"ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ..."
11. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης
(Ψυχωφελῆ ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου)
Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Διαβάστε ὅλα τά ἀποσπάσματα ἐδῶ:
"Ἄλλοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν νά λέγωμεν τήν εὐχήν μέ τό στόμα καί ἄλλοι μέ τόν νοῦν, ἐγώ δέ λέγω καί μέ τά δύο· διατί πότε ὁ νοῦς ἀμελεῖ καί δέν ἠμπορεῖ νά τήν λέγῃ μόνος του, πότε πάλιν τό στόμα κουράζεται· διά τοῦτο πρέπει νά προσευχώμεθα καί μέ τό στόμα καί μέ τόν νοῦν· πότε μέ τό Ἕνα πότε μέ τό ἄλλο. Πλήν ὅταν προσεύχεται μέ τό στόμα πρέπει νά λέγῃ τήν εὐχήν ἥσυχα, ταπεινά καί ἀτάραχα, διά νά μή γίνεται σύγχυσις μέ τήν φωνήν καί συγχύζεται ἡ προσοχή τοῦ νοός, ἕως ὅταν νά συνηθίσῃ ὁ νοῦς μέ τήν ποληκαιρίαν καί νά προκόψῃ εἰς αὐτό τό ἔργον τῆς προσευχῆς, λαμβάνοντας δύναμιν ἀπό τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς τό νά λέγῃ μόνος του τήν προσευχήν· καί τότε πλέον δέν εἶναι χρεία νά τήν λέγωμεν μέ τό στόμα, ἀλλά μήτε εἶναι δυνατόν, διατί τότε μέ μεγάλην μας εὐχαρίστησιν καί χαράν θέλομεν νά λέγωμεν τήν εὐχήν μέ τόν νοῦν μας μοναχά".
"Πᾶσα γάρ ἐργασία σωματική τε καί πνευματική μή ἔχουσα πόνον ἤ κόπον, οὐδέποτε καρποφορεῖ τῷ ταύτην μετερχομένῳ· ὅτι βιαστή ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν 'καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν' (Ματθ. 11, 12)· βίαν εἰπών τήν τοῦ σώματος ἐν πᾶσιν ἐπίπονον αἴσθησιν. Ἐπεί οἱ πολλοί μέν ἴσως
πολλούς ἐνιαυτούς ἀπόνως εἰργάσαντο ἤ ἐργάζονται καί διά τό μή ἐμπόνως ἐν ζεούσῃ προθυμία καρδίας τούς πόνους ποιεῖν, κενοί καθαρότητος καί ἀμέτοιχοι Πνεύματος Ἁγίου γεγόνασι, τό δριμύ τῶν πόνων ἀπανηνάμενοι. Οἱ γάρ ἐν ἀμελείᾳ καί χαυνώσει ἐργαζόμενοι, κοπιῶσι μέν ἴσως, ὡς δοκοῦσι, πολλά· οὐδέποτε δέ καρπόν τρυγῶσι διά τό ἄπονον, εἰς βάθος ἀνάλγητοι ὄντες. Καί μάρτυς ὁ λέγων· 'κἄν πάσας τάς πολιτείας ἡμῶν νόθοι αὗται καί ἕωλοι καθεστήκασιν'. Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ Μέγας Ἐφραίμ λέγων· 'πόνον πόνει ἐμπόνως, ἵνα διαδράσῃς τῶν ματαίων πόνων τούς πόνους'· ἐάν μή, κατά τόν Προφήτη, ἡ ὀσφύς ἡμῶν ἐκλείπῃ ἀπό ἐκλύσεως τῷ τῆς νηστείας κόπῳ καί ὠδῖνας συλληθῶμεν ὡς τικτούσης ἔμβρυον τῇ ἀλγεινῇ τῆς καρδίας πήξει, οὐ μή κυήσωμεν πνεῦμα σωτηρίας ἐπί γῆς τῆς καρδίας΄ (Ἡσ. 21, 3· 26, 18)· ἀλλ' ἐν τοῖς χρόνοις μόνον καί ἐν τῇ ἀνοήτῳ ἐρήμῳ καί τῇ χαυνώσει καί ἡσυχίᾳ οἰόμενοι εἶναί τινες, καυχώμεθα· ἐν δέ τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου, ἀναμφιβόλως πάντα καρπόν πάντες ἐπιγνωσόμεθα".
πολλούς ἐνιαυτούς ἀπόνως εἰργάσαντο ἤ ἐργάζονται καί διά τό μή ἐμπόνως ἐν ζεούσῃ προθυμία καρδίας τούς πόνους ποιεῖν, κενοί καθαρότητος καί ἀμέτοιχοι Πνεύματος Ἁγίου γεγόνασι, τό δριμύ τῶν πόνων ἀπανηνάμενοι. Οἱ γάρ ἐν ἀμελείᾳ καί χαυνώσει ἐργαζόμενοι, κοπιῶσι μέν ἴσως, ὡς δοκοῦσι, πολλά· οὐδέποτε δέ καρπόν τρυγῶσι διά τό ἄπονον, εἰς βάθος ἀνάλγητοι ὄντες. Καί μάρτυς ὁ λέγων· 'κἄν πάσας τάς πολιτείας ἡμῶν νόθοι αὗται καί ἕωλοι καθεστήκασιν'. Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ Μέγας Ἐφραίμ λέγων· 'πόνον πόνει ἐμπόνως, ἵνα διαδράσῃς τῶν ματαίων πόνων τούς πόνους'· ἐάν μή, κατά τόν Προφήτη, ἡ ὀσφύς ἡμῶν ἐκλείπῃ ἀπό ἐκλύσεως τῷ τῆς νηστείας κόπῳ καί ὠδῖνας συλληθῶμεν ὡς τικτούσης ἔμβρυον τῇ ἀλγεινῇ τῆς καρδίας πήξει, οὐ μή κυήσωμεν πνεῦμα σωτηρίας ἐπί γῆς τῆς καρδίας΄ (Ἡσ. 21, 3· 26, 18)· ἀλλ' ἐν τοῖς χρόνοις μόνον καί ἐν τῇ ἀνοήτῳ ἐρήμῳ καί τῇ χαυνώσει καί ἡσυχίᾳ οἰόμενοι εἶναί τινες, καυχώμεθα· ἐν δέ τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου, ἀναμφιβόλως πάντα καρπόν πάντες ἐπιγνωσόμεθα". Ἔκδοση: "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΜΕΣΟΥ"
Γιά τό διαδίκτυο:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου