Σχόλια εἰς τὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς
γιά τήν "Πανορθόδοξο" Σύνοδο
τῆς 23ης-3-2016
γιά τά γραπτά ἐπερωτήματα πού ἐδόθησαν
εἰς τούς ὁμιλητάς
καί ἀπάντηση δέν ἔλαβαν...
Γιατί δέν διαβάσθηκαν
καί δέν ἀπαντήθηκαν τά παρακάτω
καίρια ἐρωτήματα;;;
Σχόλια εἰς τὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς
Στὴν ἡμερίδα τῆς Μητροπόλεως
Πειραιῶς περὶ τῆς ἑτοιμαζομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ἀκούστηκαν, κατὰ
τὴν γνώμη μας, πολλὰ ὡραῖα, καὶ κάποια λίγα ὄχι τόσο. Μία γενικὴ εἰκόνα ποὺ
ἀπεκομίσαμε εἶναι ἕνα «θὰ δοῦμε τί θὰ κάνουμε», χωρὶς ξεκάθαρες θέσεις γιὰ τὸ
τί δέον γενέσθαι, καὶ ὅποτε ἀκούσθηκαν τέτοιες πολὺ φοβούμεθα ὅτι δὲν θὰ τεθοῦν
σὲ ἐφαρμογή, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ ἐλαχίστους, οἱ ὁποίοι θὰ εἶναι ἄνθρωποι ἕτοιμοι νὰ
ἐπωμισθοῦν τὸ ὄνειδος τοῦ «περιθωριακοῦ». Σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα ποὺ
δικαιολογεῖ τὸν φόβο αὐτό εἶναι ἡ ἐνυπόγραφη ἐπίσημη ἀνακοίνωσι (ἔτος 2006)
ἀρκετῶν μνημονευόντων τὸν Πατριάρχη ἁγιορειτῶν ποὺ περιέχει μία ἄκρως
ὁμολογιακὴ θέσι, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἀποδεικνύεται μέχρι τὶς ἡμέρες μας, δέκα
χρόνια μετά, «μπλόφα»: Διεκήρυξαν λίαν εὐστόχως ὅτι ἐφόσον συνεχισθοῦν τὰ
οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα «τὸ μόνο, ποὺ θὰ εὐφράνῃ τοὺς ὀρθοδόξους καὶ θὰ
καταισχύνῃ τοὺς κακοδόξους, εἶναι ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου
καὶ τῶν ἁπανταχοῦ συμφωνούντων ἢ σιωπούντων Ἐπισκόπων» (Ορθόδοξος
Τύπος, 26-1-2007 - ὁλόκληρη ἡ ἐπιστολὴ τῶν ἁγιορειτῶν ἐδῶ) . «Μπλοφάρουμε» στὴν
Ὀρθοδοξία; Δὲν μιλῶ ἐπιθετικῶς, ἀλήθεια, ἀλλὰ μὲ ἐκστατικὴ ἀπορία...
Ἀπεστείλαμε γραπτὲς
ἐρωτήσεις στοὺς ἐκλεκτοὺς ὁμιλητὲς τῆς Ἡμερίδος. Οἱ ἐρωτήσεις ἐγράφησαν μὲ
τέτοιο τρόπο ὥστε οἱ ὁμιλητὲς νὰ τὶς ἀντιμετωπίσουν ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ
ἀπροκατάλυπτα, καὶ νὰ μὴ τὶς ἀπορρίψουν αὐτομάτως ὡς προϊὸν «περιέργων
Παλαιοημερολογιτῶν».
Μία ἀπευθυνόταν στὸν
Ἐπίσκοπο Γλυφάδος. Ἔλεγε περίπου: «Εἴπατε ὅτι ἐὰν ἡ Μεγάλη Σύνοδος δὲν συμφωνεῖ
κατά τι μὲ τὶς προηγούμενες Οἰκουμενικὲς Συνόδους θὰ ἀπορριφθῇ. Πρακτικῶς, πῶς
θὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἀπόρριψι;». Ἡ ἀπάντησι ἤταν ἕνα «Θὰ δοῦμε». Σεβαστή. Εὐχόμεθα
αὐτὸ τὸ «θὰ δοῦμε» νὰ μὴ μεταβληθῇ ἀπὸ πολλοὺς μετὰ τὴν Σύνοδο σὲ: «Ἐντάξει,
δὲν προχώρησαν πολὺ οἱ οίκουμενιστὲς· νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγῶνα «ἐντὸς
Ἐκκλησίας»· μακριὰ ἀπὸ τὰ σχίσματα· νὰ δοῦμε πρώτα πῶς θὰ ἐφαρμόσουν τὶς
ἀποφάσεις τῆς Συνόδου καὶ μετὰ «θὰ δοῦμε» πάλι· ὅ,τι κάνουμε νὰ τὸ κάνουμε ὅλοι
μαζί...
Μία ἄλλη ἐρώτησι, ποὺ
ἀπευθυνόταν στὸν πατέρα Σαράντη Σαράντο, ἔγραφε:
«Πολλοὶ ἐκ τῶν ὁμιλητῶν, ὅπως καὶ ἐσεῖς,
ἀνεφερθήκατε στὸ ὄνομα τοῦ ὄντως μεγάλου Θεολόγου τῆς ἐποχῆς μας καὶ ὁσίας
βιοτῆς πατρὸς Ἰουστίνου Πόποβιτς. Γνωρίζετε ὅτι στὶς ἐσχατιὲς τοῦ βίου του,
χωρὶς νὰ γνωρίζουμε γιὰ πόσο χρονικὸ διάστημα, «διέκοψε πᾶσαν ἐκκλησιαστικὴν
ἐπικοινωνίαν» μετὰ τοῦ τότε Σέρβου Πατριάρχου, ὅπως σημειώνεται σὲ ἄρθρο τοῦ
Ὀρθοδόξου Τύπου» (Ορθόδοξος Τύπος, 15-7-1971);