Σελίδες

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024

Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου: ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ!

 


 

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων

10 Ὀκτωβρίου 2024

Δημόσια τοποθέτηση γιά τό Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων

 

Προσφάτως πληροφορηθήκαμε τι Διεύθυνση Παιδείας Πολιτισμο καί θλητισμο το Δήμου Τρικκαίων διοργανώνει στίς ρχές Νοεμβρίου 2024 στά Τρίκαλα διαθρησκευτικό συνέδριο ρθοδόξων Χριστιανν, Μουσουλμάνων καί βραίων. Μάλιστα δέ πρόκειται γιά τό πρτο μις σειρς ναλόγων συνεδρίων πού πονται.

Τό σχεδιαζόμενο συνέδριο δέν εναι τίποτε λλο, παρά φαρμογή στήν πράξη τν σχεδίων καί τν πρακτικν τς Νέας ποχς μέσ το διαθρησκειακο συγκρητισμο καί τς πανθρησκείας.

Δέν εναι, λλωστε, τυχαο τι στήν διοργάνωση το συγκεκριμένου συνεδρίου πρωτοστατον δύο πουργοί μέ πρωταγωνιστικό ρόλο στήν μετάλλαξη τς πατρίδος μας καί τς ρθοδόξου πίστεώς μας. πρτος κ. Κυριάκος Πιερακάκης, μέσ τς ξαρθρώσεως τς λληνορθοδόξου παιδείας (Σύνταγμα τς λλάδος) συνεχίζοντας τό καταστρεπτικό καί διαλυτικό ργο τς προκατόχου του κ. Κεραμέως. Τό καταστροφικό ατό κυβερνητικό ργο στόν χρο τς παιδείας, μέσ τς ποχριστιανοποίησης καί φελληνοποίησης, τς σεξουαλικς διαπαιδαγώγησης κόμη καί στά νήπια, τς πιβολς τς ΛΟΑΤΚΙ τζέντας στά σχολεα, καί τόσα λλα, λειτουργε λλοτριωτικά γιά τά παιδιά μέ τραγική συνέπεια, μεταξύ λλων, τήν πρωτοφανή καί τρομακτική αξηση τς παιδικς παραβατικότητας καί γκληματικότητας!!!

δεύτερος, κ. Δημήτριος Παπαστεργίου, συνεχίζοντας μέ διαίτερο ζλο τό ργο το προκατόχου του κ. Πιερακάκη στό πουργεο Ψηφιακς Διακυβέρνησης, μέσ το ψηφιακο λοκληρωτισμο καί τς λεκτρονικς φυλακς πού πιχειρε νά πιβάλει στούς πολίτες, μς εσάγει στήν χοάνη τς Παγκοσμιοποίησης καί τς Νέας ποχς.

λλωστε πολιτικός συγκρητισμός πού κφράζει Παγκοσμιοποίηση (μέ στόχο μία Παγκόσμια Κυβέρνηση) εναι νας πό τούς δύο μοχλούς στήριξης τς Νέας ποχς. δεύτερος εναι θρησκευτικός συγκρητισμός μέ σκοπό τήν πιβολή τς πανθρησκείας.

Γιά τά οσιώδη ατά τς Πίστεώς μας ζητήματα χουμε στό παρελθόν δημοσιεύσει σχετικά κείμενα. πικινδυνότητα τν θεμάτων καί συχνότητα μέ τήν ποία ατά νακύπτουν, μς ναγκάζουν νά πανερχόμαστε πωνύμως καί γραπτς κάθε φορά πού παιτεται γιά τήν νημέρωση το πιστο λαο μας.

Τόνιζε χαρακτηριστικά π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Οδέποτε μειώθηκε τόσο τό Πρόσωπο το Χριστο καί πειλήθηκε Χριστιανισμός, σο στά ρια τς συγκροτούμενης πό τήν “Νέα ποχή” “Πανθρησκείας”. Ο συναντήσεις τς πανθρησκειακς κινήσεως τς Ν. ποχς (σσίζη, 1,2 καί 3) [καί λλες πού κολούθησαν] δέν φήνουν πιά μφιβολία. Μέ τή συμμετοχή καί κπροσώπων το χριστιανικο κόσμου προωθεται “Πανθρησκεία”, στήν ποία σοπεδώνεται καί ναιρεται κυριολεκτικά τό Πανάγιο Πρόσωπο το Χριστο συμφυρόμενον μέ λες τίς “κατασκευασμένες” “θεότητες” το κόσμου τς πτώσεως. Ποτέ δέν μφισβητήθηκε τόσο μεσα καί πόλυτα μοναδικότητα καί ποκλειστικότητα το Χριστο ς Σωτήρα το κόσμου. Καί μόνο γι’ ατό εναι “Νέα ποχή” μεγαλύτερη πρόκληση στορικά γιά τήν ρθοδοξία. Ατό, πού δέν πέτυχε Διάβολος μέ τούς διωγμούς καί τίς αρέσεις, τό πιδιώκει τώρα μέ τόν νανεωμένο “οκουμενισμό” τς Πανθρησκείας»[1].

Δυστυχς λοι ατοί ο διαχριστιανικοί καί διαθρησκειακοί διάλογοι καί συναντήσεις πραγματοποιονται χι πλς μέ τήν νοχή, λλά ντιθέτως μέ τήν νεργή συμμετοχή καί πρωτοβουλία τν κκλησιαστικν ταγν τς ρθοδόξου κκλησίας, Πατριαρχν καί πισκόπων, ποδεικνύοντας μέ καταφανή τρόπο τι δέν πορεύονται «πόμενοι τος γίοις Πατράσι» καί δέν κολουθον τίς ποφάσεις τν γίων Οκουμενικν καί Τοπικν Συνόδων.

μως, στήν γία ρθόδοξη κκλησία μας «οτε Πατριάρχαι οτε Σύνοδοι δυνήθησαν ποτ εσαγαγεν νέα, διότι  περασπιστς τς θρησκείας στιν ατ τ σμα τς κκλησίας, τοι ατς λαός, στις θέλει τ θρήσκευμα ατο αωνίως μετάβλητον κα μοειδς τ τν Πατέρων ατο, ς ργ πειράθησαν κα πολλο τν π το σχίσματος Παπν τε κα Πατριαρχν Λατινοφρόνων μηδν νύσαντες…»[2].

(Μετάφραση: Οτε Πατριάρχες, οτε Σύνοδοι (εραρχν) μπόρεσαν ποτέ νά εσαγάγουν νέα στοιχεα (στά ερά δόγματα), διότι περασπιστής τς θρησκείας εναι ατό τό σμα τς κκλησίας, τοι διος λαός, ποος θέλει τό θρήσκευμα ατο αωνίως μετάβλητο καί σύστοιχο μέ τό θρήσκευμα τν Πατέρων ατο. Πράγμα πού στήν πράξη προσπάθησαν καί πολλοί μετά τό σχίσμα [1054] Πάπες καί Πατριάρχες λατινόφρονες, χωρίς νά πιτύχουν τίποτε).

Γι’ ατό καί δέν πρέπει, σέ καμμία περίπτωση, νά πάρξει δράνεια, χαλάρωση, φησυχασμός, φόβος δειλία κ μέρους τν πιστν. παιτεται νδρεο καί ν Χριστ μολογιακό φρόνημα, θάρρος, πνευματική λεβεντιά, παγρύπνηση, κινητοποίηση, πληροφόρηση καί παρεμβάσεις τέτοιες, πού θά σταθον νάχωμα στόν οκουμενιστικό λετήρα τς Νέας ποχς καί θά ναχαιτίσουν τίς λέθριες σκοπιμότητες το διαχριστιανικο καί διαθρησκειακο Οκουμενισμο.

μακαριστός καί γιος κληρικός καί μύστης τν ερν Κανόνων π. πιφάνιος Θεοδωρόπουλος περιέγραφε, δ καί πολλές δεκαετίες, μέ τά πιό μελανά γράμματα καί καυτηρίαζε τήν παναίρεση το Οκουμενισμο:

«πό τόν πάρατον Οκουμενισμόν δέν κρύπτεται πλς μία αρεσις. Κρύπτεται ατή ατη ρνησις το ποκαλυπτικο χαρακτρος τς Χριστιανικς Πίστεως... Κατά τοτο Οκουμενισμός εναι χείρων πάσης αρέσεως... Πσαι α χριστιανικαί αρέσεις, καί α πλέον βλάσφημοι, οδέ διενοοντο κν νά μφισβητήσωσι τήν μοναδικότητα καί ποκλειστικότητα το Χριστιανισμο ς ληθείας ξ ποκαλύψεως... ν διά τόν Οκουμενισμόν πσαι α Θρησκεαι χουσιν στοιχεα ληθείας καί στοιχεα πλάνης, δέ Χριστιανισμός δέν ποτελε εμή μίαν Θρησκείαν μεταξύ τν λοιπν... Πολλά τέρατα γέννησεν ν τος καιρος μν δης, λλ’ σομέγεθες το Οκουμενισμο οδέν!»[3] .       

 Εναι καθκον λων μας νά μήν σιωπήσουμε. Εναι καθκον μας νά κφράσουμε τήν ρθόδοξη δογματική μας συνείδηση, τόν διαχρονικό γιοπνευματικό λόγο τν γίων Πατέρων, τν γίων Οκουμενικν καί Τοπικν Συνόδων, τόν αθεντικό καί ζωντανό λόγο τν συγχρόνων γερόντων μας καί λων σοι παραμένουν πιστοί στήν παράδοση τς ρθοδοξίας καί πορεύονται «πόμενοι τος γίοις Πατράσι».

ς μς ξιώσει Πανοικτίρμων γιος Τριαδικός Θεός μας, μέ τίς πρεσβεες τς περαγίας Θεοτόκου, το γίου Βησσαρίωνος, το γίου Οκουμενίου (μέλους τς πρώτης Οκουμενικς Συνόδου, 325 μ.Χ.) καί πάντων τν γιομετεωριτν γίων, νά παραμείνουμε πάσ δυνάμει καί παντί σθένει «πιστοί χρι θανάτου»[4] στήν παραδεδομένη ρθόδοξη Πίστη μας καί τήν ναλλοίωτη λήθεια τν γίων Πατέρων μας.



[1] Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Δοκίμια ρθόδοξης Μαρτυρίας, ἐκδ. Ἄθως, σ. 46

[2] Συνοδική Ἀπόφασις τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, 1848

[3] Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, Τά δύο κρα (Οκουμενισμός καί Ζηλωτισμός), κδ. ερο συχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζνος, θήνα 1997, σελ. 26-27.

[4] ποκ. 2, 10

 

 

5 σχόλια:

  1. Ειναι να απορή κανείς .Εις ΜΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ , αυτό που καταλαβαίνει και ο τελευταίος αγράμματος ευλαβής πιστός , απαγγέλοντας το Σύμβολο της Πίστεως , σπουδαγμένοι Δεσποτάδες και καθηγητάδες το παρακάμπτουν για τα έρθουν σε επικοινωνία με αιρέσεις και δαιμόνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ" ὀρέγονται οἱ οἰκουμενιστές καί οἱ παγκοσμιοποιητές. Αὐτήν τοῦ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ! Γι' αὐτήν "ἐργάζονται"...

      Διαγραφή
  2. Τα Τρίκαλα δεν ειναι μακριά από τον Όλυμπο . Πως δεν κάλεσαν και τους δωδεκαθειστας ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οὐσιαστικά τούς κάλεσαν. Διότι ὅ,τι ἄλλο λατρεύεις ἐκτός ἀπό τόν Ἀληθινό Θεό, σέ κάνει εἰδωλολάτρη!

      Διαγραφή
  3. Πόσο σκληρυμένοι πρέπει να είναι κάποιοι ,όταν εχουν διαβάσει τόσες φορές την σημερινη περικοπή του Αποστόλου Παύλου προς τον Απόστολο Τίτο για τους αμετανοήτους αιρετικούς , αλλά πεισματικά και χωρίς να φοβούνται , συνεχίζουν να συμπροσεύχονται και να τους αποκαλούν αδελφούς; Οι δυστυχείς νομίζουν ότι εχουν πιο πολύ αγάπη από τον Μαθητή της Αγάπης , που προτρέπει να μην τους λένε ούτε καλημέρα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή