«Να νοσταλγείς τον
τόπο σου,
ζώντας στον τόπο σου,
τίποτε δεν είναι πιο πικρό»,
Δημήτριος Νατσιός (Δάσκαλος-Κιλκίς)

«Οι άνθρωποι θα
μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θα ‘χουν αγάπη στα δένδρα»
Άγιος Κοσμάς ο
Αιτωλός
Παραπέμπω, εν
πρώτοις, σ’ ένα έξοχο κείμενο του τροπαιούχου Νομπελίστα μας ποιητή Γιώργου
Σεφέρη. Έλεγε το 1936: «Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το
εντονότερο συναίσθημα, πώς δεν είμαστε στην Ελλάδα, πώς αυτό το κατασκεύασμα,
που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας,
αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μία πολύ βαριά
νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι
πιο πικρό».