
«Αλλοτρίας δε βοτάνης
απέχεσθαι, ήτις εστίν αίρεσις»
(Άγιος Ιγνάτιος ο
Θεοφόρος – Προς Τραλλιανοίς VI,
37-38)
(και οι ομολογιακές
βαθμίδες των Ορθοδόξων Χριστιανών)
ΜΕΡΟΣ Ε΄
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Αναμφίβολα, και στις Επιστολές του Αγίου Ιγνατίου
«Προς Εφεσίους – ΧΙV, 29-31» και «Προς Πολύκαρπον Σμύρνης – ΙΙΙ, 30-34», φανερώνεται (σε ομολογιακές βαθμίδες) η άγρυπνη –
ασυμβίβαστη συνείδηση του Αγίου Ιγνατίου (ως ποιμένος) έναντι του κινδύνου των
αιρέσεων, διατυπώνοντας και τις μορφές συμπεριφοράς∙ αγωνιστικής συμπεριφοράς
σε επίπεδο αντίστασης. Γράφει σχετικά:
Α) «Οι επαγγελόμενοι
Χριστού είναι, ουκ εξ ών λέγουσι μόνον, αλλά και εξ ών πράττουσι γνωρίζονται.
«Εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται» (Ματθ. 12, 33)» (Προς Εφεσίους).
Β) «Οι δοκούντες
αξιόπιστοι είναι, και ετεροδιδασκαλούντες, μη σε καταπλησσέτωσαν. Στήθι δε
εδραίος, ως άκμων τυπτόμενος. Μεγάλου εστιν αθλητού, δερεσθαι, και νικάν.
Μάλιστα δε ένεκεν Θεού πάντα υπομένειν ημάς δει, ίνα και αυτός ημάς αναμείνη
εις την βασιλείαν» (Προς Πολύκαρπον).
Αυτή την αναγκαιότητα συνύπαρξης, πολλαπλής σύμμιξης
αρετής και ομολογίας, που υπογραμμίζει (ανωτέρω) ο Άγιος Ιγνάτιος, δεν την
κατανοεί το σύγχρονο πλήρωμα∙ την αρνούνται δε στην πράξη οι «σύγχρονοι
ποιμένες».