦν ἀμέσως στήν Ἀστυνομία καί καταγγέλλουν τό γεγονός, ὁπότε ἡ Ἀστυνομία ἔρχεται μέσα στο Ναό παρά τό γεγονός, ὅτι ὁ χριστιανικός Ναός, ὡς τόπος λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἔχει τό ἄβατον!
Καί ἡ Ἀστυνομία τί νά κάμῃ; Ἔχει λάβει ἐντολές, ὁπότε οἱ ἀστυνομικοί ὀφείλουν νά κάνουν τό χρέος των. Ἔρχονται στό Ναό καί βάζουν πρόστιμον τόσον εἰς τούς πιστούς, ὅσον καί εἰς τόν Ἐφημέριον!!!
Ἀδελφοί μου, κλαίει, λοιπόν, ἡ ψυχή μου! Ματώνει ἡ ψυχή μου, ματώνουν καί τά μάτια μου! Προσεύχομαι καί λέγω: «Ὑπεραγία Θεοτόκε μή μᾶς ἐγκαταλείπεις!
Ἐμεῖς φεύγουμε ἀπό τήν ἀγκαλιά Σου! Φεύγουμε ἀπό τήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐσύ ὅμως, Παναγία μου, μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς! Βάλε μας πάλι στήν ἀγκαλιά Σου.
Βάλε μας πάλι στό σωστό δρόμο! Κάνε τήν Ἑλλάδα νά εἶναι καί πάλι χώρα πιστῶν ἀνθρώπων στόν ἀληθινό Θεό! Σῶσε μας, Παναγία μου! Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου».
Ἀμήν!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου