ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
ΚΗΡΥΓΜΑ
Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5, 1-11)
Πῶς θά ἔλθη ἡ εὐλογία σέ ἐμᾶς καί στόν τόπο μας;
(ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ!)
(ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ!)
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης


Αὐτὴ εἶνε ἡ κατηγορία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Εἶνε ἀλήθεια ―δὲν τὸ ἀρνούμεθα―, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει καὶ θὰ διδάσκῃ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε ὅπως τὰ ζῷα. Εἶνε ἡ κορυφὴ τῆς δημιουργίας. Ἔχει θεία προέλευσι. Πλάστηκε γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά. Αὐτὰ ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία. Σὲ κάθε θεία λειτουργία δείχνει μὲ τὸν ἱερέα τὰ ἄστρα καὶ λέει· «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας». Ἡ ζωή μας δὲν τελειώνει στὸν τάφο μὲ τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀθανασία.