π. Διονύσιος Ταμπάκης
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ οἱ ἑρμηνεῖες καὶ οἱ ἐτυμολογίες τῆς πιὸ σπουδαίας λέξης, της "ἐλευθερίας" στὸ Ἑλληνικο λεξικό.
Τὴν
πιὸ σοφὴ ὅμως τὴν ἔμαθα ἀπὸ μία ἁπλὴ κυρία σὲ ἕνα ψιλικατζίδικο
λέγοντας πὼς ἡ ἐλευθερία γεννιέται ἀπὸ τὶς λέξεις ἔλευσις + ὅρια. Δηλαδή
εἶμαι ἐλεύθερος ὅταν βάζω ἔξω μου καὶ μέσα μου ὅρια.
Οὐτοτρόπως
ἡ ἐλευθερία μας καὶ τὰ δικαιώματά μας τελειώνουν ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζουν τὰ
δικαιώματα τῶν ἄλλων καὶ δὴ καὶ πρωτίστως τῶν μικρῶν ἀθώων παιδιῶν.
Ὁ
καθένας μπορεῖ σεξουαλικὰ νὰ κλίνει στὴν κλίνη του ὅπως θέλει, μα δὲν
ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ κλείνει καὶ νὰ καταργεῖ τὴν ἔμφυτη κλίση τῶν παιδιῶν
στὸ νὰ ἔχουνε Πατέρα καὶ Μητέρα.
Δύο ἑτεροειδεῖς προσωπικότητες ὡς
γονεῖς γιὰ νὰ ἀναπτύξει ὁλοκληρωμένα τὴν προσωπικότητά του.
Ἂς
σταματήσουν λοιπὸν οἱ δικαιωματιστὲς τῶν Σοδόμων τὰ γνωστὰ κλισέ, κλίνοντας τὴν λέξη "ἐγωπάθεια" σὲ ὅλες τὶς κλίσεις, τους χρόνους καὶ τὶς
πτώσεις και κλείνοντας τα μάτια τους στην φύση καὶ ἂς διαβοῦν ἀκλινῶς
ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικὴ αὐτοαπασχόληση στὴν ἑτεροαπασχόληση καὶ στὸν σεβασμὸ
τῶν ἄλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου