Ὁ Θεός ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ!

 

 

 

Πῆγε κάποιος ἐπισκέπτης στὸν Ἡγούμενο Μωϋσῆ [τῆς Ὄπτινα], ἀλλὰ δὲν τὸν βρῆκε καὶ ζήτησε τὸν ἀδελφό του, τὸν π. Ἀντώνιο. «Πάτερ», τὸν ἐρώτησε, 

«τί τυπικὸ κρατᾶτε;». 

«Ἐγνώρισα», ἀπήντησε ἐκεῖνος, «πολλὰ τυπικὰ στὴν ζωή μου. Ἔζησα ὡς ἐρημίτης, ἔζησα ὡς κοινοβιάτης, ἔζησα στὸ Μοναστήρι, ἔζησα στὴν Σκήτη. Πέρασα ἀπὸ πολλῶν εἰδῶν τυπικά. Τώρα ὅμως προσπαθῶ νὰ κρατῶ μόνο τὸ “τυπικὸ τοῦ τελώνου”». 

«Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ τυπικό;», ἐρώτησε ἐκεῖνος μὲ ἀπορία. 

«Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ…», ἦταν ἡ ἀπάντησις.

 Ὅσιος Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα, 

 ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου