ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς Α.Π.Θ. – Πανεπιστημιακή κοινότητα Θεσσαλονίκης
«Η συνδρομή σας στο europride Θεσσαλονίκης είναι:
Επιστημονικό μέλημα ή αγωνία (υπαρξιακή) προσώπων;»
κ.κ. καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Τη συνδρομή σας στο europride Θεσσαλονίκης δεν την είδε ο κόσμος (απλά) ως φυσική ενέργεια στα όρια μιας φιλοσοφικής έκφρασης του δικαιώματος των προσώπων∙ ούτε και ως πρακτική επιστημονική φιλοσοφική στάση έξω από τα επιστημονικά – φιλοσοφικά εργαστήρια∙ ούτε, πάλι, ως ορμή δημιουργικότητας, όπου τα εκλεκτότερα στοιχεία του ανθρώπου, δίκη συνισταμένης, συμπυκνώθηκαν για διαμόρφωση ποιοτικού κοινωνικού άλματος προς υγιείς κατευθύνσεις (οικογένεια, αληθινή δημοκρατία, κατάργηση του φόνου εμβρύων – εκτρώσεις, βλαβερά εμβόλια κ.λ.π.).
Αναμφίβολα, ο υπαρξιακός άξονας του europride, δεν ήταν η εκ Θεού φυσική ερωτική – σαρκική έλξη, που πλαισιώνει την κάθε ένωση των εμβίων οργανισμών προς εξασφάλιση της διαιώνισης. Αντίθετα είδαμε (φεύ) ως πραγματικότητα, μια «νέα» υπερήφανη διαστροφική Διονυσιακή παλμική κίνηση, ξένη προς την φυσική νομοτέλεια, χωρίς την δημιουργική επιθυμία που γεννά τη ζωή.
Η φύση δεν σας διδάσκει, όπως υπογραμμίζει – προτρέπει η Αγία γραφή;
Α) «καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει» (Ματθ. 6, 28).
Β) «ή ουδέ αυτή η φύσις διδάσκει υμάς…» (Α΄ Κορινθ. 11, 14).
Δηλ. δεν σας διδάσκει η ομορφιά του κρίνου (αγριολούλουδου) του αγρού, που προσκαλεί τους φτερωτούς οργανισμούς – εθελοντές με την χρυσή του γύρη;
Ούτε σας διδάσκει, ακόμη, η αρχέγονη ορμή του ζωικού βασιλείου, προς διατήρηση του συνεκτικού δεσμού της κτίσεως (φύσεως);
Αρμόζει ο λόγος του Απ. Παύλου: «φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν» (Ρωμ. Α, 22).
Στην οντολογία του ανθρωπίνου προσώπου, η σκέψη του θανάτου και η δίψα της απόλυτης (αέναης) ελευθερίας στη ζωή, συνθέτουν στον άνθρωπο υπαρξιακές αγωνίες, όταν αυτός δεν έχει βιωματική σύνδεση με τον Χριστό, με την Ορθοδοξία.
Η πρώτη σκέψη (του θανάτου) σε διαδικασία ομοιοθεσίας, μικραίνει τον ορίζοντα της ζωής, ενώ η δεύτερη (δίψα απολύτου) τον μεγεθύνει.
«Άνευ του Θεού Λόγου αύτη (η αίσθησις) τρελαίνεται,…, νεκρούται μέσα εις τα πάθη, εις την αμαρτίαν…» (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς).
Οι παρελάσεις – εκδηλώσεις του europride και η συμμετοχή σας εκφράζουν «αγωνία» αναζήτησης νοήματος ζωής. Δεν προσπάθησα να ταξινομήσω τον «αγώνα» σας, την αγωνία σας δηλ., αν είναι κατά Σάρτρ ή κατά Νίτσε κλπ. Νομίζω πως δεν ωφελεί∙ είναι, αναμφίβολα, δαιμονική.
Ο δεσπόζων τόνος στις εκδηλώσεις είναι, ως προσωπικό μέλημα των ανθρώπων (ΛΟΑΤΚΙ), η ψυχολογία αρνήσεως του Χριστού.
Έτσι νομίζουν ότι άγγιξαν το βάθος του εαυτού τους.
Ερώτημα: Αν πράγματι οι άνθρωποι του europride και οι συνοδοιπόροι τους, πιστεύουν στην τυχαιότητα της υπάρξεώς τους, τότε προς τι η αντιπαλότητά τους προς τον Χριστό, όταν (όπως πιστεύουν) ανήκει στο χώρο των θεολογικών μύθων;
Την απόλυτη τυχαιότητα της ύπαρξης, την αρνείται ακόμη και ο Γερμανός φιλόσοφος – διανοητής Καρλ Γιασπερς: «αυτό που είμαι εκ γενετής μπορεί να μου φανεί σαν αν το είχα θελήσει με μια προχρονική εκλογή».
Δυστυχώς, το εγώ τους, το εκλαμβάνουν ως τον πραγματικό πυρήνα ελευθερίας.
Αναμφίβολα, επαληθεύεται, για μια ακόμη φορά, η προφητεία του Θεοφόρου Συμεών:
«Ιδού ούτος (ο ΧΡΙΣΤΟΣ) κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών… και εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2, 34).
Συνηγορείτε, κ.κ. του ΑΠΘ (εκτός εξαιρέσεων;) με τη στάση σας στην εμπέδωση του ψιθύρου: «Είσαι παιδί της τύχης, ριγμένο κατά λάθος, ανέμελα στον κόσμο».
Όταν ο Διάβολος, στον προτελευταίο πειρασμό του Χριστού, του υποσχέθηκε «πάσας τας βασιλείας», όλη «την εξουσίαν» και όλην την «δόξαν» τους, «εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου» (Λουκ. 4, 5-8), ασφαλώς και εννοούσε, ότι διαχρονικά μέσα από πολιτικές, κοινωνικές και εμπορικές προπαγάνδες, θα προσπαθούσε να γκρεμίσει την πίστη προς τον μόνο Αληθινό, Άγιο Τριαδικό Θεό.
Τα βλέπουμε και σήμερα…
Ευχώμεθα, ολόψυχα, πριν η αυλαία της ζωή σας κλείσει με τον θάνατο∙ πριν ο τάφος σας προλάβει, να διορθώσετε την κίνησή σας, τη συνδρομή σας στο europride Θεσσαλονίκης.
Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ.
«Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9, 27).
Με τιμή και την εν Χριστώ αγάπη
Υ.Γ. Η Μετάνοια ειρηνεύει τη Γη κι ανοίγει τον ουρανό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου