0Ι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΥ ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

0Ι  ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ

ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΥ

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ

 

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε στίς 11 Ἰουνίου 2013 στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

Ποιός εἶναι πάντοτε ἐργατικός; Ποιός δέν παίρνει ποτέ ρεπό καί δέν κάνει ποτέ διακοπές; Ποιός δέν τεμπελιάζει, δέν εἶναι ράθυμος, δέν ἀπεργεῖ, ἔχει ἄκρα ὑπομονή καί τόσα ἄλλα «πνευματικά χαρίσματα»; Ὁ καλύτερος μοναχός; ΟΧΙ. Μόνο ὁ διάβολος, πού θέλει ἀκόμη καί τόν ἅγιο ἄνθρωπο νά τόν παρασύρη γιά νά κάνη ὅλα τά ἀντίθετα ἀπ᾽ ὅσα προαναφέραμε, δηλ. νά γίνη τεμπέλης, ράθυμος, κλπ., καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα νά τόν ἀποπροσανατολίση τελείως.

Τό δαιμονικό πνεῦμα δέν μπορεῖ νά ἑνωθῆ ὀντολογικά μέ τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ὁ διάβολος χρησιμοποιῶντας πονηρία, δολιότητα, κλπ., βρίσκει τά ἀδύνατα σημεῖα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἀναπαύεται μόνο ἐφ᾽ ὅσον ἁμαρτήση ὁ ἄνθρωπος καί τόν καταστήση δοῦλο καί σκλάβο τοῦ κάθε πάθους στό ὁποῖο ἐνέδωσε.

Ὁ διάβολος, μέ διάφορα τεχνάσματα, ἐκμεταλλεύεται τίς εὐαισθησίες, τίς ἀδυναμίες, τά πάντα, ἀκόμη καί κάποιες δυνατότητες πού ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, καί, ἄν δέν ὑπάρχη διάκρισις, ταπείνωσις, πεῖρα, ἐμπειρία, κλπ., μπορεῖ νά ὁδηγηθῆ ὁ ἄνθρωπος σέ ἀδιέξοδο, σέ πλάνες καί σέ ἄλλες ἐπικίνδυνες καταστάσεις.

Μέ ρωτᾶνε κάποιοι ἄνθρωποι, πού φαίνονται εὐσεβεῖς, ἄν πρέπη νά ἀποθηκεύσουν τρόφιμα γιά τόν ἐπερχόμενο πόλεμο στήν Ἑλλάδα, ἄν πρέπη νά μάθουν Τουρκικά, διότι θά πάρωμε τήν Πόλη σύντομα (ἄλλο κεφάλαιο τώρα εἶναι τό ὅτι  δέν ξέρουμε οὔτε τά Ἑλληνικά), ἄν τό 666 θά μπῆ, μέ ἀόρατο τρόπο, στό χέρι ἤ στό μέτωπο, κλπ.  Μόνο γιά μετάνοια  καί γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους δεν ρωτᾶνε, οὔτε πῶς θά ἀγωνισθοῦνε καί θά πορευθοῦνε πνευματικά. Οἱ ἀρρωστημένες ἐλπίδες εἶναι σίγουρες παγίδες.

Καί ἄς μήν εἶναι κάποιοι ρομαντικο-πνευματικο-κουλτουριάρηδες καί ἄλλοι ἀφελεῖς καί εὐκολόπιστοι, σέ ὁ,τιδήποτε μή ἔγκυρο κυκλοφορεῖ, διότι, ὄχι μόνο δέν ὠφελοῦνται, ἀλλά, μέ τό νά τά δέχωνται, γίνονται καί αἰτία νά προστίθεται ἐπί πλέον πλάνη στήν πλάνη.

Πολύ ὡραῖα γράφει ὁ κ. Τελεβάντος πώς ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν Γεώργιος Γρατσέας, ὅταν ἄκουγε κάτι τέτοια ἔλεγε: Ὁ πληθυντικός ἀριθμός τῆς λέξεως «ὁ εὐσεβής» δέν εἶναι «οἱ εὐσεβεῖς», ἀλλά «οἱ εὐσεΒΙΔΕΣ».

Θυμήθηκα, τόν καιρό τῆς πλανεμένης Μαγδαληνῆς, ἡ ὁποία χειροτόνησε παπᾶ καί μάλιστα τόν ὠνόμασε ''Μαγδαληνό''....! Ἐκεῖνο τόν καιρό, ὁ Γέροντας Παΐσιος παρήγγειλε στίς μοναχές τῆς Μαγδαληνῆς νά φύγουν ἀπό κοντά της, διότι ἦτο πλανεμένη. Ἀλλά οἱ μοναχές ἀπήντησαν: ''Γέροντα, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἡ Μαγδαληνή εἶναι καί εὐειδής καί τῆς κάνομε ὑπακοή''. Σ᾽ αὐτά, ἀπήντησε ὁ Γέροντας Παΐσιος: ''Τώρα κατάλαβα γιατί δέν μποροῦμε νά συνεννοηθοῦμε... Γιατί καί αὐτή εἶναι ''ἀβιδής'' καί ἀπό σᾶς λείπουν πολλές βίδες''....!

Νά σταματήσουν, λοιπόν, κάποιοι λίγοι εὐσεΒΙΔΕΣ, ἀΒΙΔΕΣ, καί εὐΒΙΔΕΣ Γεροντάδες νά μιλᾶνε σάν νά εἶναι μελλοντολόγοι καί μέντιουμ καί ἄς ἀρχίσουν νά μιλᾶνε γιά μετάνοια καί γιά ἀγῶνα καί μέ πνευματικό ρεαλισμό νά γνωρίσουν, νά συνειδητοποιήσουν, νά ὁμολογοῦν καί νά παραδέχωνται τήν πραγματικότητα τῆς καταστάσεως πού βρισκόμαστε, ὥστε νά μπορέσωμε νά περισώσωμε αὐτά πού ἔχομε καί μᾶς ἀνήκουν.

Φυσικά, ὑπάρχουν ἀρκετοί ἀγωνιστές μοναχοί, μέ ἀρετές, πού εἶναι κρυμμένοι καί δέν φαίνονται καί μόνο ἄν θελήση ὁ Θεός τούς ἀποκαλύπτει.

Πολλοί ἄνθρωποι, σήμερα, τρέφονται καί ἀναπαύονται μόνο σέ συζητήσεις μέ τά ἑξῆς θέματα: Περί πολέμου στήν Ἑλλάδα, ἄν γεννήθηκε ἤ ὄχι ὁ Ἀντίχριστος, ἄν θά πάρουμε σύντομα τήν Πόλη, κλπ. Δυστυχῶς, καί κάποιοι ἄνθρωποι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου κολλᾶνε μόνο σέ τέτοια θέματα. Πρωτίστως, πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί νά ἀγωνιζώμαστε ἐναντίον τοῦ  ἔσωθεν  καί ἔξωθεν πολέμου τῶν ἀντιχρίστων τῆς πατρίδος μας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τοῦ ἴδιου μας τοῦ ἑαυτοῦ,  και  νά κρατήσωμε τίς πόλεις μας, τά σπίτια μας, τό ἔθνος  μας, τούς θεσμούς καί τίς παραδόσεις μας, ἀκόμη καί τά σωματικά μας ὄργανα. Διότι, σέ λίγο καιρό, θά ὑπάρχουν καί νόμιμα «σοῦπερ μάρκετ» κατεψυγμένων ἤ καί ''τῆς ὥρας'' ἀνθρωπίνων ὀργάνων, α´ ἐπιλογῆς γιά τούς ''μή κοινούς θνητούς'' καί μπαγιάτικα, κλπ., γιά τούς κοινούς θνητούς. Θά ἔχωμε ἀνάπτυξη τοῦ ἐμπορίου λόγῳ συμφερόντων, ἀλλά καί διαστροφῆς. Ἄνθρωποι - κτήνη, πού ὡς τώρα πουλοῦσαν τά παιδιά τους, ἤ παιδεραστές, θά ἐπεκτείνουν τίς δραστηριότητές τους ἀφοῦ τό πακέτο θά εἶναι πιο μεγάλο....

Ἔλεος! Ἐπιτρέπεται στήν Ἑλλάδα καί γενικά στήν ἀνθρωπότητα νά συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Ποῦ εἶναι οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι τῆς Ἐκκλησίας; Ποῦ εἶναι οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες; Ποῦ εἶναι οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές τῆς Ἑλλάδος καί τῆς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξίας; Ποῦ εἶναι οἱ Χριστιανοί; Καί κατά τά ἄλλα, μᾶς ἐνοχλεῖ πού δέν γράφεται τό θρήσκευμα στίς ταυτότητες καί φοβόμαστε τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη, κλπ.

Ὄχι ὅτι δέν εἶναι πολύ σοβαρά θέματα καί αὐτά, ἀλλά, ὅταν ἀφήσαμε καί περάσανε τόσους καί τόσους νόμους, τολμᾶμε νά λέμε ὅτι ἀνησυχοῦμε δῆθεν γι᾽ αὐτά; Καί εἶναι λύση σέ τέτοια θέματα, μόνο ἡ ἀνησυχία; ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ! Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί Ἕλληνες καί νά ἀναγκαζώμαστε νά κάνωμε δήλωση ἀρνήσεως δωρεᾶς ὀργάνων; Καί γιατί νά μή κάνουν δήλωση ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά εἶναι δωρητές; Μέ ποιό δικαίωμα ἀποφασίζουν αὐτοί γιά τά σώματα τοῦ καθενός μας; Εἴμαστε συνυπεύθυνοι γιά ὅλα, γιά νά μή πῶ, ὅτι εἴμαστε μόνο ἐμεῖς ὑπεύθυνοι, διότι  ἀπό ἓνα  σάπιο πολιτικό σύστημα (οἱ λίγες ἐξαιρέσεις δέν καταργοῦν τόν κανόνα), πού πρώην πρωτοκλασάτοι ὑπουργοί μπαινοβγαίνουν στίς φυλακές γιά νά θολώσουν τά νερά, τί μποροῦμε νά περιμένουμε; Ἔπρεπε ἤδη νά ἔχουμε ξεσηκωθῆ ὅλοι, ράσο καί λαός, καί νά μή τούς ἀφήσουμε σέ χλωρό κλαρί, εἴτε αὐτοί εἶναι πολιτικοί, εἴτε ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες, ἤ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Φθάνει πιά! Ράσο καί λαός, ὅλοι μαζί, νά ἀντισταθοῦμε.  Συνεχίζεται ἡ ἰσοπέδωσή μας. Τί καθόμαστε; Τί περιμένουμε; Ἡ ἐξαθλίωσις γύρω μας φθάνει στό ἀποκορύφωμά της.

Ἡ σιγή ἰχθύος εἶναι ἔνοχη ἄν δέν ὁμολογεῖ Χριστό καί δέν εἶναι παιχνίδι!

Ὅποιοι δέν ἐργάζονται πρός οἰκοδομήν τοῦ κράτους, τῆς πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, νά τά μαζέψουν καί νά φύγουν, καί ἀπό τόν πολιτικό, καί ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο.  Χαραμοφάηδες δέν θέλομε. Ἐπίσης, μέ τό νά παραμένουν, ἄλλοι ἀδρανεῖς, καί ἄλλοι νά σωπαίνουν καί ἄλλοι νά συμφωνοῦν καί νά μήν ἀντιδροῦν σέ ἀνθελληνικές καί ἀντιχριστιανικές καταστάσεις, μόνο κακό κάνουν. Στήν οὐσία,  εἶναι ἐχθροί τῆς πατρίδος μας καί τῆς Ἐκκλησίας μας.

Κατά τά ἄλλα, σέ κάποιους φταίει ἡ νεολαία. ΝΤΡΟΠΗ! Τά νέα παιδιά δέν φταῖνε σέ τίποτε καί πολύ καλά κρατιοῦνται μέ τόν ἀέρα τόν κοπανιστό πού τούς παραδώσαμε καί πού θά κληρονομήσουν σέ ὄλους τούς τομεῖς, ἄν δέν ἀλλάξουν οἱ καταστάσεις.

ΑΙΣΧΟΣ!  Ἡ Ἑλλάδα τοῦ Πλάτωνα, ἡ Ἑλλάδα τοῦ 21, ἡ Ἑλλάδα τοῦ 40, ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάδα, πού πουλάει τήν γῆ της, τά ἰδανικά, τούς θεσμούς, τίς ἀρχές, τίς ἀξίες, τίς παραδόσεις... Καί τώρα, ἀρχίζουν νόμιμα καί τά παζάρια τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων.... ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!

Πρέπει νά εἴμαστε ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ στό Σῶμα καί στούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀγωνιζώμαστε καί νά μή χαρίζουμε σέ κανέναν πού δέν βαδίζει σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, εἴτε εἶναι ἐπίσκοπος, εἴτε πατριάρχης, εἴτε ἀρχιεπίκοπος, εἴτε μοναχός, εἴτε θεολόγος, κλπ. Πρέπει νά πολεμήσουμε ὅλους τούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καί, φυσικά, ὁ μεγαλύτερος φανερός ἐχθρός εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός.  Ἄς μήν ἀκοῦμε παραμύθια καί σενάρια περί Ἑνώσεως μέ τούς Παπικούς. Καί ἄς ἀφήσουμε τά savoir vivre ( σαβουάρ βίβρ ) καί δῆθεν τήν ''ἀγάπη'', διότι, ἄν ὁ Κύριός μας πῆρε τά φραγγέλια, ἐμεῖς πρέπει νά πάρωμε τά πνευματικά φραγγέλια καί νά κυνηγήσωμε ὅλους τούς αἱρετικούς καί οὐδεμία κοινωνία μαζί τους νά ἔχωμε.  Ἀλλά, ἄν, ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης, οἱ οἰκουμενιστές  λένε ὅτι ἐπιθυμοῦν τήν Ἕνωσι, σφάλλουν. Διότι, ἡ Ἕνωσις δέν μπορεῖ νά γίνη χωρίς τήν λειτουργία τοῦ τριαδικοῦ σχήματος, πού εἶναι ἄνθρωπος-Θεός-συνάνθρωπος. Μέ κτιστό τρόπο, δηλ. μέ ἐναγκαλισμούς, ἀγάπες καί λουλούδια, καί μέ τέτοιου εἴδους συναναστροφές καί μέ συμφωνία μόνο ἀνθρώπων, Ἕνωσις δέν γίνεται. Τήν Ἕνωση μπορεῖ νά τήν πραγματοποιήση μόνο ὁ Θεός, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.

Ἐφ᾽ ὅσον ὅμως, ἡ μία πλευρά δέν δέχεται, ὅτι ἀκτίστως μπορεῖ νά ἑνωθῆ τό ἀνθρώπινο πνεῦμα μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά πραγματοποιηθῆ ἡ Ἕνωσις. Τά κτιστά δέν μποροῦν νά ὑπερβοῦν τά θνητά, καί μία τέτοια πλασματική Ἕνωσις θά ὁδηγῆ στόν θάνατο καί ὄχι στήν ζωή, πού ὁδηγεῖ ἡ ἀληθινή ἕνωσή μας μέ τόν Θεό.

Οἱ κτιστές ὑπάρξεις, ὅσες ἀγαπητικές σχέσεις καί λιβανισμένες συναναστροφές καί νά ἔχουν,  δέν ἔχουν ὅμως ὀντολογικές προδιαγραφές γιά νά ἑνωθοῦν καί νά γίνουν ''ἕνα''.  Μόνο ἄν ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό, μποροῦν νά ἑνωθοῦν καί μεταξύ τους.

Δύο  ἄνθρωποι τό νά ἔλθουν εἰς σάρκα μία, αὐτό  πού γίνεται μέ εὐλογία στόν γάμο, δέν εἶναι δύσκολο. Καί αὐτό εἶναι ἡ κατώτερη ἕνωση. Ἡ δεύτερη ἕνωση, πιό ποιοτική ἄς ποῦμε, εἶναι ἡ ψυχική ἕνωση, πού εἶναι πολύ δύσκολη, σχεδόν ἀκατόρθωτη, στούς περισσότερους ἀνθρώπους. Ἀλλά,  ἄν ὑποθέσωμε ὅτι κάποιοι  τήν πραγματοποιήσουν, δηλ. νά βαδίζουν ψυχικά ἑνωμένοι, χωρίς διαφωνίες κλπ., νά συμβιώνουν ὁμαλά καί ἥρεμα, πάλι θά εἶναι μία ἕνωσις ψυχική. Δύο ἀνθρώπινα πνεύματα δέν ἔχουν τίς ὀντολογικές προδιαγραφές νά γίνουν ''ἕνα'', ἔχουν ὅμως τίς προδιαγραφές νά ἑνωθοῦν, τό κάθε ἕνα, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.  Καί, ἀφοῦ ἑνωθοῦν μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, μόνο τότε μποροῦν νά ἑνωθοῦν καί μεταξύ τους.

Μοῦ λένε ἀκόμη καί δικοί μας: «Ἔ, πάτερ τό ἴδιο μέ ἐμᾶς εἶναι καί οἱ Καθολικοί Χριστιανοί». Αὐτά, τά λένε φυσικά, εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἐπηρεασμένοι ἀπό φιλοπαπικούς «Χριστιανούς», εἴτε ἀπό τούς προηγούμενους εἴτε ἀπό τούς νῦν ΠΑΠΑ-ιερεῖς, ΠΑΠΑ-μοναχούς, ΠΑΠΑ-πατριάρχες. Τούς αἱρετικούς, τούς συμφέρει, καί τρίβουν τά χέρια τους, γιά ὁποιοδήποτε σχίσμα συμβῆ στήν Ἐκκλησία μας. Ἐπίσης, οἱ αἱρετικοί ἐπιδιώκουν καί τούς συμφέρει ἡ ἐπικοινωνία μας μαζί τους, ἡ ὁποία εἶχε, ἔχει καί θά ἔχη πολλές ἐπικίνδυνες παραμέτρους εἰς βάρος μας ἄν συνεχισθῆ.

Ὄχι σχίσματα καί ἀποκοπές.  Νά κάνωμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ ὁρατό πνευματικό πόλεμο... Καί, φυσικά, τούς ἑνωτικούς, σάν ἀνθρώπους θά τους πονᾶμε καί θά εὐχώμαστε νά μετανοήσουν, ἀλλά δέν θά δεχθοῦμε καμμία ὑποχώρηση εἰς τά τῆς πίστεως καί ὁ,τιδήποτε ἀντίθετο σέ ὅ,τι μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Καί νά μή πιστεύωμε στίς σκοπιμότητές τους καί τούς δικαιολογοῦμε.

Ἐπίσης, ἄρχισε τώρα μία ἄλλη ἀσθένεια νά κυκλοφορῆ σέ κάποιους. Ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ π. Παΐσιος ''ἔπεσε ἔξω'' σέ κάποια πού ἔγραψε καί  σέ ἄλλα πού εἶπε. Στό τί, στό πῶς, στό διότι, στό πότε κλπ. Ὅ,τι ὄντως ἔγραψε ὁ ΙΔΙΟΣ ὁ Γέροντας καί ὅ,τι ὄντως εἶπε ὁ ΙΔΙΟΣ, αὐτά νά κρατήσωμε ἀκόμη καί ἄς φαινόντουσαν, κάποια, ξεκάθαρα καί συγκεκριμένα. Τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε ὁ Γέροντας, μόνο ὁ Θεός καί ὁ Γέροντας ξέρουν. Ἀλλά, τό νά ἑρμηνεύωμε Ἁγίους,  καί μάλιστα νά λέμε ὅτι πέσανε ἔξω, εἶναι παρακινδυνευμένο. Ἐμεῖς, πού γνωρίσαμε ἀπό πολύ κοντά τόν Γέροντα Παΐσιο, εἴμαστε σίγουροι ὅτι εἶναι μεγάλος Ἅγιος. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε.

Ἄς συμμαζευτοῦμε, διότι ὁ λυκος στήν ἀντάρα χαίρεται. Ὅλοι οἱ ἔχθροί μας ποντάρουν στόν ἀποπροσανατολισμό μας. Μπορεῖ τήν Πόλη νά περιμένωμε, ἀλλά ἀπό ἀλλοῦ νά ἔλθη τό βόλι. Οἱ ἔχθροί ποτέ δέν θά μᾶς ποῦν εὐθέως τά σχέδιά τους. Νά προσέξωμε νά μήν τήν πάθωμε ὅπως καί πρίν τήν προσχεδιασμένη οἰκονομική κρίσι. Πρῶτα, μᾶς ἀποπροσανατόλισαν καί, ἀφοῦ τσιμπήσαμε, μετά μᾶς τήν σερβίρανε.

Σάν πνευματικός, τό τί ἀκούω, φρῖξον ἥλιε, στέναξον γῆ... Τῆς φαντασίας  θαύματα, προφητεῖες ἀγνώστου προελεύσεως κ.λ.π.

Ἄς ἡρεμήσωμε, λοιπόν, καί ἄς σταματήσωμε νά γινώμαστε περίγελως τῶν ἐχθρῶν καί τοῦ διαβόλου. Ἔχω γράψει ἕνα ποιηματάκι γιά τόν Γέροντα Παΐσιο καί σέ κάποιο στίχο ἔχω γράψει κάποια λόγια πού μοῦ εἶχε πῆ ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας: «Ὅσες σάλτσες ἄκουσα στήν ζωή μου, δέν εἶναι τίποτα μπροστά σέ ἐκεῖνες που θά κυκλοφορήσουν μετά τήν κοίμησί μου».

Νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί, ἕως ἀρνητικοί, σέ μή ἔγκυρα βιβλία πού γράφουν κάποιοι περί προφητειῶν Γέροντος Παϊσίου κλπ., ἤ σέ ἀναξιόπιστα θαύματα καί συναφῆ θέματα. Ἐπί τέλους, ἄς συμμαζευτοῦμε. Σέ ἄλλους σπέρνουν πανικό, καί μικρά παιδιά ἔφθασαν νά λένε ''δέν μέ ἐνδιαφέρει τό μέλλον, ἀφοῦ θά γίνη πόλεμος, τό εἶπε καί ὁ παππούλης''!

Ἄς κοιτάξωμε νά κρατήσωμε τό ἔθνος μας, τούς θεσμούς μας, τίς ἀξίες μας καί νά ἔχωμε «γνῶθι Θεόν», καί, ὅσο γιά τίς προφητεῖες τῶν Ἁγίων, εἶναι δουλειά τοῦ Θεοῦ τό πότε καί πῶς θά ἐκπληρωθοῦν.

Καί βέβαια πονᾶμε τήν Πόλη, καί θά τήν πάρωμε όταν θελήση ὁ Θεός, ἀλλά τό νά ἀπασχολῆ κάποιους, ἀρρωστημένα, ἂν θά τήν πάρωμε σύντομα καί πότε καί νά μή βλέπουν τό πνευματικό ἔδαφος, καί ὄχι μόνο, πού χάνομε συνεχῶς, πολεμούμενοι ἔξωθεν,  ἔσωθεν καί πανταχόθεν.   Καί  λυπᾶμαι, ἀλλά θά τό πῶ, γι᾽ αὐτούς τούς κάποιους: '' Ἀπό τήν Πόλη ἔρχομαι καί στήν κορφή κανέλλα''....

Πρέπει ὅλοι μας νά συμμαζευτοῦμε καί νά συνέλθωμε, καί, τόν καιρό ἐτοῦτο, ὄχι μόνο νά ἀγωνισθοῦμε, ὄχι μόνο νά διασώσωμε ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει, ἀλλά καί νά μήν ἐπιτρέψωμε ἄλλη κατρακύλα. Φθάνει πιά… Ἄς ξυπνήσουμε, μᾶς πῆραν τήν Ἑλλάδα, χτυπᾶνε τήν Ὀρθοδοξία....Καιρός γιά ἀγῶνα. Ἄς μή καθυστεροῦμε. Ἐδῶ πού φθάσαμε, ἀφοῦ ἀρκετοί εὑρίσκονται σέ χειμερία νάρκη, δέν ἰσχύει ἡ λαϊκή ρῆσις ''ἕνας κοῦκος δέν φέρνει τήν Ἄνοιξη''.  Καί λίγοι κοῦκοι νά εἴμαστε, θά ἀγωνισθοῦμε, λειώνοντας τά κομβοσχοίνια, καί, μέ προσωπική ἀντίσταση ὁ καθένας μας προσωπικά, σέ ὅλα τά ἀρνητικά πού συμβαίνουν γύρω μας. Καί καί δέν θά δεχθοῦμε ὅ,τι θέλουν νά μᾶς ἐπιβάλουν. Καί ὁ Κύριός μας, βλέποντας τόν ἀγῶνα μας, θά μᾶς βοηθήση καί θά μᾶς στηρίξη.

  Ἀμήν.

  Γένοιτο.

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε στίς 11 Ἰουνίου 2013

 στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος