ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ (Φιλοκαλικές σελίδες 4)
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐκ τοῦ βιβλίου
Ἀρχιμ. Ἰωαννίκιου
(Ἡγουμένου Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ Θεσσαλονίκης)
"Τό δεύτερο βάπτισμα" (2ο)
(Ἡγουμένου Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ Θεσσαλονίκης)
"Τό δεύτερο βάπτισμα" (2ο)
Διαβάστε ὅλα τά ἀποσπάσματα ἐδῶ:
"Ἡ ἀναγκαιότης τῶν δακρύων" (1ο)
"Τό δεύτερο βάπτισμα¨ (2ο)
"Προσευχή καί δάκρυα" (3ο)
"Δάκρυα μετανοίας" (4ο)
"Ἡ ἐγκυμοσύνη καί ὁ τοκετός τῆς ψυχῆς" (5ο)
"Ἄκαρπα καί ἁμαρτωλά δάκρυα" (6ο)
"Πολυτίμητο μύρο" (7ο)
"Δάκρυα καί κατάνυξις" (8ο)
"Δάκρυα χαροποιά" (9ο)
"Τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου" (10ο)
"Τό δεύτερο βάπτισμα¨ (2ο)
"Προσευχή καί δάκρυα" (3ο)
"Δάκρυα μετανοίας" (4ο)
"Ἡ ἐγκυμοσύνη καί ὁ τοκετός τῆς ψυχῆς" (5ο)
"Ἄκαρπα καί ἁμαρτωλά δάκρυα" (6ο)
"Πολυτίμητο μύρο" (7ο)
"Δάκρυα καί κατάνυξις" (8ο)
"Δάκρυα χαροποιά" (9ο)
"Τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου" (10ο)
"Ἡ μετά τό βάπτισμα πηγή τῶν δακρύων εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό βάπτισμα, ἄν καί εἶναι κάπως τολμηρό τό λεγόμενο. Διότι ἐκεῖνο μᾶς καθαρίζει ἀπό τά προηγούμεα μας κακά, ἐνῶ αὐτό, τό βάπτισμα τῶν δακρύων, ἀπό τά μεταγενέστερα. Κι ἐκεῖνο, μέν, ἐφ' ὅσον τό ἐλάβαμε ὅλοι στήν νηπιακή ἡλικία, τό ἐμολύναμε. Ἐνῶ μέ τό δεύτερο βάπτισμα καθαρίζομε πάλι καί τό πρῶτο...". Δικαίως ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης τά δάκρυα τῆς μετανοίας δεύτερο βάπτισμα.
Διότι ἐπαναφέρει τήν Θεία Χάρι πού χάνομε ἐξ αἰτίας τῆς ἀμελείας, τῆς σκληρότητος ἤ τῆς ἀδιαφορίας καί τῆς ἀγνωσίας. Ἡ καθαρτική δύναμις τῶν δακρύων εἶναι τέτοια, πού μπορεῖ νά καθαρίζῃ καί τό πρῶτο βάπτισμα, νά πλένη τόν χιτῶνα τῆς ψυχῆς καί νά τόν κάνει καινούργιο, φωτεινό. Κάθε φορά πού ἡ ψυχή χύνει ἕνα δάκρυ μετανοίας, εἰλικρινοῦς καί γνησίας, λέγει πρός τόν Πανοικτίρμονα Κύριον καί ἐπαναλαμβάνει μυστικῶς: "Χιτῶνα μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, Πολυέλεε Κύριε, δόξα Σοι"..jpg)
Διότι ἐπαναφέρει τήν Θεία Χάρι πού χάνομε ἐξ αἰτίας τῆς ἀμελείας, τῆς σκληρότητος ἤ τῆς ἀδιαφορίας καί τῆς ἀγνωσίας. Ἡ καθαρτική δύναμις τῶν δακρύων εἶναι τέτοια, πού μπορεῖ νά καθαρίζῃ καί τό πρῶτο βάπτισμα, νά πλένη τόν χιτῶνα τῆς ψυχῆς καί νά τόν κάνει καινούργιο, φωτεινό. Κάθε φορά πού ἡ ψυχή χύνει ἕνα δάκρυ μετανοίας, εἰλικρινοῦς καί γνησίας, λέγει πρός τόν Πανοικτίρμονα Κύριον καί ἐπαναλαμβάνει μυστικῶς: "Χιτῶνα μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, Πολυέλεε Κύριε, δόξα Σοι".
Λουτρό ψυχῆς τά δάκρυα. Ἐπανασυνδέουν τούς σπασμένους κρίκους τῆς κοινωνίας μας μέ τήν Ἀρχή τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεώς μας. Γεννοῦν καί ἀναγεννοῦν ὑπάρξεις ναρκωμένες, νεκρωμένες, ἀπελπισμένες. Ἀνακαλοῦν τήν υἱοθεσία, ἐπαναφέρουν στήν πνευματική ἰσορροπία, στό "κατά φύσιν" ἀγαθό καί στοιχεῖο τῆς Δημιουργίας. Ὑψώνουν στό ὑπαρξιακό, ἀνθρωπολογικό ὕψος του τόν ἄνθρωπο. Μεταποιοῦν τόν πηλό-τό σῶμα,- ἀναπλάθουν τήν ψυχή. Τονίζουν καί ἐπαναζωγραφίζουν τό κάλλος τῆς θεϊκῆς εἰόνος.
...
Οἱ ἐπισκέψεις τοῦ θείου λόγου, πού γίνονται μέ τό χύσιμο τῶν δακρύων, νεκρώνουν τά πάθη, κι' ἄν ἀκόμη χρονίζουν, καί τά διαλύουν, φέρνοντας στήν ἀνυπαρξία τά ἁμαρτητικά ἐνεργήματα τοῦ πνεύματος καί τοῦ σώματος.
Αὐτό τό σῶμα πού πυρώνεται στό πῦρ τῆς ἀσκήσεως καί βάφεται στό νερό τῶν δακρύων, δέν νιώθει πλέον τούς κόπους καί τούς ἱδρῶτας τῆς ἀσκήσεως. Ἀποπνευματοποιεῖται, παραδίδεται στήν κατάστασι τῆς θεωρίας, μετέχει τῆς 
Θείας Χάριτος, τῆς Θείας δόξης καί τοῦ Θείου κάλλους.
Θείας Χάριτος, τῆς Θείας δόξης καί τοῦ Θείου κάλλους.
Ὁ νοῦς πλενόμενος στά καθαρά δάκρυα λάμπει καί βλέπει, ὅπως βλέπουν τά σωματικά μάτια τήν φύσι καί τά χρώματα μετά ἀπό μία ποτιστική βροχή. Βλέπει ὁ νοῦς τά ἀόρατα ἐκ τῶν ὁρωμένων καί ἀπό τά πρόσκαιρα τά αἰώνια μέ μία ἐσωτερική χαρά. Δροσίζεται, πραΰνεται, ἡμερεύει, ἀποβάλλει τήν ἀγριότητα καί προσλαμβάνει τήν ἁγιότητα.
...
"Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας,
τόν ρύπον τῆς καρδίας μου καθαιρούσας,
ὡς ἄν εὐσυνειδότως κεκαθαρμένος,
πίστει προσέρχομαι, καί φόβῳ Δέσποτα,
ἐν τῇ μεταλήψει τῶν θείων Δώρων Σου".
(Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως)
Ἐκδόσεις: Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου