Οι τάχα «ευσεβείς» γονείς, που είχαν τη φροντίδα να κάνουν τα παιδιά τους «καλούς χριστιανούς», μ’ αυτή την αγάπη τους, την ανθρώπινη, τα καταπίεσαν κι έγινε το αντίθετο.
Πιέζονται, δηλαδή, όταν είναι μικρά τα παιδιά κι όταν γίνουν δεκαέξι χρονών, δεκαεπτά ή δεκαοκτώ φτάνουν στο αντίθετο αποτέλεσμα.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΕΙΤΕ ΜΕ ΛΟΓΟ ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕὐλογημένε/η,
Διαγραφήὁ Ἅγιος μιλᾶ γιά τήν ὑπερβολή, πού εἶναι ἄκρο.
Ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἡ μέση βασιλική ὁδός τῆς διάκρισης.
Ἄν τραβᾶς τήν κλωστή ὑπερβολικά ἀπ' τ' ἄκρα (δεξιά ἥ ἁριστερά) θά κοπεῖ.
Φυσικά καί ἡ παιδαγωγική τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Πατέρων περιλαμβάνουν κατήχηση, συμβουλευτική, συζήτηση ἀκόμη καί τιμωρία ὅταν χρειαστεῖ καί πολύ προσευχή. Ὄχι ὅμως ὑπερβολή στή συμπεριφορά στά παιδιά γιατί ἀποτελεῖ καταπίεση καί ἡ ὑπέρ-δράση θά φέρει ἀντί-δραση!
Μήν ξεχνᾶμε πώς καί τά παιδιά ἔχουν τό αὐτεξούσιο πού ἔδωσε ὁ Θεός σέ ὅλους μας. Νά διαβάζουμε βιβλία Ἁγίων πού ἀσχολοῦνται καί μέ τά παιδαγωγικά θέματα καί νά παρακαλᾶμε τόν Κύριο νά μᾶς φωτίζει "τί μέ δεῖ ποιεῖν καί λέγειν" σέ κάθε περίσταση, ἄρα καί πρίν μιλήσουμε ἤ κάνουμε κάτι στά παιδιά μας.