Ἄν μοῦ φερθοῦν ἄσχημα νά πέσω στό ἥμαρτον!

 

 

 

Εμένα με κυκλώσαν αδικίες κι έκανα προσευχή. Όταν εβλεπα αδικία και δεν μπορούσα να την σταματήσω, γονατούσα και φώναζα “συγχώωωωρεσέ με Κύριε…”. 

Έτσι με περνούσε η στεναχώρια, γιατί οι προσευχές φτάνουν επάνω. Οι προσευχές τα πάντα τα λειώνουν, κι αμέσως προλαβαίνει η καλωσύνη του Θεού.

Αν με φερθούν άσχημα, να πέσω στο ήμαρτον. 

Αν το αφήσω, θα με κάνει ζημιά. 

Αν ένας με φταίξη τον παρουσιάζω σ’ ενα κλοιό προσευχής. 

Με την προσευχή τα διαλύεις όλα. Εάν μαλώσω με κάποιον χάνω την καλωσύνη του Θεού.

Αναστάσιος Μαλαμάς. Από το βιβλίο: »Ασκητές μέσα στον κόσμο τόμος Β’ – Άγιον Όρος»