ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑ΄ Τό ἔαρ ἐγγίζει· ὁ χειμών τῶν θλίψεων μικρόν-μικρόν διαλύεται.

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑ΄

Τό ἔαρ ἐγγίζει· ὁ χειμών τῶν θλίψεων

μικρόν-μικρόν διαλύεται. 

 
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή:  Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ ,  ΚΕ΄, ΚΖ΄ , ΚΘ΄ , Λ΄ , ΛΑ΄ , ΛΒ΄ , ΛΓ΄ , ΛΔ΄ , ΛΕ΄ , ΛΣΤ΄ , ΛΗ΄ , ΛΘ΄ , Μ΄ ,

Τό ἔαρ ἐγγίζει· ὁ χειμών τῶν θλίψεων μικρόν-μικρόν διαλύεται. (ΜΑ΄).

Λοιπόν ἀνδρίζου καί κραταιούσθω ἐν τοῖς πειρασμοῖς ἡ καρδία σου, καί ἐγκολπώνου ὡς μέγιστον φυλακτήριον τήν ὐπομονήν καί μακροθυμίαν. Ἕτι καί ἕτι κραταιωθήτω ἡ ἰσχύς σου ἐν ταῖς θλίψεσι καθότι μικρόν καί ἀπερχόμεθα τῶν ἐνθάδε.

Τό ἔαρ ἐγγίζει. Ὁ χειμῶν τῶν θλίψεων μικρόν-μικρόν διαλύεται. Καί τάς φωλεάς, ὅπου διά τῶν ἀλλεπαλλήλων πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων εἰργασάμεθα, μετ' ὀλίγον θά καταλάβωμεν. Καί οὐδείς πλεόν τότε ὁ ἑρίζων. Οὐδείς ὁ φθονῶν. Οὐδείς ὁ ἐπηρεάζων καί ἐκδικῶν. Πάντα ταῦτα ἐνθάδε μεμένηκαν. 

Καί τό μοχθηρόν καί περιπαθές τοῦτο σωμάτιον ὅ περικείμεθα ἔνθα-τό μή θέλον τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ ἐργάσασθαι-ἐνταῦθα εἰς τήν τεκοῦσαν αὐτό μητέρα γῆν ἀποσπώμεθα, καί ἡμεῖς ἐλευθερίῳ αέρι ὡς ἀετοί ὑψιπέται τάς ἁγίας μονάς καταληψόμεθα.

Εἰ δέ καί πάλιν μετά τήν ἀνάστασιν τό χοϊκόν τοῦτο φυλάκιον λαμβάνομεν, ἀλλ' οὐχί πλέον καρυβαρές καί πολύφορτον, ἡδυπαθές καί δυσκίνητον· ἀλλά ὅλως τῇ πυραυγεῖ αἴγλῃ τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ ἠλλοιωμένον· ἀπαστράπτον καί ἀκτίνας ἐκπέμπον ὑπέρ τόν ἥλιον, διαυγάζον καί αὐτόν τόν αἰθέρα.

Λοιπόν μικρά τά ἐνταῦθα παθήματα πρός σύγκρισιν τῆς μελλούσης ἀνταποδόσεως. Ὅθεν, ψυχή μου, κάμνε ὑπομονήν.

...

"Ματαιότης ματαιοτήτων καί τά πάντα ματαιότης"!

Ὅλα ἐνύπνια ἦσαν καί διελύθησαν. Πομφόλυγες ἦσαν καί διερράγησαν. Ἱστός ἀράχνης πού διεσπάσθη.

"Πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα, ὅσα οὔχ ὑπάρχει μετά θάνατον"..

Βαβαί!  εἰς μίαν ἐξορίαν εὑρισκόμεθα καί δέν θέλομεν νά τό ἐννοήσωμεν. Ἐκ ποίου ὕψους ἐξεπέσαμεν δέν θέλομεν νά ἰδοῦμεν. Ἀλλ' ἐθελοκάκως κωφεύομεν καί τούς ὀφθαλμούς καμμύομεν, τυφλώττοντες ἐκουσίως, να΄μή βλέπωμεν τήν ἀλήθειαν. Οὐαί ἡμῖν, ὅτι τό ἐνταῦθα σκότος ὡς φῶς ἐννοοῦμεν καί τό ἐκεῖθε ὡς σκότος τό ἀποφεύγομεν· διά τήν μικράν ἡδονήν τοῦ αἰῶνος τούτου· διά τήν μικράν θλῖψιν ὅπου ἔχει τό σῶμα, διά τήν ἐκεῖθεν ἀνάπαυσιν. 

Φεῦ τῆς ταλαιπωρίας ἡμῶν!  Ὄτι ὁ Θεός βοᾷ πρός ἡμᾶς τέκνα Αὐτοῦ γενέσθαι, ἡμεῖς δέ γινόμεθα υἱοί σκότους. Διά βραχύ μέλι τούς ὅλους αἰῶνας ἀλλάσσομεν. Διά μικράν ἡδονήν κἄν τε τυρφῆς, κἄν τε δόξης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ παραιτούμεθα καί ἐκπίπτομεν. 

Μακάριος λοιπόν ὅστις εἶδε τήν πλάνην ταύτην κάι ἐγκρατεύσατο τήν ἡδονήν τοῦ βραχέος μέλιτος, ἀποβλέπων εἰς τήν ἐκεῖθεν ἀπόλαυσιν.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ   Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ