Θησαυρός τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως Πρωτοπρ. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἀπό τό βιβλίο "Πατερική Θεολογία"

  Θησαυρός τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως

Πρωτοπρ. Ἰωάννης Ρωμανίδης

ἀπό τό βιβλίο "Πατερική Θεολογία"

 

 

Συμβαίνει νά ἔχωμε στά χέρια μας ἕναν θησαυρό, τήν Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, πού εἶναι ἀπαύγαμσμα καί ἀποτέλεσμα αἰώνων, ἐμπειριῶν, πού ἐπαναλαμβάνονται, ἀνανεώνονται καί καταγράφονται ἀπό τούς θεουμένους τῶν διαφόρων ἐποχῶν. Ἔχομε τίς ἐμπειρίες τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Προφητῶν, καί μετά τίς ἐμπειρίες τῶν Ἀποστόλων, τίς ὁποῖες ὅλες ἀποκαλοῦμε δοξασμό. Δοξάζεται ὁ Προφήτης σημαίνει ὅτι βλέπει τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Δοξάζεται ὁ Ἀπόστολος σημαίνει ὅτι ὁ Ἀπόστολος βλέπει τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Βλέποντας ὀ Ἀπόστολος τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, διαπιστώνει ἀπό τήν ἴδια τήν ἐμπειρία του ὅτι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὁπότε ὁ Χριστός εἶναι ὁ Γιαχβέ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐλωΐμ τῆς Παλιᾶς Διαθήκης.

Παπουλάκος (+18/1/1861)

Παπουλάκος (+18/1/1861)

 

Ἀφιερωμένο στούς ἀδιάφορους κι ἀπομακρυσμένους ἀπό τήν ὀρθή πίστη Νεοέλληνες καί στούς δόλιους, ξένους καί ἀλλόθρησκους συμφεροντολόγους "φίλους" μας!

Εἶναι ντροπή μας ἕνα γένος πού μέ τό αἷμα του πύργωσε τή λευτεριά του, πού περπάτησε τή δύσκολη ἀνηφοριά, νά παραδεχτῇ πώς δέν μπορεῖ νά πορπατήσει στόν ἴσιο δρόμο ἄμα εἰρήνεψε, κι ὅτι δέν ξέρουμε ἐμεῖς νά συγυρίσουμε τό σπίτι, πού μέ τό αἷμα μας λευτερώσαμε, 

ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ

ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ

Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

 

...Ἄλλο εἶναι ἡ ἀκινησία τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί αὐτῶν τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς, καί
ἄλλο ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Γιατί ἡ ἀκινησία τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί τῶν παθῶν
τῆς ψυχῆς εἶναι ἐκ φύσεως, ἐνῶ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν ἔχει συνήθεια νά καταστέλλει
καί ὅλες τίς φυσικές κινήσεις.

Ἄλλο εἶναι τό νά μήν ἐπιθυμεῖ κάποιος τίποτα ἀπό τά χαρμόσυνα τοῦ κόσμου καί
ἡδονικά καί ἄλλο τό νά ἐπιθυμεῖ τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά· διότι τά χαρμόσυνα καί
ἡδονικά τοῦ κόσμου τά καταφρόνησαν καί ἄλλοι ἄνθρωποι καί οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς γιά ἄλλη αἰτία· ἐνῶ γιά τά οὐράνια ἀγαθά πολλοί λίγοι φρόντισαν.

Νά εὐλαβούμαστε τήν Θεοτόκο.(τό μήνυμα τῆς ἡμέρας)

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Νά εὐλαβούμαστε τήν Θεοτόκο.

Πέτρος Μογίλας (1595-1647)

Μητροπολίτης Κιέβου

Ὅποιος θέλει νά εἶναι εὐλαβής πρός τήν Θεοτόκο,

ἄς διαβάζει τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο,

τίς Παρακλήσεις 

καί τούς λοιπούς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας,

πού ἔχουν συνδεθεῖ γιά τήν δόξα Της.

Θεοτόκε ἡ ἐλπίς 

πάντων τῶν Χριστιανῶν,

σκέπε, φρούρει, φύλαττε,

τούς ἐλπίζοντας εἰς Σέ.

Ἡ ὀρθή ἀξία τῆς Θεοτόκου καί ὄχι ἡ αἱρετική. Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

Ἡ ὀρθή ἀξία τῆς Θεοτόκου καί ὄχι ἡ αἱρετική.

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

 

Πηγή:  http://katanixis.blogspot.gr/

Η Μασονία και οι Πατριάρχες. H μασονική προώθηση του Οικουμενισμού (2ον) Σεραφείμ μοναχού

  Η Μασονία και οι Πατριάρχες. 

H μασονική προώθηση του Οικουμενισμού (2ον) 

Σεραφείμ μοναχού

 

 (2ον)

Τό πρῶτο μέρος, θά βρεῖτε ἐδῶ: http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/02/1.html

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ

Ἡ μασονική προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

3. Παραλληλία Μασονίας καί Οἰκουμενισμοῦ

Ἡ σύγκριση τῆς ζωῆς καί δράσεως τῶν φερομένων ὡς Μασόνων Κληρικῶν μέ τήν πρόοδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρουσιάζει ἀξιοσημείωτες παραλληλίες καί ἐν πάσῃ περιπτώσει, χρήζει ἰδιαιτέρας προσοχῆς ἐκ μέρους ὅσων μάχονται κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ παραλληλίες αὐτές φανερώνουν ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἀποτελεῖ προσωρινό θεολογικό πειραματισμό συγκεκριμένων ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν, οὔτε ἐρωτοτροπία γεω-πολιτικῶν προεκτάσεων συγκεκριμένων προσώπων (πού δῆθεν θά ἐκλείψει, ὅταν οἱ κεφαλές τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπέλθουν ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ)· δεικνύουν ἀντιθέτως ὅτι ὑπάρχει ἐπιμελἠς σχεδιασμός τῶν Στοῶν, γιά τή σύγκραση ὁμολογιῶν καί θρησκειῶν· ὅπως διεπίστωνε τό 2007 τεκτονικό περιοδικό τῆς Νέας Ζηλανδίας, ἐπαναλαμβάνοντας παλαιότατα διδάγματα τῶν Στοῶν:

"Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται ακατάπαυστα" Ἀγνωστου μοναχού

 

"Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται ακατάπαυστα" 

Ἀγνωστου μοναχού

Ὅπως στήν ἀνάβαση χρειαζόμαστε σχοινί,

ἔτσι καί στήν πνευματική μας ἀνάβαση χρειαζόμαστε
κομποσχοίνι καί προσευχή!

Συνοπτικά σχόλια: Και αυτό το κείμενο, γραμμένο προφανώς από πέννα οσιωτάτου μοναχού, γευομένου τους γλυκυτάτους καρπούς της νοεράς και καρδιακής προσευχής -ώστε να την παρομοιάζει με τις "χρυσές φιάλες" της Αποκαλύψεως, αλλά και με φως που φωτίζει την ψυχή και ανάβει την καρδιά από τις φλόγες της θείας αγάπης - εντάσσεται στην Φιλοκαλία, για να εξάρει την αξία της νοεράς προσευχής, αλλά και την υποχρέωση, χάριν της σωτηρίας τους, να την χρησιμοποιούν και οι λαϊκοί στον κόσμο.

Και για να ενισχύσει τους αμφιβάλλοντες, για την ωφελιμότητα της αδιαλείπτου προσευχής και από τους μη μοναχούς, προβάλλει δύο ακαταμάχητα τεκμήρια. Πρώτο, την εξ ουρανού μαρτυρία, δια του Αγγέλου στον απλούν γέροντα μοναχόν Ιώβ, που αντέλλεγε στον θείον Παλαμά και δεύτερο, αυτόν τον άγιο Πατέρα του Κωνσταντίνον, αναδειχθέντα θαυματουργό διά της αδιαλείπτου νοεράς προσευχής, που, από την κατοχή της γλυκύτητός της, δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις συζητήσεις στα ανακτοβούλια, στα οποία παρίστατο και αυτός. Το πεντασέλιδον αυτό κείμενο, που αποτελεί σχολιασμόν ενός μέρους της βιογραφίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, από τον άγιο Πατριάρχη Φιλόθεο, αντιπροσωπεύει την εξαπλωμένη στο Βυζάντιο του 14ου αιώνος πνευματικήν ατμόσφαιρα, που δεσπόζεται από μία φιλομόναχη έξαρση, με κέντρο τη νοερά προσευχή απ' όλες τις κοινωνικές τάξεις.