Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νά εὔχεται
μέ πόνο καί ἀγάπη
γιά ζῶντες καί κυρίως γιά τούς κεκοιμημένους.
Γιατί γιά τούς δεύτερους
παρῆλθε ὁ καιρός μετανοίας τους,
ἄρα περιμένουν ἀπό ἐμᾶς
τήν ἀναβάθμισή τους ἄν εἶναι καλά ἡ ψυχή τους
καί τήν δροσιά
καί τό μεγαλύτερο συγχωρητικό ἔλεος τοῦ Κυρίου
διά τῶν προσευχῶν κι ἐλεημοσυνῶν τῶν δικῶν μας,
ἄν δέν εἶναι καλά ἡ ψυχή τους.
Καλή συγχώρεση κι ἀνάπαυση.
Μακάρι νά μήν χαθεῖ κανείς.
Συντάκτης:
Ιερομόναχος Γαβριήλ ο εκδιωχθείς
(σ.σ.: ἀπό τήν Εὐκαρπία Θεσσαλονίκης, λόγῳ Ἀνάστασης στήν κανονική ὥρα ἐν καιρῷ κόβιντ-ἀπαγορεύσεων ἐλευθεριῶν-πειράματος σφραγίσματος-ἐκκλησιαστικῶν ἐκτροπῶν!)
Η μνήμη του κάθε ανθρώπου αξίζει σεβασμό· κι εμείς ελπίζουμε ότι ο καθηγητής Χρυσόστομος Σταμούλης, λίγο πριν αφήσει τον κόσμο τούτο, βρήκε τον δρόμο της μετάνοιας. Όμως το έργο του, οι θέσεις και οι δημόσιες τοποθετήσεις του, μένουν πίσω. Και εκεί δεν χωράει σιωπή: γιατί οι ιδέες δεν θάβονται με τον άνθρωπο, αλλά συνεχίζουν να δηλητηριάζουν.
Ο Σταμούλης υπήρξε, τυπικά, καθηγητής Θεολογίας στο ΑΠΘ. Ουσιαστικά, όμως, εκπρόσωπος μιας σχολής σκέψης που συστηματικά αποδομεί την Ορθοδοξία και χαϊδεύει τα αυτιά της μασονίας, του συγκρητισμού και της εκκοσμίκευσης.
Ο «παρθενομάχος» καθηγητής
Πρώτο και βασικότερο: η Παναγία.