ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ: γαστριμαργία, φιλαργυρία, κενοδοξία ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ 19ο μέρος (Η απιστία και η οκνηρία φέρνουν πάθη-Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού)

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ:

γαστριμαργία, φιλαργυρία, κενοδοξία

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ

19ο μέρος (Η απιστία και η οκνηρία φέρνουν πάθη-Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού)

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, ΤΟΜΟΣ Β', Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, σελ. 72, 95

        Επειδή έγινε λόγος για τις αρετές, ας πούμε και για τα πάθη. Έρχεται η γνώση σαν ήλιος και ο ανόητος κλείνει θεληματικά τα μάτια, δηλαδή την προαίρεση, από απιστία ή οκνηρία, κι αμέσως στέλνει τη γνώση στη λησμοσύνη με την αργία, η οποία προέρχεται από τη ραθυμία.

Περί τοῦ πνευματικοῦ κόσμου (1ο μέρος) Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Περί τοῦ πνευματικοῦ κόσμου

(1ο μέρος)

Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου

ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

    

2. Ἕνας ἄνθρωπος τῆς ὕλης δέν μπορεῖ νά καταλάβει ἕναν πνευματικό ἄνθρωπο. Ὅ,τι λέει ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος ἀποτελεῖ γιά τόν ἄνθρωπο τῆς ὕλης μία φαντασία, διότι ἡ οὐράνια λογική εἶναι ὁλότελα διαφορετική ἀπό τή λογική τοῦ κόσμου τούτου. Ὡστόσο, ὅταν συζητᾶ κανείς μέ ἕναν ἄνθρωπο τῆς ἥλης μπορεῖ ἴσως νά τόν κάνει νά συμπεράσει ὅτι ὑπάρχει τελικά κάτι πού κινεῖ τόν κόσμο, καί ὅτι ὑπάρχει ἁρμονία στό σύμπαν καί δυσαρμονία στή γῆ. 

Ἑπομένως, οἱ υἱοί τοῦ φωτός ἔχουν κληθεῖ νά λάμψουν μέ τή ζωή τους ὅσο περισσότερο μποροῦν, ὥστε νά σκορπίσουν τό φῶς παντοῦ. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε, "Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐί τήν γῆν, καί τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!" (Λουκ. 12, 49). Αὐτό τό πῦρ εἶναι ἡ θεία ἀγάπη. 

Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἔχουμε κληθεῖ νά σκορπίσουμε στή γῆ τήν ἀτμόσφαιρα τοῦ οὐρανοῦ, τήν αἰωνιότητα, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν ἀλήθεια καί τήν ἡρεμία. Ἀλλά εἶναι πολύ δύσκολο, ἀφοῦ ἐκ νεότητός μας ἔχουμε